Η ανοιξιάτικη Νέα Δημοκρατία ατενίζει το παρελθόν και την πλάτη του ΠΑΣΟΚ

Είναι τεράστια η σύγχυση που έχουν προκαλέσει στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους οι ασάφειες και πολιτικές αστοχίες της ανοιξιάτικης Νέας Δημοκρατίας. Οι επιτελάρχες της Ρηγίλλης προερχόμενοι κυρίως από «αριστερές δεξιώσεις» έχουν αποφασίσει ότι εχθρός της παράταξης είναι ο …. Μητσοτάκης και ανταγωνιστικό κόμμα στη ΝΔ είναι το ΛΑΟΣ. Βρίσκονται μάλιστα εγκλωβισμένοι στις επιλογές τους όπως φαίνεται από τα δορυφορικά στη Ρηγίλλης υποστηρικτικά μέσα, τα οποία έχουν σχεδόν πάψει να ασχολούνται με το ΠΑΣΟΚ και έχουν μεγάλο καημό με τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Θεωρούν ότι κερδίζουν τις εντυπώσεις έτσι και εγκατασταθεί ο «αντιμητσοτακισμός» στο κέντρο της νέο-δεξιάς ιδεολογίας, όπως πιστεύει και ο φίλος τους ο Τράγκας! Μιας ιδεολογίας με «θρησκόληπτα μέτρα» που προσεγγίζει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία με πολύ μεγάλη ευκολία και επιδίδεται σε πατριδοκαπηλία με πολύ μεγάλη προχειρότητα.
Η ΝΔ είναι γνωστό ότι υποφέρει από πολλά κομματικά στερεότυπα που λειτουργούν ως εμμονές. Πρόκειται για τα φαντάσματα του παρελθόντος τα οποία θέλει να απενοχοποιήσει το στρατηγείο του Σαμαρά χωρίς να μεσολαβήσει αυτοκριτική ή έλεγχος του αμαρτωλού παρελθόντος. Στη Νέα Δημοκρατία η αυτοκριτική αποτελεί «απαγορευμένο καρπό» από την εκάστοτε ηγεσία μια και θίγονται οι εσωκομματικές ισορροπίες και η «βαθιά δεξιά» που θεωρείται διαρκής πλειοψηφία με σταλινικά χαρακτηριστικά. Ενώ ο Μητσοτακισμός π.χ. θεωρείται «μειοψηφία των περιχώρων, των Χανίων και της Ευρυτανίας»! Στη Νέα Δημοκρατία η αυτοκριτική θεωρείται επικίνδυνη, διχαστική και διασπαστική. Το κομματικό καραμανλικό άβατο ποτέ δεν φρόντισε να δημιουργήσει τις απαραίτητες δικλείδες για ασφαλή εσωτερικό διάλογο. Και όσες φορές επιχειρήθηκε κατέληξε σε φιάσκο μια και ενοχλούσε κάθε φορά τα «φαντάσματα του παρελθόντος»! Έτσι η ελληνική αριστερά επέβαλλε ως κοινωνική εικόνα της δεξιάς ένα σάπιο πολιτικό προϊόν που απλά διαχειρίζεται την εξουσία με εναλλασσόμενο τρόπο, εύκολο να τρωθεί από το δικαίωμα στην αυστηρή κριτική που απολαμβάνουν οι «δημοκρατικές δυνάμεις». Τις αδυναμίες και τα πολιτικά κενά μιας παράταξης καλύπτουν εύκολα ο τσαμπουκάς και ο λαϊκισμός μιας άλλης.
Ο Σαμαράς όχι απλά επιζητά να διορθώσει με την χαμένη αυτοκριτική την άσχημη εικόνα της δεξιάς αλλά προσπαθεί να επιβάλλει (χωρίς ενδοιασμούς) αυτήν την αρνητική εικόνα ως την πραγματικά αληθινή και πολιτικά σωστή. Να μη φοβάται ο δεξιός να πει ότι είναι δεξιός και να μη ντρέπεται για το παρελθόν του … Η νεοδεξιά δηλαδή του σαμαρικού επιτελείου απλά δικαιώνει τα ιστορικά λάθη του παρελθόντος χωρίς να μελετήσει ιστορία ή διαστρεβλώνοντας για άλλη μια φορά την ιστορία της.