Ένα εγκαταλελειμμένο δημοτικό μετατράπηκε σε σχολείο με τους δικούς του υπολογιστές και web tv. Τέσσερις δάσκαλοι, 25-27 ετών συν 47 μικροί μαθητές μάς «κάνουν» ένα μικρό θαύμα. Στον ορεινό και απομακρυσμένο Φουρφουρά Ρεθύμνου, ένα εγκαταλελειμμένο δημοτικό έχει μετατραπεί σε ...
hi tech σχολείο «της φύσης και των χρωμάτων», εκπέμποντας μεταξύ άλλων και από τη δική του διαδικτυακή τηλεόραση. «Για να μην τα πολυλογώ, αλλάξαμε τα φώτα του συστήματος», λέει στην «Καθημερινή» ο νεαρός διευθυντής του σχολείου κ. Αγγελος Πατσιάς.
Οι αίθουσες καθαρίστηκαν, βάφτηκαν και ζωγραφίστηκαν με έντονα χρώματα και εξοπλίστηκαν με σύγχρονους υπολογιστές.
Την είδηση έφερε στο φως το μπλογκ Σχολιαστής (sxoliopoliti. blogspot.com) και έλαμψε σαν μικρό διαμάντι ανάμεσα στα ζοφερά νέα της περιόδου. Ολα άρχισαν πριν από δύο χρόνια, όταν ο κ. Πατσιάς διορίστηκε στο δημοτικό του Φουρφουρά.
Παρά την καταγωγή από τη Δράμα, ο νέος δάσκαλος δεν είδε την προσγείωση στο γερασμένο χωριό της Κρήτης των 500 κατοίκων (το χωριό βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Ψηλορείτη, το χαμηλότερο σπίτι βρίσκεται σε ύψος 450 μ.) σαν εμπόδιο, αλλά σαν προσωπικό στοίχημα. Και όπως ο δυνατός άνεμος που φυσάει στο χωριό (από εκεί πήρε άλλωστε και το όνομά του) αποφάσισε να σαρώσει κι αυτός τα πάντα.
«Συνήθως αυτά τα σχολεία, δάσκαλοι και διευθυντές τα αντιμετωπίζουν σαν αποθήκες στις οποίες απλώς θα αποθέσουν τα πράγματά τους για ένα χρόνο», λέει. «Ομως, τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που βρεθήκαμε στο σχολείο αποφασίσαμε ότι μας αρέσει και θέλουμε να μείνουμε». Αρχικά έπρεπε το κτίριο να σουλουπωθεί. Οι αίθουσες ήταν παρατημένες, το προαύλιο ανύπαρκτο. Με προσωπική εργασία, οι χώροι καθαρίστηκαν, οι τοίχοι βάφτηκαν και ζωγραφίστηκαν και η αποθήκη μετατράπηκε σε σύγχρονο εργαστήριο.
Σιγά σιγά, ο δραστήριος διευθυντής εμπλούτισε τη βιβλιοθήκη και έφερε υπολογιστές. «Πρόσβαση στο Ιντερνετ έχουν δεν έχουν τέσσερα στα δέκα παιδιά του χωριού, ήταν σημαντικό στο σχολείο να γνωρίζουν αυτόν τον κόσμο». Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της web tv. «Αρχίσαμε να γυρίζουμε βιντεάκια με τις διάφορες δραστηριότητες που κάναμε στο σχολείο και να τις ανεβάζουμε στην ιστοσελίδα μας.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν, το αγκάλιασαν αμέσως, ενώ η απήχηση ήταν καταπληκτική. Είναι ό,τι πρέπει για διδασκαλία». Στη Fourfouras Tv (fourfourastv.blogspot.com) ανεβαίνουν εκπομπές με λύσεις σε απορίες παιδιών, για τη ρομποτική, για την προέλευση των εκφράσεων κ.ά.
Η μεγαλύτερη καινοτομία ωστόσο υπήρξε ο τρόπος διδασκαλίας. Οι δάσκαλοι ξέφυγαν από τα αυστηρά πλαίσια ενός συνηθισμένου σχολείου, έβγαλαν τους μαθητές στην ύπαιθρο, επινόησαν δραστηριότητες με το χώμα, τα δέντρα, τον περίφημο αέρα της περιοχής. Επιασαν τις κατασκευές, άρχισαν τα πειράματα, αγόρασαν ρομποτάκια.
«Οι δάσκαλοι σε τέτοια σχολεία καθορίζουν οι ίδιοι τα διαλείμματα, τον χρόνο που τα παιδιά θα περάσουν στην τάξη και έξω στη Φύση, υπάρχει αυτή η ελευθερία», εξηγεί ο Αγγελος. Ας ησυχάσει το υπουργείο, το σχολείο δεν έχει ξεφύγει από το αναλυτικό πρόγραμμα. «Ομως το προσαρμόζουμε στα παιδιά μας. Τα σχολικά βιβλία είναι συχνά προσανατολισμένα στα παιδιά της πόλης. Μαθαίνουν για παράδειγμα ότι τα φυλλοβόλα δέντρα το φθινόπωρο χάνουν τα φύλλα τους.
Μα, στην περιοχή αυτή της Κρήτης δεν υπάρχει ούτε ένα τέτοιο δέντρο!», λέει χαρακτηριστικά. «Εδώ δεν έχουμε οδούς, δεν έχουμε κινηματογράφους, θέατρα, συναυλίες, για τις οποίες μιλούν τα εγχειρίδια. Πρέπει να βρούμε άλλα πράγματα, πιο κοντά στις ανάγκες τους».
Το τελευταίο επίτευγμα του μικρού δημοτικού σχολείου ήταν η δημιουργία ενός δικτύου ορεινών σχολείων που θα ενώνει τόπους και παραδόσεις. «Την πρωτοβουλία αγκάλιασαν πολλά σχολεία σε όλη τη χώρα και σήμερα έχει δημιουργηθεί ένα δυναμικό δίκτυο με τεράστιες δυνατότητες.
Στόχος ήταν η ένταξη των δημοτικών στην κοινωνία του χωριού ως δραστήρια μέλη που αλληλεπιδρούν με τους κατοίκους του τόπου τους, μαθαίνοντας από αυτούς και προσφέροντας σε αυτούς». Ηδη ντόπιοι τεχνίτες έχουν επισκεφθεί το δημοτικό Φουρφουρά μαθαίνοντας στα παιδιά από το πώς να φτιάχνουν σαπούνι μέχρι πώς να φτιάχνουν ψωμί.
Τα παιδιά ανταποδίδουν προσφέροντας εθελοντική εργασία στο χωριό (μαζεύουν χόρτα με τους ηλικιωμένους κατοίκους, πωλούν τα καλούδια τους κ.ο.κ.).
Και μετά τι; «Ποιος ξέρει. Το σχολείο είναι πάντα εργοτάξιο. Ολο κάτι φτιάχνουμε», καταλήγει ο δάσκαλος.
της ΛΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ // στην Καθημερινή
Μπορείτε να επισκεφθείτε τα blogs του Δημοτικού Σχολείου Φουρφουρά:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου