Ο κ. Έντιμος!

Η σημερινή εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δίνει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για αναδρομές στο παρελθόν. Για ανασκάλεμα της μνήμης, μια και η μνήμη είναι η μόνη εγγύηση για να αποφεύγουμε την επανάληψη των λαθών. Το παρακάτω άρθρο του Νίκου Αντωνάκου δημοσιεύθηκε στο "Ριζοσπάστη" στις 26/02/1995, λίγες μέρες πριν από την εκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας με τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ και ΠΟΛ.ΑΝ. Παραμένει όμως πάντα επίκαιρο και είναι βέβαιο ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα το συνυπολογίσει στις πηγές του για την τοποθέτηση απέναντι σε πρόσωπα και γεγονότα.

Διαβάστε παρακάτω το άρθρο...

Ο κ. Εντιμος!

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

Ας πούμε ότι δε μας ενδιαφέρει ο κ. Στεφανόπουλος, παρά το γεγονός, πως και ο ίδιος, όπως είναι γνωστό,δεν είναι αθώος! Δεν ήταν κλεισμένος σε γυάλα. Δεν μπορούμε, όμως, να κλείσουμε τα μάτια στη συνωμοσία. Γιατί, περί συνωμοσίας πρόκειται! Στη συνωμοσία και στα μελλούμενα που μας ετοιμάζουν.

Ξαφνικά, όπως γίνεται στις χαμηλές νότες της μουσικής ακούστηκαν πρώταοι πρώτοι ψίθυροι. "Γιατί, όχι και αυτός". Στη συνέχεια μπήκανε και άλλα όργανα, και τα βιολιά, και οι τρομπέτες και τα μεγάλα τύμπανα. "Είναι έντιμος", φώναξε ενορχηστρωμένα η ορχήστρα!

Και, αμέσως, μετά, το πρώτο βιολί και ο μαέστρος. Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Παπανδρέου επιβεβαίωσαν(!), και αυτοί, την εντιμότητα! Βέβαια, είχανε προηγηθεί,για να ετοιμάσουν το έδαφος, τα "γκάλοπ", τα βιογραφικά σημειώματα, οι φωτογραφίες. "Ζήτω ο Κωστής Στεφανόπουλος"!

Οι μέρες είναι τέτοιες, "άχρωμες" και "άγευστες", που είναι μαθηματικά βέβαιο, πως όλο και βαθύτερα, θα πηγαίνουμε σε τέτοιες λύσεις. Ετσι, το "πρόσωπο", δεν ήταν έκπληξη. "Κάποιος", με αυτά τα προσόντα θα έφτανεοπωσδήποτεπρος το προεδρικό μέγαρο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αντιπαράθεση. Πού καιρός, τώρα, για "ιδεολογικές" αναμετρήσεις; Και ύστερα, τι να αναμετρηθεί; Το αναποδογυρισμένο σακάκι;

Ομως, ο κόσμος, δυστυχώς, δεν έδωσε τη σημασία που έπρεπε, στις "διαδικασίες". Στον τρόπο, που το "ανύπαρκτο" - "μέσα σε μια νύχτα" - έγινε"αναγκαίο" και "μοναδικό". Στην "αόρατη" επιβολή στην ψυχολογία μας, στο να δεχτούμε τη λογική του "μοναδικού έντιμου". Στο να αποδεχτούμε - όσοι το αποδεχτήκαμε - πως δεν "υπάρχει άλλος". Πως ένας πολιτικός, που μόλις και μετά βίας υπήρχε στην πολιτική σκηνή, έγινε ξαφνικά περισσότερο από αναγκαίος. Μετά από αυτόν το τίποτα!

Η "πρόβα", που έκανε το σύστημα, με όλο το μηχανισμό του, στην περίπτωση Στεφανόπουλου, πρέπει όλους να μας προβληματίσει. Κατόρθωσαν να"περάσουν" την αντίληψη της "σωστότερης" επιλογής, αφήνοντας στην άκρη το περιεχόμενο της ίδιας της λέξης, "σωστότερη". "Σωστότερη", ναι, ήταν! Σε σχέση με τι, όμως;

Θέλω να επιστήσω την προσοχή, να βαρέσω το "σήμα κινδύνου", ότι το "σύστημα" είναι σήμερα εξοπλισμένο με τα καλύτερα και αποδοτικότερα μηχανήματα, τα ΜΜΕ, και τα αντανακλαστικά μας, δυστυχώς, όχι σε καλή λειτουργία. Και πρέπει να σκεφτούμε - και να προβληματιστούμε - πως με την ίδια ευκολία που μας έκαναν τον κ. Στεφανόπουλο "μοναδικό", μπορούν, αν δεν προσέξουμε, να μας κάνουν ακόμα χειρότερα πράγματα.

Να μας πείσουνε, να δεχτούμε, οριστικά και αμετάκλητα, πως μια ολόκληρη χώρα, ένας ολόκληρος λαός δε διαθέτει κανέναν άλλον έντιμο, παρά μόνον τον κ. Στεφανόπουλο. Και να μας πιάσει, γι' αυτό ακριβώς το λόγο, μια ομαδικήαπελπισία. Και να σημειωθούνε ομαδικές αυτοκτονίες. Να μην αντέξουμε, δηλαδή, την παρακμή μας.

Η "πρόβα", μέσα στη γενική αδιαφορία, η οποία χτίστηκε με πολλή μαεστρία, και με πολλή υπομονή και μέθοδο, κατά τη γνώμη μου έγινε, για να δοκιμάσουν τις αντοχές μας στα μεγαλύτερα κακά που μας επιφυλάσσουν. Δεν τους ενδιαφέρει ο κ. Στεφανόπουλος. Τον καθένα μπορούν να τον κάνουν "αναγκαίο". Τους νοιάζει, κάθε τόσο, να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους. Να κάνουν ασκήσεις για τα επόμενα!

Και με την ευκαιρία, δεν είναι λίγο, να κυριαρχήσει και η αντίληψη, πως οι χαμηλοί τόνοι, τελικά, κάποτε επιβραβεύονται. Στο πρόσωπο, δηλαδή, του κ. Στεφανόπουλου, επιβραβεύσανε την πολιτική των χαμηλών τόνων. Μια πολιτική που πρέπει - σύμφωνα με τις ανάγκες τους - να γίνει σχολή, γιατί οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά της συναίνεσης!