του Κώστα Μπακογιάννη
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέχεια του σάπιου πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Τις τελευταίες εβδομάδες πολύς ο λόγος για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ των άλλων, κάποιοι εστιάζουν στην ...
επικοινωνιακή ανάλυση των αποτελεσμάτων της 6ης Μαΐου, κάνοντας αναφορά στην πολύ προσεγμένη προεκλογική εκστρατεία και τη δυναμική ενός νέου προσώπου που γεννά ελπίδα σε έναν απελπισμένο λαό. Αλλοι αναζητούν αναλογίες και αντιστίξεις, περισσότερο ή λιγότερο ισχυρές, με το παρελθόν και το ΠΑΣΟΚ του 1977 ή του 1981. Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση γίνεται σε ένα πλαίσιο ανατροπής του πολιτικού συστήματος και ανασύνταξης του πολιτικού σκηνικού.
Η πραγματικότητα όμως είναι πιο πεζή και τα εκλογικά αποτελέσματα δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η γραμμική συνέχεια του σάπιου πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, σαρξ εκ της σαρκός της μεταπολίτευσης. Είναι το παλιό που αντιστέκεται και δίνει μάχη οπισθοφυλακής, όχι το νέο που επέρχεται. Τις τελευταίες δεκαετίες ένα ολόκληρο εκλογικό σώμα είχε γαλουχηθεί και διαπαιδαγωγηθεί στη λογική της αέναης διεκδίκησης με συγκρουσιακούς όρους. Ετσι, για παράδειγμα, αιτήματα στον χώρο της παιδείας μεταφράζονταν σε καταλήψεις και καταστροφές δημόσιων αγαθών. Αγροτικές διεκδικήσεις, λάμβαναν τη μορφή δυναμικών κινητοποιήσεων με το κλείσιμο εθνικών οδικών αξόνων. Συνδικαλιστικές απαιτήσεις οργανωμένων συμφερόντων μετουσιώνονταν σε αποκλεισμό δημόσιων χώρων. Με άλλα λόγια, σκληροί εκλογικοί πυρήνες εξέφραζαν την ετοιμότητα να βυθιστούν οι ίδιοι, αρκεί να συμπαρασύρουν στον πάτο το κράτος, την οικονομία και την ίδια την κοινωνία.
Οι βίαιες αυτές αντιδράσεις δεν μπορούν να υποτιμηθούν χαρακτηριζόμενες ως «επαναστατική γυμναστική», δεδομένου ότι υπήρξαν εξαιρετικά αποτελεσματικοί μοχλοί πίεσης και ενεργούς διαπραγμάτευσης με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα για τους συμμετέχοντες. Η συμπεριφορά αυτή όχι μόνο έγινε ανεκτή, αλλά υποδαυλίστηκε από τα δύο τότε κόμματα εξουσίας με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Αλλωστε η πολιτική αυτή, όπως δεν έχει κομματική ή ιδεολογική ταυτότητα. Δυστυχώς, ούτε η κεντροδεξιά μπορεί να διεκδικήσει την εξαίρεση του κανόνα και για να είναι πειστική πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της.
Αυτό που γινόταν τόσα χρόνια στην Ελλάδα σε μικρο- επίπεδο θέλει να αντιγράψει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη σε μακρο-επίπεδο. Οι δηλώσεις Τσίπρα περί αμοιβαίας καταστροφής, στα πρότυπα του Ψυχρού Πολέμου, είναι ενδεικτικές. Ουσιαστικά η διαπραγματευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζεται στην εξής εξόχως ανορθολογική για τους Ευρωπαίους απειλή: «εμείς θα πέσουμε στο κενό αλλά θα πάρουμε κι εσάς μαζί μας», σαν να σκοπεύουμε να κάνουμε κατάληψη στη χώρα μας για να δικαιωθούν τα αιτήματά μας!
Οι επερχόμενες εκλογές έχουν λάβει χαρακτηριστικά δημοψηφίσματος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Εφόσον το ευρωπαϊκό μέτωπο επικρατήσει, όπως δείχνουν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις, απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα του νέου Κοινοβουλίου θα πρέπει να είναι η άμεση εφαρμογή του νόμου της Δημοκρατίας, χωρίς πισωγυρίσματα και παλινωδίες, πριν ακόμα και από αυτές τις τόσο αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Στη δημόσια τάξη, την παιδεία, την υγεία, τη δικαιοσύνη, τη λειτουργία του κράτους, την τοπική αυτοδιοίκηση. Το μόνο χειρότερο από έναν κακό νόμο, είναι ένας καλός νόμος που δεν εφαρμόζεται. Η Ελλάδα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία και όλες οι αποφάσεις της Βουλής, μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος, μπορεί να μην είναι αρεστές, αλλά οφείλουν να είναι σεβαστές από τους πάντες, ιδιαίτερα από την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλωστε απέχουμε πολύ από οποιαδήποτε μορφή «τυραννίας της πλειοψηφίας».
Η Ιστορία διδάσκει πως η Ελλάδα έχει προοδεύσει μόνο με αποφασιστικές και σταθερές κυβερνήσεις. Χωρίς φοβικά σύνδρομα και υπεκφυγές. Αυτό χρειαζόμαστε και σήμερα. Τη στιγμή που η Βουλή αρχίσει να δέχεται πάλι έστω και κατά το ελάχιστο, συμβιβασμούς στην εφαρμογή των νόμων, θα αρχίσει ξανά να ρίχνει νερό στον μύλο των ακραίων. Δημοκρατία δύο ταχυτήτων, περισσότερη για κάποιους και λιγότερη για άλλους, δεν νοείται.
Πηγή : Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου