Ο Στίγκλιτς καταφέρεται με δριμύτητα κατά των Ευρωπαίων ηγετών, που με τις δηλώσεις τους «επιδείνωσαν τα προβλήματα της Ελλάδας». Δεν φείδεται επικρίσεων και κατά της ΕΚΤ, χαρακτηρίζοντας «αξιοκατάκριτες» τις ανακοινώσεις της για υποβάθμιση της ελληνικής χρηματοπιστωτικής αξιοπιστίας από τους γνωστούς οίκους και συγκρίνει τον Ελληνα πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου με τον Ομπάμα. «Οπως και ο Ομπάμα, ο Παπανδρέου κληρονόμησε μια οικονομική κατάσταση για την οποία δεν ευθυνόταν», επισημαίνει στο άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Μία Ευρώπη με αρχές δεν πρέπει να αφήσει την Ελλάδα να ματώσει».
«Η Ευρώπη πρέπει να δείξει ότι θα σταθεί στο πλάι της Ελλάδας...», γράφει .. μεταξύ άλλων ο Αμερικανός νομπελίστας και τονίζει: «Η Ε.Ε., το ευρώ και η έννοια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης δοκιμάζονται ξανά. Η Ευρώπη δεν μετριέται στη σκληρότητα των πράξεών της, αλλά από το πνεύμα αλληλεγγύης που δείχνει με το να βοηθήσει τον γείτονά της».
»Μέρος της επιτυχίας του ευρωπαϊκού εγχειρήματος στηρίζεται στην αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης, από την οποία συνεπάγεται ότι πρέπει να βοηθώνται αυτοί που ήταν λιγότερο τυχεροί», συνεχίζει ο Στίγκλιτς. «Οταν δημιουργήθηκε το ευρώ, πολλοί οικονομολόγοι ανησυχούσαν για την έλλειψη ταμείων σταθερότητας-αλληλεγγύης. Αν η Ευρώπη είχε αναπτύξει ένα καλύτερο πλαίσιο αλληλεγγύης και σταθερότητας, τότε τα ελλείμματα στην περιφέρεια της Ευρώπης ενδεχομένως να ήταν μικρότερα και ευκολότερο να τα διαχειριστούν».
Ο Αμερικανός οικονομολόγος επικρίνει την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών που ακολουθεί η ΕΚΤ. «Στην πράξη υπάρχουν δύο συμφωνίες Μάαστριχτ, μία για τις μεγάλες και ισχυρές χώρες και μία άλλη για τις μικρότερες και λιγότερο ισχυρές. Οταν η Γαλλία αψήφησε το διάταγμα της Ε.Ε. ότι το έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ, υπήρξαν σκληρά λόγια, αλλά τίποτα άλλο».
Αντίθετα, επισημαίνει, «η Ελλάδα καταδικάστηκε από το ευρωπαϊκό κονκλάβιο για τα τεράστια ελλείμματά της» και αναφέρεται στη σκληρή δήλωση του προέδρου της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ ότι «καμιά κυβέρνηση ή χώρα δεν πρέπει να περιμένει από εμάς ειδική μεταχείριση». Αποδίδει μάλιστα μεγάλο μέρος του ελληνικού ελλείμματος στη διεθνή οικονομική ύφεση. «Το μεγάλο ελληνικό έλλειμμα έχει επιπτώσεις στο μέλλον των Ελλήνων πολιτών, αλλά όχι στη σταθερότητα του ευρώ...», υπογραμμίζει.
Αναφερόμενος στις εμπρηστικές δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών γράφει: «Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιδείνωσαν τα προβλήματα της Ελλάδας. Οι δηλώσεις τους έχουν στείλει τα επιτόκια που πρέπει να πληρώσει στα ύψη, κάνοντας ακόμη δυσκολότερο για την Ελλάδα να περιορίσει τα ελλείμματά της». Η Ε.Ε., λέει σε άλλο σημείο του άρθρου του, «θα έπρεπε τουλάχιστον να υιοθετήσει την αρχή του "δεν προκαλώ ζημιά"».
Ιδιαίτερα επικριτικός εμφανίζεται κατά της ΕΚΤ. «Η ανακοίνωση της ΕΚΤ ότι δεν θα αποδεχτεί τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο είναι αντιπαραγωγική. Για τις κρίσεις της ΕΚΤ όσον αφορά την αξιοπιστία των ελληνικών ομολόγων από τους οίκους αξιολόγησης είναι κάτι παραπάνω από ανεύθυνες. Είναι αξιοκατάκριτες». «Οπως και ο Ομπάμα, ο Παπανδρέου κληρονόμησε μια οικονομική κατάσταση για την οποία δεν ευθυνόταν. Και οι δύο προκάτοχοί τους έκαναν λάθη τεραστίων διαστάσεων. Και οι δύο εξελέγησαν με βάση ένα πρόγραμμα που υποσχόταν αλλαγή... Και των δύο το αρχικό τους όραμα συμβιβάστηκε από τα δεδομένα της οικονομικής κατάστασης που αντιμετώπισαν».
Και καταλήγει: «Για τη σωτηρία της ευρωπαϊκής αληλλεγγύης και δημοκρατίας, η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει τις προσπάθειες με κάθε μέσο και όχι να γυρίζει την πλάτη στον ελληνικό λαό, που πρέπει να πειστεί ότι η στήριξη των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης είναι για το καλό όλων».
/ Ελευθεροτυπία /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου