Με τον κ. Σαμαρά συνέβη το εξής απλό. Τον ευνόησε η συγκυρία να τον επαναφέρει ο Καραμανλής στη Νέα Δημοκρατία, με στόχο να κρατήσει ένα αντίβαρο απέναντι στην κ. Μπακογιάννη, η οποία με τη σειρά της πίστεψε ότι το παιχνίδι ήταν σικέ (ήταν, αλλά σε βάρος της), ενώ ο λαός αυτός που λησμονά γρήγορα, προτίμησε τον λιγότερο φθαρμένο σε σχέση με τους συνενόχους των τελευταίων κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια. Η απουσία του κ. Σαμαρά από το προσκήνιο λειτούργησε κάπως σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, μέσα στην οποία αναβαπτίστηκε και παραδόθηκε λευκός και αμόλυντος στον ελληνικό λαό για νέα Κρίση.
Είναι λευκός και αμόλυντος; Προφανώς όχι. Δεν θα εμείνω στη φιλοδοξία του να φτιάξει κόμμα, ούτε στον πατριωτικό λαϊκισμό του και τον κίβδηλο μεγαλοϊδεατισμό του, της περιόδου 90-93 που ακόμη σαν χώρα πληρώνουμε. Ούτε μπορώ ασφαλώς να συμμεριστώ τις ρηχές αναλύσεις του ενός και του άλλου, ότι δήθεν ο λαός με αυτήν του την επιλογή έστειλε στα τάρταρα την πολιτική οικογενειοκρατία αυτού του τόπου, αφού και ο κ. Σαμαράς υπήρξε ο ίδιος μεγάλος ευνοούμενος του συστήματος, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη αποδείξει ότι το άξιζε.
Αντίθετα. Ο κ. Σαμαράς σήμερα δεν είναι λευκός και αμόλυντος για δύο λόγους. Αφενός είχε την ατυχία να είναι .....
Είναι λευκός και αμόλυντος; Προφανώς όχι. Δεν θα εμείνω στη φιλοδοξία του να φτιάξει κόμμα, ούτε στον πατριωτικό λαϊκισμό του και τον κίβδηλο μεγαλοϊδεατισμό του, της περιόδου 90-93 που ακόμη σαν χώρα πληρώνουμε. Ούτε μπορώ ασφαλώς να συμμεριστώ τις ρηχές αναλύσεις του ενός και του άλλου, ότι δήθεν ο λαός με αυτήν του την επιλογή έστειλε στα τάρταρα την πολιτική οικογενειοκρατία αυτού του τόπου, αφού και ο κ. Σαμαράς υπήρξε ο ίδιος μεγάλος ευνοούμενος του συστήματος, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη αποδείξει ότι το άξιζε.
Αντίθετα. Ο κ. Σαμαράς σήμερα δεν είναι λευκός και αμόλυντος για δύο λόγους. Αφενός είχε την ατυχία να είναι .....