Είναι θέμα χρόνου η διάσπαση του ΠΑΣΟΚ. Και όποιος δεν το βλέπει μάλλον εθελοτυφλεί.

Ο πρόεδρος είναι στην Κοσταρίκα σε «πράσινες» αναζητήσεις, οι δελφίνοι ενεργούν κατά βούληση, οι βουλευτές του - πάνω από σαράντα-  ...

αποστασιοποιήθηκαν, παρασέρνοντας τους «λαϊκούς» του άλλου προέδρου και βεβαίως τους εκπροσώπους του τρίτου κόμματος που δεν έχασαν την ευκαιρία να καταγράψουν τη διαφωνία τους. Κάπως έτσι η κυβέρνηση συνεργασίας κατέγραψε τα πρώτα βαθιά ρήγματά της, σε μια στιγμή που χρειάζεται απόλυτη συνοχή και στήριξη.

Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο τη νύχτα της Τρίτης στη Βουλή.

Ακόμη κι οι πιο δύσπιστοι αντελήφθησαν ότι το ΠαΣοΚ, ο βασικός εταίρος της κυβέρνησης Παπαδήμου, πνέει τα λοίσθια. Έγινε φανερό ότι είναι ένα κόμμα χωρίς οδηγό, χωρίς συνοχή, χωρίς εντέλει προσδοκίες ικανές να το κρατήσουν ζωντανό και να το διατηρήσουν ενωμένο. 

Η Νέα Δημοκρατία επίσης καταδιώκεται από τα εθνολαϊκά σύνδρομα και κινδυνεύει να έχει ίδια μοίρα αν δεν επιλέξει εγκαίρως πως θέλει τη χώρα και δεν πειθαρχήσει αντιστοίχως. 

Από εκεί και πέρα το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη φέρει το στίγμα του τυχοδιωκτισμού και δεν μπορεί κανείς να περιμένει πολλά. 

Η Αριστερά επίσης είναι κατακερματισμένη, δεν μπορεί να συμβιβάσει ιστορικές κι άλλες διαφορές, όσο κι αν κάποιοι φαντασιώνονται ένα νέο ΕΑΜ.

Ωστόσο όλη αυτή η κατάσταση εμπλοκής και αμφισβήτησης δεν μπορεί παρά να ενεργοποιήσει και να κινητοποιήσει τις άπειρες σχολάζουσες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Οι πολίτες δεν μπορεί να παρά να αναζητήσουν νέα πεδία εκπροσώπησης.

Η δημιουργία ενός νέου αστικού σχηματισμού, που θα έχει ξεκάθαρη άποψη για τη χώρα και θα οδηγεί στην ανανέωση της πολιτικής ζωής πρέπει να θεωρείται δεδομένη, σχεδόν νομοτελειακή.

Είναι οι πολιτικές συνθήκες και τα οικονομικά αδιέξοδα που θα την γεννήσουν. Είναι θέμα χρόνου. Και όποιος δεν το βλέπει μάλλον εθελοτυφλεί.

Αν. Καρακούσης // από "ΤΟ ΒΗΜΑ"