Αν η ανεργία φτάσει το 20% και οι άνεργοι το ένα εκατομμύριο, συνηθίζουμε να λέμε, θα γίνει κοινωνική επανάσταση. Θα γίνει; Υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα αυτό το υψηλότατο ποσοστό ανεργίας σιγά σιγά να εμπεδωθεί σαν άλλη μια πικρή πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση, αντί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, το πιθανότερο είναι να βαφτίσει την υψηλή ανεργία «διαρθρωτικής» φύσης, δηλαδή πάγιο χαρακτηριστικό της ελληνικής οικονομίας, όπως έγινε στην Ισπανία η οποία μετράει πάνω από 4 εκατ. ανέργους.
Οι Ισπανοί ήταν βέβαιοι ότι θα οδηγούνταν σε ..........
......... κοινωνική έκρηξη όταν οι άνεργοι στη χώρα θα ξεπερνούσαν τα 3 εκατ. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Οικογένεια και παραοικονομία απορρόφησαν τους κοινωνικούς κραδασμούς.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για παροχές προς τους ανέργους, είναι το σαφές μήνυμα από το ελληνικό κυβερνητικό επιτελείο, πρέπει να περιοριστούν άμεσα τα δημοσιονομικά ελλείμματα, διαφορετικά οι αγορές θα εκτοξεύσουν στα ύψη το κόστος του δανεισμού. Η καταπολέμηση των ελλειμμάτων μοιάζει με απόλυτη προτεραιότητα. Από την άλλη, ΟΗΕ, ΟΟΣΑ, ακόμη και ΔΝΤ συμφωνούν ότι η καταπολέμηση της κρίσης αρχίζει με την τόνωση της απασχόλησης. Αποτελεί πρώτη πολιτική επιλογή, κατά τον ΟΟΣΑ. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, που επιπροσθέτως προβλέπει μείωση της ανάκαμψης από 3,7% φέτος σε 2% το 2011, η περικοπή μισθών ή καίριων κρατικών δαπανών δεν αποτελεί λύση απέναντι στα δημοσιονομικά ελλείμματα και δεν φέρνει σταθερή οικονομική ανάκαμψη.
Κλειδί, η αναδιανομή του εισοδήματος. Ομως, τι πραγματικά κάνει η κυβέρνηση, πέρα από πυροτεχνικές αποκαλύψεις περί 1.100 αδήλωτων πισινών και 2.500 αδήλωτων σκαφών; Η φοροδιαφυγή στα υψηλά εισοδήματα, όπως έχει δείξει η εμπειρία, δεν αντιμετωπίζεται με τη χιλιοδοκιμασμένη περαίωση. Οι παγιωμένες δομές εξυπηρετούν τους προνομιούχους συντηρώντας τις ανισότητες.
Σύμφωνα με τον επιστημονικό σύμβουλο του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ, Πέτρο Ρυλμόν, η πραγματική ανεργία αγγίζει το 18% και όχι το 11,8% (ή 600.000 άνεργοι, κατά την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία) και σε λίγους μήνες θα φτάσει το 20% ή το 22% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (ή 1.000.000 άνεργοι). Μεγέθη ανεργίας που θυμίζουν τα «μαύρα» χρόνια του ’60, όταν δημιουργήθηκε το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία. Ομως, μια τέτοια διέξοδος σήμερα είναι δυσκολότερη από άλλοτε. Γιατί οι χώρες που πριν από 50 χρόνια απορροφούσαν το πλεονάζον εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, σήμερα εμφανίζουν και αυτές υψηλά ποσοστά ανεργίας: 10% η Ευρώπη των 27 (23 εκατομμύρια άνεργοι), 10,2% οι ΗΠΑ -ιστορικό υψηλό των τελευταίων 26 χρόνων-, 5,3% η Αυστραλία. Νέοι που αναζητούν λύση στη μετανάστευση πραγματοποιούν αναγνωριστικά ταξίδια στο εξωτερικό και πολλοί επιστρέφουν άπρακτοι.
Επιπλέον, όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι η υψηλή ανεργία δεν είναι προσωρινό φαινόμενο, ήρθε για να μείνει. Τι θα συμβεί όταν ένας ευρύς αστικός πληθυσμός νιώσει να εκτοπίζεται από τους κόλπους της ευημερίας και της ασφάλειας, όταν συνειδητοποιήσει ότι δεν θα μπορεί πια να μεταστοιχειώσει το αίσθημα του αδιεξόδου και την οργή του σε αιτήματα, αφού αυτά θα μένουν ανικανοποίητα; Μια καινούργια άβυσσος χαίνει μπροστά μας, αθέατη ακόμη μέσα στην κοινωνική καταχνιά.
Tης Τασουλας Kαραϊσκακη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου