Οι συνηθισμένοι μεταλλωρύχοι δεν υπάρχουν πια, έμειναν πίσω σε μια άλλη ζωή. Οι 33 άνδρες, οι οποίοι βγήκαν από το ορυχείο Σαν Χοσέ της Χιλής είναι τώρα είδωλα, εθνικοί ήρωες και αστέρες των ΜΜΕ. Και αυτό το μείγμα –διασημότητες όσο και πολεμιστές, νικητές όσο και θύματα– θα μεταβάλει τη συνήθη τροχιά της νοητικής τους προσαρμογής μετά το ψυχολογικό τραύμα, όπως εκτιμούν οι ειδικοί. ............
.................«Ολη αυτή η προσοχή είναι πιθανόν να καλύψει τις αντιδράσεις πολλών από την ομάδα έναντι του ίδιου του τραύματος», δήλωσε ο δρ Μάρμαρ, ψυχίατρος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Μετά το πέρασμα φυσικών καταστροφών, π.χ. τυφώνων και σεισμών, περίπου το 15%–30% των ανθρώπων βιώνει μετατραυματικές αντιδράσεις για πολλούς μήνες. Το 5% αντιμετωπίζει προβλήματα διάθεσης, εφιάλτες ή άλλα συμπτώματα για έναν χρόνο ή και μεγαλύτερο διάστημα. Τα ίδια ποσοστά μπορούν κάλλιστα να ισχύσουν στην περίπτωση των μεταλλωρύχων: η ομάδα έζησε στο σκοτάδι ενός σχεδόν βέβαιου θανάτου για 17 μέρες προτού εντοπιστεί από συνεργείο διάσωσης και αποκτήσει επαφή με τον έξω κόσμο. «Η εκδήλωση τόσο μεγάλης προσοχής μπορεί να καθυστερήσει αυτές τις αντιδράσεις, αλλά αυτή η προσοχή δεν θα διαρκέσει για πάντα. Υποπτεύομαι ότι πολλοί μεταλλωρύχοι θα έχουν πρόβλημα προσαρμογής στη νέα ζωή», σημείωσε ο καθηγητής της Ψυχιατρικής, Τζον Φέρμπανκ.
Τουλάχιστον, δύο στοιχεία θα λειτουργήσουν υπέρ τους. Το ένα είναι η ιδέα ότι αποτελούν εθνικό θησαυρό. Οι Αρχές της Χιλής χειρίστηκαν με δεξιότητα την κρίση και προβλέπεται να επιτηρούν στενά τους επιζώντες, παρέχοντας υποστήριξη όταν κρίνεται αναγκαίο. Η κυβέρνηση δεν θα τους ξεχάσει αφού έκανε τόση προσπάθεια να διασφαλίσει τη σωτηρία τους. Ενας άλλος προστατευτικός παράγοντας είναι η ίδια η ομάδα. Σύμφωνα με όλες τις αναφορές, ένας από τους μεταλλωρύχους, ο Μάριο Γκόμες, συνέβαλε στην οικοδόμηση μιας άψογα οργανωμένης ιεραρχίας, χάρη στην οποία τα μέλη της ομάδας μοιράζονταν δίκαια την τροφή και την εργασία. «Οι ομάδες μπορεί να έχουν θετική ή αρνητική επιρροή», δήλωσε ο καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής, κ. Παλίνκας, από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. «Αλλά στην περίπτωση αυτή φαίνεται ότι υπήρξαν αναγνωρισμένοι ηγέτες και κοινοί στόχοι, μεταξύ ανδρών οι οποίοι προήλθαν από παρόμοιο κοινωνικό χώρο και ήταν ικανοί να περιορίσουν τα προβλήματα στο ελάχιστο».
Τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν, η δομή αυτής της ομάδας μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντική ως ο «πιο ισχυρός κοινωνικός τους δεσμός», καθώς οι ήρωες μεταλλωρύχοι θα παλεύουν με τα ΜΜΕ, τις οικογενειακές προσδοκίες και μια κρίσιμη ερώτηση: και τώρα τι γίνεται;
/ / Η Καθημερινή / /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου