Δεν κατάλαβα αν τελικά ο Κοσταρίκας έφυγε για το Ισραήλ τούτη τη φορά, αλλά ό, τι και αν συμβαίνει εδώ, στην κυβέρνηση ή το ΠΑΣΟΚ, μην περιμένετε να τον βλέπουμε συχνά στην Ελλάδα έως ότου ...
εκλεγεί πρόεδρος στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Θυμίζω ότι στην πρόσφατη σύνοδο της Διεθνούς εγκρίθηκε από τους συνέδρους η πρότασή του για την ανοιχτή εκλογή του προέδρου της. Συνεπώς, αφού ο επόμενος πρόεδρος πρόκειται να εκλεγεί από τα μέλη των κατά τόπους σοσιαλιστικών κομμάτων μελών της Διεθνούς, η διεθνής περιοδεία του Γιώργου έχει τον χαρακτήρα προεκλογικής εκστρατείας. Διότι η επανεκλογή του είναι η μοναδική ελπίδα του να έχει δουλειά (με την έννοια της θέσης, ενός κάποιου ρόλου -όχι, προς Θεού, κατά κυριολεξία...) μετά την εκλογή νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ μέχρι τον Μάρτιο, ώστε να εκλέξει αρχηγό...
Πάντως, το γεγονός ότι ο Κοσταρίκας προτάσσει τον διεθνή σοσιαλιστικό τουρισμό έναντι των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης Παπαδήμου, την οποία υποτίθεται ότι στηρίζει το κόμμα του οποίου ακόμη ηγείται (τύποις), μας δίνει το μέτρο της αντίληψης που έχει περί ευθύνης. Χρειάζεται να θυμίσω ότι σε όλες τις δημόσιες ομιλίες του, αφότου ανέλαβε ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Γιώργος διατρανώνει ότι ο σχηματισμός της κυβέρνησης ήταν προσωπικό του επίτευγμα; Τώρα, λοιπόν, καταλαβαίνουν οι πάντες πόσο το εννοούσε. Απορώ ειλικρινά με την αναισθησία που του επιτρέπει να μας διδάσκει από καθέδρας δημοκρατικούς θεσμούς, ενώ την ίδια ώρα συμπεριφέρεται με την αμεριμνησία ανεύθυνου πρίγκιπος... *Από τους στίχους που έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τη μεγάλη επιτυχία του βάρδου της πασοκαρίας Τόλιδος Βοσκοπούλου.
του Στέφανου Κασιμάτη // στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου