Μηδενισµός του ελλείµµατος ή της σοβαρότητας Σαµαρά;

Ενα από τα πράγµατα που µε χαλάνε αφόρητα µε τους πολιτικούς είναι οι βερµπαλισµοί. Πετάει ο άλλος ένα πυροτέχνηµα και έχει την απαίτηση εκτός από το να στρέψουµε το κεφάλι και να το δούµε να σκάει στον ουρανό, να δεχτούµε ότι είναι και αλήθεια. Οτι δηλαδή δεν πρόκειται για πυροτέχνηµα, αλλά για ένα ας πούµε φωτεινό ουράνιο σώµα, το οποίο ταξίδεψε από πολύ µακριά µέσα στο Σύµπαν και πάνω από τα κεφάλια µας αποφάσισε να κάνει ένα σόου για να πιστοποιήσει την ύπαρξή του! Λυπάµαι, αλλά τα πυροτεχνήµατα είναι πυροτεχνήµατα και τα ουράνια σώµατα σπανίως φτάνουν ώς εµάς – καλύτερα δηλαδή να µη φτάσουν ποτέ, διότι µ’ αυτά που έχω διαβάσει για το τι θα συµβεί αν ποτέ πέσει στη Γη ένα ουράνιο σώµα, φαίνεται πως δύσκολα θα τη βγάλουµε καθαρή.

Ευτυχώς που η πατάτα που πέταξε προχθές ο Σαµαράς περί µηδενισµού του ελλείµµατος µέσα στο 2011 (εάν και εφόσον ήταν αυτός ..........

......... πρωθυπουργός, διότι έχει τη συνταγή. Εχει τη συνταγή; Και γιατί δεν τη λέει; Απορώ...) δεν ήταν καν πυροτέχνηµα. Μια πατάτα ήταν που έπεσε µε γδούπο στο έδαφος.
Διότι κύριε πώς το λες αυτό το περί µηδενισµού του ελλείµµατος έτσι; Δεν τους λυπάσαι όλους αυτούς που υποφέρουν από τις πολιτικές που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Καραµανλή, και στην τελευταία από τις οποίες ήσουν και συ επίλεκτο στέλεχος;

Από το 2007 µπορούσε να σώσει την οικονοµία

Προφανώς δεν τους λυπάται. Αλλά ούτε και τους σέβεται. Είναι φαίνεται ίδιον της παράταξης αυτής να µη σέβεται τους ανθρώπους.

Ησασταν 5½ χρόνια κυβέρνηση, σωστά; Σωστά. Οδηγήσατε τον τόπο στον γκρεµό, και εξαιτίας των πολιτικών που ακολουθήσατε, εκατοµµύρια άνθρωποι υποφέρουν. Υποφέρουν πολύ. Τα φέρνουν δύσκολα βόλτα και βλαστηµάνε την ώρα και τη στιγµή που έγιναν όλα αυτά, χωρίς εκείνοι να το καταλάβουν. Σεβάσου τους. Μην τους λες τέτοια πράγµατα, που µπορεί να επιδεινώσουν την απόγνωση που αισθάνονται. Και για να µπει ένα τέλος στο παραµύθι, ότι δεν φταίει ο Καραµανλής ή ότι ο Καραµανλής ευθύνεται λιγότερο, αλλά οι ευθύνες είναι διαχρονικές, πάνε πίσω στον Σηµίτη, τον Ανδρέα, τον Μητσοτάκη και δεν ξέρω ποιον άλλο, θα µεταφέρω εδώ αυτό που µου έχει πει ένας από τους κορυφαίους τραπεζίτες της χώρας: εάν ο Καραµανλής τον Σεπτέµβριο του 2007 που κέρδισε τις εκλογές µε βασικό αίτηµα να πάρει µέτρα για την οικονοµία, έπαιρνε, όχι πολλά, αλλά το 1/5 των µέτρων που έλαβε η κυβέρνηση του Γιώργου, σήµερα η χώρα δεν θα ήταν εδώ που είναι, µια ανάσα από τη χρεοκοπία! Και όπως µου επεσήµανε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα χρειαζόταν και το Μνηµόνιο...
Αλλά ο Καραµανλής όχι µέτρα δεν πήρε, αλλά βαριόταν και να κυβερνήσει. Αγγαρεία έκανε ο άνθρωπος...

