Ο Γιάννης Τριάντης δεν μπορούσε να κρύψει την οργή του στη χθεσινή "Ελευθεροτυπία" :
"Καλός γραφιάς και ικανός προπαγανδιστής ο κύριος Γιόσα, ανακυκλώνει με μαεστρία όσα κατά καιρούς φιλοτεχνεί η αστερόεσσα προπαγάνδα εναντίον των Λατινοαμερικανών ηγετών που ανθίστανται στους επικυρίαρχους. Κυρίως βάλλει εναντίον του ψυχισμού της Λατινικής Αμερικής ο κ. Γιόσα. Ενοχλείται πολύ από τον ηλεκτρισμό της συγκίνησης. Τον απωθεί ο λυρισμός και το ανέλεγκτο. Τον εξοργίζει η εξέγερση, η αντίσταση και η επανάσταση..."
To γεγονός πως ο νομπελίστας Mario Vargas Llosa είναι από τους ..........
"Καλός γραφιάς και ικανός προπαγανδιστής ο κύριος Γιόσα, ανακυκλώνει με μαεστρία όσα κατά καιρούς φιλοτεχνεί η αστερόεσσα προπαγάνδα εναντίον των Λατινοαμερικανών ηγετών που ανθίστανται στους επικυρίαρχους. Κυρίως βάλλει εναντίον του ψυχισμού της Λατινικής Αμερικής ο κ. Γιόσα. Ενοχλείται πολύ από τον ηλεκτρισμό της συγκίνησης. Τον απωθεί ο λυρισμός και το ανέλεγκτο. Τον εξοργίζει η εξέγερση, η αντίσταση και η επανάσταση..."
To γεγονός πως ο νομπελίστας Mario Vargas Llosa είναι από τους ..........
.......... ελάχιστους διανοούμενους που έχουν καταδικάσει τόσο τις "δεξιές" αμερικανόφιλες χούντες όσο και τις "κόκκινες" δικτατορίες στη Λατινική Αμερική , αποτελεί μάλλον μια λεπτομέρεια για τον κ. Τριάντη.
Ήταν όμως επόμενο πως η βράβευση με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενός σπουδαίου συγγραφέα, όπως ο Llosa αλλά με ιδέες που βρίσκονται στην κλασσική φιλελεύθερη παράδοση,θα προκαλούσε αμηχανία , έκπληξη ακόμη και θυμό σε μεγάλο μέρος της Αριστεράς. Σε ένα χώρο, όπως αυτό του πολιτισμού,όπου οι αριστερές ιδέες έχουν το μονοπώλιο εδώ και πολλές δεκαετίες, πολλοί συμμερίζονται την αυτάρεσκη δήλωση του "προοδευτικού" Βρετανού ηθοποιού David Tennant : «Βρίσκω αδιανόητο το γεγονός πως μπορεί να δουλεύεις στο χώρο των τεχνών, που σε προδιαθέτει προς τη συμπάθεια και την κατανόηση προς το συνάνθρωπο, και παρόλα αυτά να είσαι συντηρητικός!". Όπου βέβαια, κάτω από τον όρο "συντηρητικός", τσουβαλιάζεται οποιοσδήποτε δεν ασπάζεται τα θέσφατα της αριστερής ορθοδοξίας.
Έτσι στη Σουηδία, η "προοδευτική" ιντελιγκέντσια χαρακτήρισε τη βράβευση του φιλελεύθερου Llosa σαν νίκη για τον ...ρατσισμό, τον σεξισμό και την λατινοαμερικάνικη αυταρχική Δεξιά! Προς μεγάλη μου έκπληξη, στην αριστερόστροφη Ελλάδα , οι επιθέσεις στις πολιτικές απόψεις του Llosa ήταν λίγες και μάλλον συγκρατημένες. Βέβαια, παρότι όλοι οι δημοσιογράφοι επαίνεσαν τη συγγραφική δεινότητά του , ήταν φανερή η αμηχανία τους όταν έγραφαν για τη φιλελεύθερη ιδεολογία του . Στο σχετικό δημοσίευμα των "Νέων" , η δημοσιογράφος μην μπορώντας να καταλάβει πώς γίνεται κάποιος να μην χωράει στα κουτάκια της αριστερής κοσμοθεωρίας και να είναι συντηρητικός σε οικονομικά θέματα αλλά προοδευτικός σε κοινωνικά, τον χαρακτηρίζει σαν τον πιο ..."προοδευτικό συντηρητικό" και ξεμπερδεύει.
