Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι μπορούμε να αρνηθούμε τα χρέη των πιστωτών μας όπως έκανε ο Λένιν ! Έγινε όντως έτσι;

Σε μια τηλεοπτική εκπομπή άκουσα δια στόματος Ι. Δραγασακη, οικονομολόγος και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορούμε να αρνηθούμε τα χρέη των πιστωτών μας όπως έκανε ο Λένιν στην μετά-επαναστατικη ...

κυβέρνηση του 1917. Επειδή δεν του απάντησε κανένας , συγκέντρωσα κάποια στοιχεία πολύ χαρακτηριστικά.

""Πράγματι στη συνθήκη του Ραπάλο ,ο Λένιν αρνήθηκε να πληρώσει οποιαδήποτε χρέος στο ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο όπως έλεγε. Μετά την επαναστατική του αυτή ενέργεια έπρεπε να βρει τρόπους χρηματοδότησης της χώρας του. Η Ρωσία είναι η πλουσιότερη χώρα του κόσμου σε κοιτάσματα χρυσού. Οι τσάροι ήταν ιδιαίτερα εμφανές ότι χρησιμοποιούσαν το χρυσό σε διάφορες εφαρμογές( νομίσματα, κειμήλια, σκεύη, εκκλησίες κλπ).
Όταν λοιπόν ο Λένιν πήρε αίφνης απόφαση να φτιάξει ατμομηχανές για την προώθηση της οικονομίας του Σοβιετικού κράτους, συγκέντρωσε σχεδόν το 1/3 του διαθέσιμου χρυσού και το μετέφερε στη Σουηδία για να αγοράσει ατμομηχανές. Έλα που η Σουηδία δεν είχε εργοστάσιο ατμομηχανών, σε αντίθεση με την Ρωσία που είχε τεράστια εργοστάσια κατασκευής ατμομηχανών. Όλο το χρυσάφι δόθηκε προκαταβολικά στη Σουηδία .

Η Σουηδία έλειωσε το χρυσάφι για να φύγουν τα τυπωμένα χαρακτηριστικά που είχαν πάνω τους , που πρόδιδε τη χώρα προέλευσης (υπήρχε νομοθεσία που απαγόρευε την εξαγωγή χρυσού από χώρα σε χώρα), και το εξήγαν στην Αμερική σε Αμερικανικές τράπεζες. Έπειτα έφτιαξαν ολόκληρη βιομηχανία για ατμομηχανές που τις έστειλαν στην ΕΣΣΔ.
Το όλο deal το σχεδίασε ένας διεθνής τοκογλύφος(τύπου Σωρου) ο εβραίος Αλεξάντερ Παρβους ,μπολσεβίκος μέρος του Ανωτάτου Σοβιέτ της Αγ. Πετρούπολης και δεξί χέρι του Τρότσκι.

Τα χρήματα λοιπόν από το χρυσό τα διαχειρίσθηκαν τα αδέλφια "Hammers" που μετέβηκαν από την Αμερική στην ΕΣΣΔ και εκμεταλλεύτηκαν τα ορυχεία ΑΜΙΑΝΤΟΥ. Σημειωτέον ,ο πατέρας τους Julius Hammer ήταν ένας από τους κύριους χρηματοδότες του ""κόκκινου στρατού" και προσωπικός φίλος του Τρότσκι .

Οι δυο χρυσοθήρες δεν είχαν σκοπό τα ορυχεία Αμιάντου, αλλά την εκμετάλλευση των θησαυροφυλακίων των Ρομανωφ, και διαφόρων κειμηλίων της εκκλησιάς που ήδη είχε φροντίσει ο Τρότσκι να εθνικοποιήσει. Όλως τυχαίως δ/θ στο Ινστιτούτο Τέχνης που φυλάσσονταν τα κειμήλια ήταν η γυναίκα του Τρότσκι που είχε σπουδάσει "Ειδικός Τέχνης".

Τα κλοπιμαία μέσω του λιμανιού του ΤΑΛΙΝ εξάγονταν σε ανθρώπους που ήθελαν να τα αγοράσουν. Χρυσές δουλειές.

Το ίδιο έκανε και ο Στάλιν το 1929. Εξήγαγε χρυσό στην Αμερική για την χρηματοδότηση της βιομηχανικής του παραγωγής. Οι κακές γλώσσες λένε ότι η συμφωνία αυτή με τους Αμερικανούς τους έδωσε αρκετή ρευστότητα να αντιμετωπίσουν το ΚΡΑΧ του΄29.

Και στις δυο περιπτώσεις η ΕΣΣΔ γνώρισε τους δυο μεγαλύτερους λοιμούς στην ιστορία της , 1921-1924 με τον Λένιν και 1931-33 με τον Στάλιν με πάνω από 8 εκ. νεκρούς.

Οι μπολσεβίκοι είχαν λοιπόν δυο ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά για να αρνηθούν τη πληρωμή των τσαρικών δανείων και να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση της ΕΣΣΔ, το χρυσό και την καταναγκαστική εργασία.

Δεδομένου ότι στα Γκουλαγκ εργάζονταν μονίμως, σχεδόν το 1% του πληθυσμού.

Εμείς κ Δραγασακη έχουμε μόνο 147 τόνους χρυσό και καθόλου καταναγκαστική εργασία, έκτος αν υπολογίζεται σ΄αυτην, γιατί ο χρυσός δε φτάνει."

ΕΣΣΔ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Λένιν υπογράφει συμφωνία ειρήνης με την Γερμανία, (υπογραφή ειρήνης Μπερστ-Λιτοβσκ) το1918, προσδοκώντας να κλείσει ανοικτές πληγές με την Δύση και για την επιτυχή έκβαση της επανάστασης.

