Αισιόδοξες σκέψεις

Την προτελευταία μέρα ενός πολύ δύσκολου χρόνου, δικαιούται κανείς να είναι σε αισιόδοξη διάθεση. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια υπεραισιόδοξη υπόθεση: ότι τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου, οι υπουργοί θα πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά για να ολοκληρώσουν ταχύτατα το ...

έργο που τους έχει ανατεθεί. Οτι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα επιστρέψουν στα γραφεία τους και θα κάνουν κανονικά και αποτελεσματικά τη δουλειά τους. Οτι οι συνδικαλιστές, αντί να υπερασπίζονται κεκτημένα, που κανείς πια δεν θα μπορεί να χρηματοδοτήσει, θα συμβάλλουν εποικοδομητικά στην προσπάθεια να επιτευχθούν οι στόχοι. Και ότι, τέλος, οι πολιτικοί και πάσης φύσεως σχολιαστές θα παραιτηθούν λίγο από την ευχαρίστηση που έχει κανείς να ακούει τον εαυτό του να μιλάει και θα κρατήσουν την αναπνοή τους, περιμένοντας το αποτέλεσμα.

Για λόγους Οικονομίας θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η Ευρωζώνη δεν θα καταρρεύσει (σε πείσμα του Προφήτη Στίγκλιτζ), ότι η Ιταλία δεν θα χρειαστεί να προσφύγει στον EFSF και ότι με κάποιον τρόπο το PSI θα υλοποιηθεί, έστω και όχι στο 100% και ότι η δανειακή σύμβαση θα υπογραφεί και ότι όλες οι εκταμιεύσεις θα γίνουν κατά τα προβλεπόμενα. Και μπορούμε, επίσης, μια και είμαστε υπεραισιόδοξοι, να υποθέσουμε ότι ο ζήλος να επιτευχθούν οι στόχοι δεν θα εξαντληθεί μόλις πάρουμε τα λεφτά, αλλά θα κρατήσει ένα διάστημα, ας πούμε ένα εξάμηνο.

Αν όλα αυτά πράγματι συμβούν, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε μια σημαντική αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, η οποία θα αντανακλά μια έκρηξη προσδοκιών, αλλά και αύξηση της εμπιστοσύνης. Στη δημόσια συζήτηση θα έχουν πάψει να κυριαρχούν οι συντελίτες (εκ της συντελείας) και οι καταστροφολόγοι. Παρεμπιπτόντως, πολλοί εξ αυτών είναι άτομα μειωμένης εθνικής αυτοπεποίθησης, αφού δείχνουν να μην έχουν καμία απολύτως εμπιστοσύνη στις ικανότητες των Ελλήνων.

Οι οικονομικές προϋποθέσεις για ανάκαμψη, σε πείσμα της μαυρίλας, υπάρχουν. Στο τελευταίο Δελτίο της, η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank υποστήριζε ότι στη βιομηχανία και τις μεταφορές καταγράφηκαν βελτιωτικές τάσεις το γ΄ τρίμηνο του 2011 και ότι η βελτίωση θα ήταν ορατή αν υπήρχαν δημόσιες επενδύσεις. Αυτό θα συμβεί το 2012, όχι ως υπεραισιόδοξη υπόθεση, αλλά διότι η Κομισιόν έχει αποφασίσει να ξεμπλοκάρει τα μεγάλα έργα. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι και στον διεθνή ανταγωνισμό έχουμε κερδίσει έδαφος έπειτα από όλες τις στερήσεις στις οποίες υπεβλήθη ο λαός και ότι οι επιχειρηματίες, που βολεύονταν με τον καταναλωτισμό της κοινωνίας μας, πήραν ένα καλό μάθημα για τα πλεονεκτήματα της εξωστρέφειας.

Το πιθανότερο είναι, βέβαια, ότι στις 2 Ιανουαρίου θα ξυπνήσουμε μέσα στη μιζέρια και όλες οι παθογένειες που χαρακτηρίζουν το πολιτικό και οικονομικό μας σύστημα θα εκδηλωθούν ξανά. Σκεφτείτε το λίγο, όμως. Μας χωρίζουν μόλις δύο μήνες από τη χρεοκοπία ή ένα εξάμηνο από τις πρώτες αχτίδες αισιοδοξίας. Μη θεωρείτε, πάντως, ότι όσα περιγράψαμε παραπάνω ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, έχουν γίνει επανειλημμένα πράξη. Ολα τα κράτη σε καιρό πολέμου έτσι λειτούργησαν και εμείς δεν αποτελούσαμε εξαίρεση.

TΟΥ ΠΑΝΑΓΗ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΥ // στην Καθημερινή