Πέρα από τα ή απλά περιγραφικά άρθρα, τα ελληνικά ΜΜΕ,ίσως άθελα τους, βρήκαν έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο, από αυτό των Σουηδών "προοδευτικών" για να υποβιβάσουν τις ιδέες του Περουβιανού συγγραφέα. Πολύ απλά τις αποσιώπησαν! Και αυτό για έναν κατεξοχήν πολιτικό συγγραφέα, όπως ο Llosa , όπου οι ιδέες του είναι αναπόσπαστες με το έργο του. Αν διαβάσει κάποιος το άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" μια μέρα μετά την ανακοίνωση της βράβευσης , δεν θα μάθει τίποτε για την ιδεολογική τοποθέτηση του Llosa. Η "Αυγή" πάλι ανακοινώνει την είδηση λιτά και λακωνικά , χωρίς κείμενο, απλά δημοσιεύοντας μια φωτογραφια του συγγραφέα. Όταν επανέρχεται ύστερα από δύο μέρες στο θέμα, δεν παραλείπει να χαρακτηρίσει την κάθοδο τους στις εκλογές του Περού "ένα μελανό σημείο στην διαδρομή του, καθώς κατέβηκε υποψήφιος συντασσόμενος με δεξιά κόμματα, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την εκλογή του Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, που οδήγησε στο προεδρικό πραξικόπημα του '92 με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα."
Την Κυριακή, καμιά μεγάλη εφημερίδα δεν κρίνει άξιο λόγου να κάνει κάποιο αφιέρωμα στον Llosa (με την εξαίρεση του "Βήματος" που αφιερώνει μια σελίδα με αποσπάσματα από παλαιότερες συνεντεύξεις του).Ούτε καν η "Καθημερινή" δεν ασχολείται με το θέμα, όταν θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως οι κεντροδεξιοί αναγνώστες της θα ενδιαφερόταν για αυτό το σπάνιο είδος ενός συγγραφέα με φιλελεύθερες ιδέες.
Συγκρίνετε αυτή την εικόνα με τα δεκάδες άρθρα , τα αφιερώματα και τους πανηγυρισμούς για τη βράβευση των αγαπημένων της Αριστεράς Harold Pinter , Günter Grass, Dario Fo, του σταλινικού Jose Saramago, ή ακόμη και της ακροαριστερής φεμινίστριας Elfiede Jelinek, , όπου οι πολιτικές ιδέες τους αναλύθηκαν διεξοδικά και επαινέθηκαν από το σύνολο του ελληνικού Τύπου, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης . Αντίθετα, ο φιλελευθερισμός του Llosa, τις λίγες φορές που γίνεται λόγος γι αυτόν , είναι απλά ένα "μελανό σημείο" στην καριέρα του ή στην καλύτερη περίπτωση, μια συγχωρητέα ιδιορρυθμία ενός μεγάλου συγγραφέα...
Ήταν όμως επόμενο πως η βράβευση με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενός σπουδαίου συγγραφέα, όπως ο Llosa αλλά με ιδέες που βρίσκονται στην κλασσική φιλελεύθερη παράδοση,θα προκαλούσε αμηχανία , έκπληξη ακόμη και θυμό σε μεγάλο μέρος της Αριστεράς. Σε ένα χώρο, όπως αυτό του πολιτισμού,όπου οι αριστερές ιδέες έχουν το μονοπώλιο εδώ και πολλές δεκαετίες, πολλοί συμμερίζονται την αυτάρεσκη δήλωση του "προοδευτικού" Βρετανού ηθοποιού David Tennant : «Βρίσκω αδιανόητο το γεγονός πως μπορεί να δουλεύεις στο χώρο των τεχνών, που σε προδιαθέτει προς τη συμπάθεια και την κατανόηση προς το συνάνθρωπο, και παρόλα αυτά να είσαι συντηρητικός!". Όπου βέβαια, κάτω από τον όρο "συντηρητικός", τσουβαλιάζεται οποιοσδήποτε δεν ασπάζεται τα θέσφατα της αριστερής ορθοδοξίας.
Έτσι στη Σουηδία, η "προοδευτική" ιντελιγκέντσια χαρακτήρισε τη βράβευση του φιλελεύθερου Llosa σαν νίκη για τον ...ρατσισμό, τον σεξισμό και την λατινοαμερικάνικη αυταρχική Δεξιά! Προς μεγάλη μου έκπληξη, στην αριστερόστροφη Ελλάδα , οι επιθέσεις στις πολιτικές απόψεις του Llosa ήταν λίγες και μάλλον συγκρατημένες. Βέβαια, παρότι όλοι οι δημοσιογράφοι επαίνεσαν τη συγγραφική δεινότητά του , ήταν φανερή η αμηχανία τους όταν έγραφαν για τη φιλελεύθερη ιδεολογία του . Στο σχετικό δημοσίευμα των "Νέων" , η δημοσιογράφος μην μπορώντας να καταλάβει πώς γίνεται κάποιος να μην χωράει στα κουτάκια της αριστερής κοσμοθεωρίας και να είναι συντηρητικός σε οικονομικά θέματα αλλά προοδευτικός σε κοινωνικά, τον χαρακτηρίζει σαν τον πιο ..."προοδευτικό συντηρητικό" και ξεμπερδεύει.
Πέρα από τα ή απλά περιγραφικά άρθρα, τα ελληνικά ΜΜΕ,ίσως άθελα τους, βρήκαν έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο, από αυτό των Σουηδών "προοδευτικών" για να υποβιβάσουν τις ιδέες του Περουβιανού συγγραφέα. Πολύ απλά τις αποσιώπησαν! Και αυτό για έναν κατεξοχήν πολιτικό συγγραφέα, όπως ο Llosa , όπου οι ιδέες του είναι αναπόσπαστες με το έργο του. Αν διαβάσει κάποιος το άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" μια μέρα μετά την ανακοίνωση της βράβευσης , δεν θα μάθει τίποτε για την ιδεολογική τοποθέτηση του Llosa. Η "Αυγή" πάλι ανακοινώνει την είδηση λιτά και λακωνικά , χωρίς κείμενο, απλά δημοσιεύοντας μια φωτογραφια του συγγραφέα. Όταν επανέρχεται ύστερα από δύο μέρες στο θέμα, δεν παραλείπει να χαρακτηρίσει την κάθοδο τους στις εκλογές του Περού "ένα μελανό σημείο στην διαδρομή του, καθώς κατέβηκε υποψήφιος συντασσόμενος με δεξιά κόμματα, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την εκλογή του Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, που οδήγησε στο προεδρικό πραξικόπημα του '92 με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα."
Την Κυριακή, καμιά μεγάλη εφημερίδα δεν κρίνει άξιο λόγου να κάνει κάποιο αφιέρωμα στον Llosa (με την εξαίρεση του "Βήματος" που αφιερώνει μια σελίδα με αποσπάσματα από παλαιότερες συνεντεύξεις του).Ούτε καν η "Καθημερινή" δεν ασχολείται με το θέμα, όταν θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως οι κεντροδεξιοί αναγνώστες της θα ενδιαφερόταν για αυτό το σπάνιο είδος ενός συγγραφέα με φιλελεύθερες ιδέες.
Συγκρίνετε αυτή την εικόνα με τα δεκάδες άρθρα , τα αφιερώματα και τους πανηγυρισμούς για τη βράβευση των αγαπημένων της Αριστεράς Harold Pinter , Günter Grass, Dario Fo, του σταλινικού Jose Saramago, ή ακόμη και της ακροαριστερής φεμινίστριας Elfiede Jelinek, , όπου οι πολιτικές ιδέες τους αναλύθηκαν διεξοδικά και επαινέθηκαν από το σύνολο του ελληνικού Τύπου, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης . Αντίθετα, ο φιλελευθερισμός του Llosa, τις λίγες φορές που γίνεται λόγος γι αυτόν , είναι απλά ένα "μελανό σημείο" στην καριέρα του ή στην καλύτερη περίπτωση, μια συγχωρητέα ιδιορρυθμία ενός μεγάλου συγγραφέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου