Ηταν ζήτηµα χρόνου η ολοκληρωτική κατάρρευση του οικονοµικού µας συστήµατος, εκείνο δε που τους έχει αποµείνει είναι να επιρρίπτει ο ένας τις ευθύνες στον άλλον.
Η εκ του πονηρού µικροπολιτική σε συνδυασµό µε το πολιτικό κόστος δεν άφησε κανένα περιθώριο για να ..........
.......... οικοδοµηθεί ένα σύγχρονο, οργανωµένο, ευνοµούµενο ευρωπαϊκό κράτος. Ζούσαµε από την ίδρυσή του µε δανεικά, απολαµβάνοντας έναν πρόσκαιρο ευδαιµονισµό, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για το µέλλον αυτού του τόπου. Πλείστα όσα παραδείγµατα καταµαρτυρούν τη βαριά νοσούσα Δηµόσια Διοίκηση, ενώ οι υπεύθυνοι πολιτικοί άνδρες έκαναν πως δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς συµβαίνει. Η διαφθορά είχε φτάσει στο απροχώρητο και η σήψη µέχρι µυελού των οστέων, προσβάλλοντας µε ανίατη αρρώστια όλους τους δηµόσιους τοµείς (πολεοδοµίες, εφορίες, αστυνοµίες, νοσοκοµεία, δηµόσιους οργανισµούς, ακόµα και αδέκαστους δικαστές).
.......... οικοδοµηθεί ένα σύγχρονο, οργανωµένο, ευνοµούµενο ευρωπαϊκό κράτος. Ζούσαµε από την ίδρυσή του µε δανεικά, απολαµβάνοντας έναν πρόσκαιρο ευδαιµονισµό, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για το µέλλον αυτού του τόπου. Πλείστα όσα παραδείγµατα καταµαρτυρούν τη βαριά νοσούσα Δηµόσια Διοίκηση, ενώ οι υπεύθυνοι πολιτικοί άνδρες έκαναν πως δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς συµβαίνει. Η διαφθορά είχε φτάσει στο απροχώρητο και η σήψη µέχρι µυελού των οστέων, προσβάλλοντας µε ανίατη αρρώστια όλους τους δηµόσιους τοµείς (πολεοδοµίες, εφορίες, αστυνοµίες, νοσοκοµεία, δηµόσιους οργανισµούς, ακόµα και αδέκαστους δικαστές).
Η ατιµωρησία και ο ωχαδελφισµός, µε το σκεπτικό, ότι “εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;”, έδωσαν το δικαίωµα στους επίορκους δηµόσιους λειτουργούς να δρουν κατά το δοκούν, τελείως ανεξέλεγκτα, ανενόχλητα, εξαναγκάζοντας τους απλούς πολίτες να υποκύπτουν στις αρρωστηµένες, ανήθικες εκβιαστικές τους διαθέσεις. Βεβαίως, εκεί που φτάσαµε έπρεπε να παρθούν µέτρα, µέτρα δίκαια, µέτρα αντικειµενικά και να πληρώσουν εκείνοι που πλούτισαν παράνοµα, αυτοί οι οποίοι δεν απέδιδαν στο κράτος τους νόµιµους φόρους και όχι να σηκώνουν τα βάρη τα αδύναµα κοινωνικά στρώµατα που στο κάτω κάτω της γραφής δεν έφταιξαν σε τίποτε.
Να πληρώσουν οι δηµόσιοι υπάλληλοι που πλούτισαν παράνοµα µε περιουσίες εκατοµµυρίων ευρώ, να πληρώσουν οι µεγαλογιατροί, οι µεγαλοδικηγόροι, οι µηχανικοί, οι βιοµήχανοι, που αδιάντροπα δηλώνουν εισοδήµατα της τάξης των 10.000 ευρώ ετησίως, ενώ οι τραπεζικές τους καταθέσεις και τα περιουσιακά τους στοιχεία φτάνουν τα δισεκατοµµύρια. Εδώ µπαίνει το αµείλικτο ερώτηµα. Γιατί δεν εφαρµόζεται το πόθεν έσχες; Γιατί δεν δηµεύονται οι περιουσίες τους; Η απάντηση είναι απλή, κατηγορηµατική: Γιατί δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Εάν εφαρµόζονταν οι νόµοι, δεν θα υφίστατο οικονοµικό πρόβληµα, δεν θα οδηγούµασταν σε δανεισµό, δεν θα διασυρόµασταν σαν χώρα, τόσο από τους ευρωπαίους εταίρους µας όσο και από τους παγκόσµιους οικονοµικούς οργανισµούς, µε απαξιωτικούς, εξευτελιστικούς χαρακτηρισµούς. Οµως, δεν είναι άµοιρα ευθυνών και τα µέσα µαζικής ενηµέρωσης – τηλεόραση και Τύπος. Γιατί το µόνο που έκαναν ήταν να µας αποπροσανατολίσουν από το υπαρκτό οικονοµικό µας πρόβληµα.
Ο λαός, όµως, απαιτεί να λογοδοτήσουν αυτοί που διέπραξαν τα οικονοµικά εγκλήµατα και να τιµωρηθούν παραδειγµατικά.
Θα συµβεί κάτι τέτοιο;».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου