του Αντώνη Κρούστη*
ΤΟΤΕ
Αιμίλιος Ολιβιέ (Emile Olivier): ο πρώτος πολιτικός που κατάργησε το αδίκημα του συνεταιρίζεσθαι και εμμέσως αναγνώρισε το ...
δικαίωμα της απεργίας.(1864)
Πιέρ Βαλντέκ-Ρουσσώ (Pierre Waldeck-Rousseau): ο πρώτος πολιτικός που επέτρεψε τη λειτουργία των συνδικάτων(1884).
Ελ. Βενιζέλος: Με τον Νόμο 281 του 1914 ρυθμίστηκε νομοθετικά ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα και ο Νόμος 551, ο οποίος κατοχύρωνε την αποζημίωση για τα εργατικά ατυχήματα. Κατά την περίοδο 1917-1920 δημιουργήθηκε η... Επιθεώρηση Εργασίας και κατοχυρώθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς και το 8ωρο της εργασίας.
Αυτοί οι τρεις πολιτικοί είχαν 1 κοινό σημείο , πίστευαν και οι τρεις στις αξίες του φιλελευθερισμού.
(Ξεκινώ το άρθρο μου αυτόν τον τρόπο για να δηλώσω ευθέως και χωρίς καμία αμφιβολία, υπέρμαχος των συνδικαλιστικών ελευθεριών.)
ΤΩΡΑ
Μέσα σε όλα τα κόμματα υπάρχουν γραμματείες που έχουν υπεύθυνους του συνδικαλιστικού. Στη γραμματεία αυτή βεβαίως και υπάρχει ένας κομματάρχης που ορίστηκε από το κόμμα σαν ο πιο έμπειρος ,ο πιο δυναμικός ,ο πιο συνειδητός και πολλές φορές και ο πιο κολλητός.
Η Κ.Ε ή το Πολιτικό Γραφείο ή ο Αρχηγός ή και γω δε ξέρω πιο άλλο όργανο, αποφασίζει να γίνει μια απεργία . Ο κομματάρχης συνδικαλιστής λοιπόν, είναι υποχρεωμένος να διεκπεραιώσει τη δουλειά αυτή με επιτυχία.
Επικοινωνεί με τον αντίστοιχο συνδικαλιστή του κλάδου που πρέπει να γίνει η απεργία. Αυτός συγκαλεί γενική συνέλευση με το πρόσχημα ότι τα προβλήματα δεν μπορεί να περιμένουν και πρέπει να αντιδράσουμε συντεταγμένα. Ορίζεται λοιπόν η Γενική Συνέλευση, απουσίας εκπροσώπου της πολιτείας, ανακοινώνονται τα προβλήματα, αναλύονται οι προθέσεις της κυβέρνησης, οι απειλές που θα επιφέρουν οι ενέργειες της, βρίσκουν και έναν εχθρό που τους απειλεί, εν προκειμένου το Μεγάλο Κεφάλαιο που κρύβεται πίσω από όλα αυτά ,και πάνω στο διαμορφωμένο κλίμα καλούνται τα μελή της συνέλευσης να ψηφίσουν με ανάταση της χειρός.
Δυο προβλήματα, το πρώτο είναι ότι οι συνελεύσεις δεν έχουν απαρτία και αποφασίζουν πάντα οι λιγότεροι και δεύτερον ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί με το φόβο ότι πάει ενάντια στα συμφέροντα του κλάδου.
Άρα το αποτέλεσμα εκμαιεύεται σχετικά εύκολα. Ακόμα πιο εύκολα γίνεται όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται μόνο από το Διοικητικό Συμβούλιο.
ΑΥΡΙΟ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Οι συνδικαλιστές να γυρίσουν στην εργασία τους και να πληρώνονται από το παραγόμενο προϊόν που προσφέρουν.
Οι αποφάσεις για απεργίες να λαμβάνονται με καθολική μυστική ψηφοφορία των εργαζομένων.
Η αποφασισμένη απεργία ενός κλάδου θα σέβεται την εργασία των άλλων κλάδων που δεν απεργούν.
Το δικαίωμα στην απεργία είναι το ίδιο σεβαστό με το δικαίωμα στην εργασία. (Εάν κάποιος θέλει να εργαστεί δε μπορεί να του το απαγορεύσει κανείς)
Τέλος στην χρηματοδότηση των συνδικάτων από χρήματα των φορολογουμένων.
Οι Γενικές Συνελεύσεις να γίνονται εκτός ωραρίου εργασίας.
Η συμμετοχή των συνδικαλιστών στα πειθαρχικά συμβούλια να είναι ασυμβίβαστη.( για να μην κουκουλώνονται παρατυπίες των μελών τους)
Να μπουν οροί και προϋποθέσεις στους συνδικαλιστές που επιθυμούν να διεκδικήσουν βουλευτική έδρα. π.χ. συμμετοχή σε εκλογές μετά από 4 χρόνια από την τελευταία του θητεία σαν συνδικαλιστής.
Οι λόγοι που πρέπει να αποκομματικοποιηθει και αποκρατικοποιηθεί ο συνδικαλισμός είναι προφανείς. Η δράση του, εν Ελλάδι ,έχει στοιχίσει 270 δις τα τελευταία 30 χρόνια, σύμφωνα με επίσημη έκθεση του ΟΟΣΑ.(2010)
Θα σημειώσω χαρακτηριστικά το εξής στοιχείο «για 30 χρόνια το ελληνικό Δημόσιο δεν λειτουργούσε για 2 μήνες κάθε χρόνο λογω απεργιών» κόστος; 140 δις. Και κόστος από διεκδικούμενα αιτήματα ; 130 δις (δανεικά).
ΣΥΝΟΛΟ :270 δις ,όσο το 70% του Δημόσιου χρέους της Ελλάδας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ . ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ.
*Υποψήφιος βουλευτής Β' Αθηνών
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Fileleftheros1966.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου