Σήμερα η χώρα ζει μια εθνική καταστροφή. Τα σημάδια ήταν εκεί, τα βλέπαμε, τα αγγίζαμε. Αυτοί που προκάλεσαν αυτήν την καταστροφή είχαν κάθε ...........
.......... λόγο να κρύβουν τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Τα ΜΜΕ, όμως; Γιατί το αντιλήφθηκαν με τόσο μεγάλη καθυστέρηση; Υπήρξαν, βέβαια, σκόρπιες φωνές. Πνίγηκαν, όμως. Κατάντησαν γραφικές.
Πρέπει να το παραδεχθούμε. Στη χώρα δεν υπήρξε ποτέ ένα ενιαίο μέτωπο ενημέρωσης και προειδοποίησης, ικανό να παρέμβει εγκαίρως και – γιατί όχι; - να αποτρέψει την καταστροφή. Έτσι, ο λαός έγινε απαθής θεατής σε μια σκυταλοδρομία διαφθοράς και ανικανότητας, χωρίς τελικά να υψωθεί το τόσο αναγκαίο τείχος προστασίας του.
Ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, αναμετάδοση υποσχέσεων που δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ. Τα στοιχεία υπήρχαν. Αλλά δεν προστατεύτηκε ο λαός από τα ψέματα.
Συμπέρασμα: Από την καλή δημοσιογραφία δεν εξαρτάται μόνο η γνώμη του λαού για την Δημοκρατία, αλλά και η ίδια η λειτουργία της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου