By Jean Pisani-Ferry και Andre Sapir*
Οι τελευταίες ημέρες ήταν δραματικές για την ελληνική οικονομία. Γεμάτες με αμφιβολίες για το κατά πόσον η κυβέρνηση μπορεί να τακτοποιήσει τα δημοσιονομικά της μεγέθη αλλά και για το κατά πόσον τα κράτη της ευρωζώνης και οι αρχές της Ε.Ε. θα παράσχουν βοήθεια στη χώρα. Τα yields των ελληνικών ομολόγων ενισχύθηκαν περισσότερο από 1% την περασμένη εβδομάδα, φτάνοντας στο 7,25%.
Εάν η Ελλάδα δεν ήταν στην ευρωζώνη θα είχε, ήδη, στραφεί προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και θα διαπραγματευόταν συμφωνία στήριξης, προκειμένου να λάβει βοήθεια με «αντίκρισμα» τη λήψη διορθωτικών μέτρων, όπως έπραξαν η Ουγγαρία, η Λετονία και η Ρουμανία. Μαζί με το δάνειο του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει στήριξη στο ισοζύγιο πληρωμών της και από την Ε.Ε.
Το να είναι, όμως, μέλος της ευρωζώνης υπέχει δύο προϋποθέσεις:
Πρώτον, η Ελλάδα (και οι αγορές) είχε τη λανθασμένη άποψη ότι είχε "ανοσία" απέναντι σε......προβλήματα που αφορούν στο χρέος.
Δεύτερον, δεν έχει ανάγκη στήριξης στο ισοζύγιο πληρωμών της από την Ε.Ε.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα η πρώτη «συνθήκη» επικράτησε: παρά το γεγονός ότι δεν ....