Αντί συγγνώµης , σχέδια για το µέλλον

Αλλοι θα πουν «ε, ρε κόλληµα που έχει φάει ο άνθρωπος µε τον Καραµανλή». Κόλληµα κανένα. Αλλά δεν µπορώ να βλέπω το θέαµα στο Βελλίδειο και να µη µιλάω. Κάπου 1.500 νεοδηµοκράτες όρθιοι χειροκροτούσαν τον Καραµανλή και µερικοί από αυτούς έσπευδαν να τον αγκαλιάσουν και να τον φιλήσουν. Δεν λέω, άβυσσος η ψυχή του οπαδού (και εν προκειµένω του νεοδηµοκράτη), αλλά τέτοιο πράγµα πια; Ο άνθρωπος έκανε όσα έκανε εις βάρος της χώρας (να µην τα απαριθµήσουµε τώρα εδώ, γιατί δεν φτάνει όχι µια στήλη, αλλά ούτε ολόκληρη η εφηµερίδα), κι αντί να ζητήσει µε ειλικρίνεια συγγνώµη από τους Ελληνες, σχεδιάζει το µέλλον του! Εµένα πάντως έπειτα από όλα αυτά, και τα όσα λέει ο Σαµαράς για τον Καραµανλή, για υπό προθεσµία αρχηγός µού κάνει...

Ακόµα και ο λαϊκισµός έχει ένα όριο...

Υπό προθεσµία ή όχι αρχηγός ο Σαµαράς, τραβάει έναν δρόµο που δύσκολα θα τον οδηγήσει κάπου. Και πάντως αυτά που εξαγγέλλει ειδικά το τελευταίο διάστηµα µόνο ως σοβαρά δεν µπορεί να αποτιµηθούν. Διότι τι άλλο από ανέκδοτο µπορεί να είναι η εξαγγελία περί σύστασης... Εξεταστικής Επιτροπής για το Μνηµόνιο, όταν θα αναλάβει πρωθυπουργός της χώρας; Κατ’ αρχάς έχει τεθεί θέµα να γίνει πρωθυπουργός ο Σαµαράς και δεν το έχουµε µάθει; Κατά δεύτερον, πώς ακριβώς το σκέφτεται αυτό το κόλπο µε την Εξεταστική; Θα γίνει πρωθυπουργός, θα ισχύει η εφαρµογή του Μνηµονίου, θα δανείζεται η χώρα λόγω ακριβώς της ισχύος του Μνηµονίου και της τήρησής του και εκείνος θα στήσει µια Εξεταστική για να αναζητήσει τις ευθύνες για τη σύναψή του; Και κάτι ακόµη: πλην του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου φαντάζοµαι που θα κατηγορήσει, θα καλέσει σε απολογία και την τρόικα ή σκέφτεται να το κάνει σε ένα δεύτερο στάδιο; Γιατί µαθαίνω ότι εκείνος ο Στρος-Καν τα έχει χρειαστεί για τα καλά, ενώ ο Τρισέ τρέµει για το κακό που έρχεται. Συµπέρασµα: όλα έχουν ένα όριο. Ακόµη και ο λαϊκισµός, πρόεδρε... Επιβραβεύουν τους φοροκλέφτες
Επίσης, όριο έχουν και οι διάφορες κυβερνητικές εξαγγελίες για το πώς θα βρεθούν έσοδα για το κράτος. Για παράδειγµα, εδώ µου κάθεται αυτή η ιστορία µε την «περαίωση» των εκκρεµών φορολογικών υποθέσεων µε παράλληλη καταστροφή των φορολογικών βιβλίων. Δηλαδή το κράτος δεν µπορεί να µαζέψει από αλλού χρήµατα, και τι κάνει; Λέει προς όλους εκείνους που χρόνια τώρα κλέβουν συστηµατικά τους φόρους – και κατ’ επέκταση όλους εµάς τους υπόλοιπους – «µπράβο παιδιά που κλέβατε, εγώ για να σας επιβραβεύσω σας τραβάω µια περαίωση να µην έχετε πρόβληµα για τη συνέχεια». Η «επιβράβευση» αυτή είναι που µου τη σπάει, γιατί είναι σαν να έχω απέναντί µου κάθε έναν από όλους αυτούς χωριστά και τελικά όλους µαζί να µου βγάζουν τη γλώσσα, που εγώ και εκατοµµύρια άλλοι ήµασταν συνεπείς στις υποχρεώσεις µας, αλλά εκείνοι όχι. Θα µου πεις, σιγά να µην ιδρώνει το αυτί κανενός κυβερνητικού που εσύ και όλοι οι άλλοι σαν εσένα αισθάνεστε έτσι. Εµείς κάνουµε «περαίωση» για να µαζέψουµε λεφτά. Τα υπόλοιπα λίγη σηµασία έχουν. Ητοι, τι ζόρι τραβάτε παιδιά; Ο σκοπός αγιάζει τα µέσα...
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