Το 1921 συμφωνούν την παραγωγή των γερμανικών όπλων σε Σοβιετικό έδαφος. Η συνθήκη των Βερτσαλιων μετά τον πόλεμο απαγόρευε την Γερμανία να έχει δική της βιομηχανία. Οι ειρηνιστές κομμουνιστές όμως βρήκαν την λύση για την πολεμοχαρή Γερμανία.

ΤΟ 1922 στη συνθήκη του Ραπάλο συμφωνήθηκε η αμοιβαία διπλωματική αναγνώριση των δυο χωρών και την αμοιβαία παραίτηση από τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Το 1926 υπεγράφει σύμφωνο Φιλίας των δυο κρατών, σε περίπτωση επίθεσης τρίτης χώρας να διατηρηθεί ουδετερότητα.

Το 1935 η γερμανική Dresntner Bank επιχορηγεί με 200.000.000 μάρκα την ΕΣΣΔ με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν για την αγορά γερμανικών προϊόντων.

Το τελευταίο δε, το αφιερώνω σε όλους αυτούς που κατηγορούν την Γερμανία στο ότι έδινε δάνεια στην Ελλάδα για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Δεν είδα όμως το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ιδιαίτερα το δικό μας να διαδηλώνει για τις οικονομικές συμφωνίες της μαμάς Ρωσίας με την καπιταλιστική Γερμανία. Θα σημειώσω επίσης ότι τα στρατιωτικά φορτηγά που έκαναν εισβολή στο Αφγανιστάν ήταν μάρκας Ρενώ, από την άλλη καπιταλιστική χώρα της Ευρώπης, τη Γαλλία.

Το αποκορύφωμα των συμφωνιών μεταξύ των δυο χωρών ήταν το 1939 με το σύμφωνο Ριμπεντροπ-Μολότοφ. Η δεκαετής συμφωνία εξασφάλιζε στην Γερμανία πρώτες ύλες (πετρέλαιο) και τρόφιμα και στην ΕΣΣΔ γερμανικά μηχανήματα για να εκσυγχρονίσει την πεπαλαιωμένη της βιομηχανία. Όλα οδηγούσαν σε προετοιμασίες πολέμου. Το σύμφωνο αυτό διαχώριζε στην ουσία την Ανατολική Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής.

Ο Ρίμπεντροπ υπογράφει το Σύμφωνο υπό τα όμματα των Στάλιν και Μολότοφ

Παρά τις διαψεύσεις τα γεγονότα επαλήθευσαν τις πληροφορίες. Την 1/9 1939 ο Χίτλερ μπήκε στην Πολωνία από δυτικά και ο Στάλιν 15 μέρες μετά από τα δυτικά διαμελίζοντας και πρακτικά τη χώρα στα δυο. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την ολοκληρωτική ήττα της Γερμανίας, η Πολωνία θα περάσει εξ ολοκλήρου στην επιρροή της ΕΣΣΔ.

Η συμφωνία της Γιάλτας από τον Στάλιν .Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ παρεχώρησαν την Πολωνία στον κομμουνιστικό κόσμο και την Ελλάδα (ευτυχώς!!!) στον ελεύθερο δυτικό.

Μετά τον διαχωρισμό των δυο Γερμανιών , η Ανατολική Γερμανία όφειλε μεγάλες αποζημιώσεις στη ΕΣΣΔ για τις καταστροφές του έγιναν στο έδαφος της. Το 1953 όμως η Σοβιετική Ένωση απαλλάσσει την ΛΔΓ από τις αποζημιώσεις αυτές δίνοντας μεγάλη οικονομική ανάσα στη φίλη χώρα και μετέπειτα μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Το 1964 υπογράφονται συμφωνίες αρωγής, μεταξύ του Χρουστσόφ και του Βάλτερ Ουλμπριχτ σε θέματα στρατιωτικά ,οικονομικά και εξωτερικής πολιτικής.

Τέλος το 1989 ο Γκορμπατσόφ επισκέπτεται επισήμως τον Ερικ Χόνεκερ καλώντας τον να κάνει και αυτός μεταρρυθμίσεις τύπου "περεστρόικας".

γεγονός που ήταν η απαρχή των εξελίξεων με την πτώση του τείχους. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος οι πιστωτές εμφανίστηκαν και πάλι και ζήτησαν τα λεφτά τους πίσω.

Το 2000 ο ΠΟΥΤΙΝ ξεπλήρωσε μέρος του δημόσιου χρέους της Ρωσίας , δεδομένου ότι το 80% αυτού ήταν από υποχρεώσεις του παρελθόντος.

Υ.Γ. Όσο για τον κ. Μπογιοπουλο που αναφέρει στο βιβλίο του ότι η ΕΣΣΔ χάρισε τα χρέη της Ελλάδας προς αυτήν , θα του απαντήσω ότι σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύει αλληλεγγύη προς την χώρα μας. Πρώτον γιατί όταν αρνείσαι τα δικά σου τεράστια χρέη σε όλους τους πιστωτές, δεν μπορείς να ζητάς να σε πληρώσουν τα λιγοστά οι Έλληνες, και δεύτερον η πράξη αλληλεγγύης τελειώνει άδοξα όταν από τη μια μας χάριζαν τα χρέη και από την άλλη χρηματοδοτούσαν το 1922 τον Κεμάλ να μας πετάξει στην θάλασσα.

Αυτά τα ολίγα, κ. Μπογιοπουλε που δυστυχώς για σας τότε υποστηρίζατε

την Σοβιετική σας πατρίδα και όχι την Ελλάδα -μάνα.!!!

Antonis K