εξής απίστευτη προκήρυξη, που υπογράφεται από μια νέα ομάδα ονόματι «Αγνωστοι Αναρχικοί»: «Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου εντοπίσαμε τον βουλευτή του Μπατσόκ Σ. Κουβέλη να μπαίνει σε ένα υπερπολυτελές Lexus, πιθανόν το αυτοκίνητό του.
Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε να του επιτεθούμε. Τον γροθοκοπήσαμε και τον ληστέψαμε, όπως άλλωστε γίνεται και από τη μεριά των πολιτικών. Στην τσάντα που του κατασχέσαμε υπήρχαν: ένα laptop, έγγραφα του Μπατσόκ, πανάκριβα στυλό, πιστωτικές με υπόλοιπο 90.000 ευρώ (!!!) και η βουλευτική του ταυτότητα...
Η πράξη αυτή ήταν μια αντίδραση στην καθημερινή βία που δεχόμαστε. Λευτεριά στους συντρόφους μας. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ. Βία στη βία της εξουσίας».
«Λευτεριά στους συντρόφους μας», αλλά το λάπτοπ το σούφρωσαν. Φυσικά η πράξη τους, όπως και ο συνεταιρισμός των «Πυρήνων» με κατηγορούμενους για εκβιασμούς και ανθρωποκτονία, δεν έχει καμιά οργανική σχέση με την Αριστερά· ούτε καν με τις πιο παλαβές εκφάνσεις της. Υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να το προσέξουμε και που το επεσήμανε προ καιρού ο κ. Γιάννης Βούλγαρης.
Στο βιβλίο του «Η Μοιραία Πενταετία» (εκδ. Πόλις) γράφει σχετικά με τη «Δήθεν ηγεμονία της Αριστεράς»: «Αυτό που σήμερα θεωρείται ευρύτερη ιδεολογική επιρροή ή συνεχιζόμενη ηγεμονία της “Αριστεράς” είναι ποιοτικά διαφορετικό και περιέχει μια ριζική ασυνέχεια: την αποκοπή από το ιστορικό πλαίσιο της αριστερής ταυτότητας...
Η “Αριστερά” έχει μετατραπεί σε εξάρτημα του λόγου της, σε εκφωνητή των κλισέ που ιστορικά αυτή παρήγαγε, αλλά που σήμερα τον διαχειρίζονται άλλοι με μεγαλύτερη μάλλον αποτελεσματικότητα...».
«Αυτό που πραγματικά συμβαίνει», συνεχίζει ο κ. Βούλγαρης, «είναι ότι η κοινωνία (σ.σ. στην περίπτωσή μας και τα λούμπεν στοιχεία της) “κρύβεται” πίσω από τα παραδοσιακά αριστερά κλισέ για να εξορθολογίσει και να νομιμοποιήσει επιλογές στασιμότητας...
Η Αριστερά έχει απλώς αυτοπαγιδευτεί στην ψευδαίσθηση επιρροής που της δημιουργεί η συχνή χρήση των παλαιών ένδοξων λέξεων. Δεν καταλαβαίνει ότι “γυμνά ονόματα κρατάμε” και ότι η αναγέννηση της αριστερής πολιτικής προϋποθέτει την αποδέσμευση από τα κλισέ της».
Ετσι με τον ίδιο τρόπο που κοινωνική δικαιοσύνη βαφτίστηκε να παίρνουν κάποιοι επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία (τα οποία, σημειωτέον, είναι μεγαλύτερα από τα επιδόματα ανεργίας) έτσι κι «επανάσταση» βαφτίζεται οι άνανδρες επιθέσεις, οι κλοπές και οι ληστείες.
Το αριστερό λεξιλόγιο έχει ξεχειλώσει τόσο πολύ που κάθε παρανομία μπορεί να χωρέσει στα παλιά κλισέ της «αντισυστημικής δράσης» κ.λπ. Υπό την έννοια αυτή ορθώς και ο κ. Μάκης Ψωμιάδης δήλωσε μετά τη σύλληψή του «πολιτικός κρατούμενος».
Από τη στιγμή που οι παράνομες πράξεις δεν σταθμίζονται αντικειμενικά, αλλά με βάση τις δεδηλωμένες προθέσεις εκείνου που αδικεί, καθείς μπορεί να «αθωωθεί» δηλώνοντας επαναστατικές προθέσεις. Εξάλλου, ποιος ξεβράκωσε περισσότερο το «σύστημα»; Ο κ. Ψωμιάδης ή οι «Αγνωστοι Αναρχικοί»;
του Πάσχου Μανδραβέλη // στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου