Ευρωγκαρσόνια

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν οι Αμερικανοί που, με το σχέδιο Μάρσαλ, έσπευσαν να σώσουν την Ελλάδα και παράλληλα να εγκαθιδρύσουν την κυριαρχία τους σ' αυτή.

ΤΩΡΑ, μεσούσης της οικονομικής κρίσης και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης, είναι οι Κινέζοι αυτοί που, με το «δόγμα Ουέν Τζιαμπάο», έρχονται, με το αζημίωτο φυσικά, να σώσουν με τη σειρά τους τη χώρα μας.

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ τουλάχιστον ότι αυτή τη φορά θα .......

........ είμαστε αρκετά ρεαλιστές, ώστε η ξένη βοήθεια να μη μας διαιρέσει και πάλι, σε υπέρμαχους και πολέμιους της υπερδύναμης, που σπεύδει, με τη θέλησή μας, να μας κατακτήσει......

ΓΙΑΤΙ, εδώ που τα λέμε, δεν φτάνει οι ξένοι να θέλουν (που λέει ο λόγος...) να μας σώσουν. Πρέπει να το θέλουμε κι εμείς, πράγμα που με βάση την όλη συμπεριφορά μας, μεσούσης της κρίσης, μοιάζει εξαιρετικά αμφίβολο.

Η ΝΑΥΤΙΛΙΑ και ο τουρισμός θεωρούνται, εδώ και δεκαετίες, η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, που ουσιαστικά στερείται κλασικής βιομηχανίας. Κι όμως, η κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου κατάργησε τα σχετικά υπουργεία!

ΚΑΙ ΑΝ η ελληνική ναυτιλία έχει την ευτυχία να γνωρίσει την ενθάρρυνση των Κινέζων, προκειμένου να δουλέψουν ακόμη περισσότερο τα ναυπηγεία της χώρας τους, δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο και με τον τουρισμό, που παραμένει καθηλωμένος, όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά και από τον ανταγωνισμό, ο οποίος εκμεταλλεύεται τις εγγενείς αδυναμίες μας.

ΕΔΩ και δεκαετίες, τα κόμματα της Αριστεράς κυρίως, παρ' ότι ως χώρα δεν παράγουμε ούτε ποδήλατο, αποφάνθηκαν ότι για κανένα λόγο δεν θα έπρεπε να γίνουμε ευρωγκαρσόνια! Εκτοτε οι Ελληνες προοδευτικά κατάντησαν ευρωλιγούρηδες και εσχάτως ευρωεπαίτες...

ΚΙ ΟΜΩΣ όλ' αυτά θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, αν για την πορεία της χώρας λαμβάνονταν υπ' όψιν οι δυνατότητες και τα πλεονεκτήματά της, χωρίς υπερβολές και αγριότητες που διώχνουν τους πελάτες.

ΤΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ, λοιπόν, η Ελλάδα που δεν το έχουν η Βόρεια Ευρώπη, η Αμερική, αλλά και η Κίνα; Ηλιο και θάλασσα. Και ένα κλίμα που ανασταίνει και παράλυτους από τα ρευματικά και τις συναφείς ασθένειες.

ΚΑΙ ΤΙ μ' αυτό όμως; Σιγά μήπως εμείς, τα παιδιά της αρπαχτής και γενικά του εύκολου αεριτζίδικου κέρδους, γίνουμε ευρωγκαρσόνια. Κι ας μας υποδεικνύουν ακόμη και οι ξένοι ότι ειδικά στον τομέα της προσέλκυσης συνταξιούχων τουριστών μπορούμε, λόγω κλίματος, να κάνουμε θαύματα.

ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ, δηλαδή, τα απαραίτητα και να έχουμε τους ξένους στη σειρά για να έρθουν στον επίγειο παράδεισο, πριν εμείς τον κάνουμε οριστικά μπορντέλο!

/ / Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ / /