Παρ΄ ότι ενοχλήθηκα για τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο ο Λάκης Λαζόπουλος αναφέρθηκε στους δημοσιογράφους στο «Αλ Τσαντίρι νιουζ», παρουσιάζοντάς τους ως απόλυτα φερέφωνα της εξουσίας, ανθρωπάρια που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, σκέφτηκα πολύ αν έπρεπε να πάρω θέση.
Επειδή είμαι δημοσιογράφος, δηλαδή... φερέφωνο της εξουσίας, οπότε ό,τι κι αν πω είναι ........
........ καταδικασμένο στη συνείδηση του γαλουχημένου, από τον εθνοπατέρα Λάκη, «αλτσαντιριώτη»: για τους πιο επιεικείς είμαι ύποπτος για εγκλήματα κατά της πατρίδαςυπέρ της τσέπης μου, για τους σκληροπυρηνικούς, απλώς λαμόγιο.
Κατά δεύτερο λόγο, είναι περιττό να εξηγώ κάτι που όλοι γνωρίζουν: και στη δημοσιογραφία, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν επιτήδειοι, που όμως δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν το σύνολο- με αυτή τη λογική (του παραλόγου) όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκι, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι λαδώνονται, όλοι οι καλλιτέχνες κλέβουν την Εφορία κ.ο.κ. Τρίτον, πιστεύω ότι σε τέτοιες ισοπεδωτικές κριτικές- όπως αυτές που γίνονται από το «Αλ Τσαντίρι νιουζ», με κάθε ευκαιρία- είναι καλύτερο να απαντάς με τον τρόπο ζωής σου. Ακριβώς όμως επειδή ο τρόπος ζωής μου, η καθημερινότητά μου, οι συναναστροφές και οι παρέες μου, η περιουσία που (δεν) έχω κάνει από τη δουλειά μου, οι (ισχνές) καταθέσεις μου στην τράπεζα επιβεβαιώνουν πως παρ΄ ότι βιοπορίζομαι ως δημοσιογράφος δεν έχω σχέση με τον άθλιο Τύπο που ο Λαζόπουλος καταγγέλλει, αποφάσισα τελικά να αφιερώσω μερικές αράδες στην υπεράσπιση της δουλειάς μου, κυρίως της αξιοπρέπειάς μου.
Γιατί εκατοντάδες συνάδελφοι δίνουν καθημερινά αγώνα για τη σωστή ενημέρωση και για να επιβιώσουν, συχνά με μισθούς πείνας, κάνοντας δύο και τρεις δουλειές. Εκατοντάδες συνάδελφοι είναι άνεργοι, με την πιθανότητα να εργαστούν ξανά ως δημοσιογράφοι να μοιάζει όλο και πιο μακρινή. Την ίδια στιγμή η μετάβαση από την έντυπη στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία ανατρέπει τα πάντα, δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια για το μέλλον μας: Θα υπάρχουν εφημερίδες σε μερικά χρόνια; Τα κανάλια θα έχουν ειδησεογραφικές εκπομπές; Το Διαδίκτυο θα μπορέσει να απορροφήσει ικανοποιητικό αριθμό εργαζομένων; Τι θα απογίνουμε, όλοι εμείς που ζούμε από τη δουλειά μας, προσπαθώντας την ίδια στιγμή να την κάνουμε όσο πιο καλά γίνεται; Αυτά ο μπασμένος στα πράγματα Λαζόπουλος τα γνωρίζει- όπως γνωρίζει ότι η επικόλληση ταμπέλας συνιστά ρατσισμό. Για άλλη μία φορά όμως επιμένει, όχι να στηλιτεύει τις συμπεριφορές των ολίγων που διασύρουν το επάγγελμα, αλλά να μας βάζει όλους στο ίδιο καζάνι και να μας σερβίρει στο πλήθος. Για τη δημιουργία φτηνών εντυπώσεων. Για τον ίδιο, δηλαδή, λόγο για τον οποίο καλεί στο στούντιό του τους νταλικέρηδες- μικροϊδιοκτήτες και μεγαλοϊδιοκτήτες, ταραξίες και μη-, τους αποθεώνει για τις κινητοποιήσεις τους και τους δίνει τον λόγο κοιτάζοντάς τους με υγρά μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου