Η απομάκρυνση του Παναγιωτόπουλου ήταν δεδομένη. Ξέρετε τί συζητούσαν οι μυστικοσύμβουλοι; Ότι είναι αντιεπικοινωνιακός. Βαψομαλλιάς και κομοδινάτος. Το μέταλλο και ο deadline ήχος της φωνής του στην τηλεόραση ήταν αρνητικά για έναν εκπρόσωπο τύπου. Ο τηλεσταρισμός, η διαρκής δηλαδή παρουσία του στα πάνελ, τον έκαψαν και μάλιστα οριστικά.Ο ισχυρότερος βέβαια παράγοντας ήταν θέμα γούστου. Δεν τον γούσταραν οι μυστικοσύμβουλοι του πρώτου ορόφου.
Ήταν τελειωμένος οριστικά και μέχρι την τελευταία στιγμή συζητούσαν με τον Χαρβαλιά (ο οποίος αρνήθηκε) και τον Κύρτσο. Γι’ αυτό και τελευταία ήταν «καλό παιδί». Έσταζε μέλι για τον ............
.................Αντώνη, ενώ είχε αρχίσει η διαφήμισή του στα φίλα προσκείμενα κανάλια πριν από τρεις μήνες. Έδινε το παρόν σε όλα τα κανάλια όπου είχαν προσβάσεις οι ακροδεξιοί σύμβουλοι. Την τελευταία στιγμή πάντως υπερίσχυσαν οι φωνές που διαμαρτύρονταν. Τον έβλεπαν λιγάκι φιλελεύθερο για τα γούστα τους, αν και τελευταία ο υπερφιλόδοξος Κύρτσος είχε προσχωρήσει σε όλα τα ιδεολογήματα της ακροδεξιάς πτέρυγας της Ρηγίλλης, ενσωματώνοντάς τα φυσικά στις σπουδές που όλο υπενθυμίζει ότι έχει κάμει.
Θεωρήθηκε ότι μεγαλύτερες υπηρεσίες παρείχε στο προσωποπαγές σαμαρικό προφίλ του κόμματος, ο Γιάννης Μιχελάκης, ως τώρα διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου» και εφεξής νέος εκπρόσωπος της Ν.Δ. Ήδη του αποδίδουν τον τίτλο ο «Ρουσόπουλος του Αντώνη», οι εσωκομματικοί του ανταγωνιστές. Κάτι θα ξέρουν. Κάτι για σπίτια, πισίνες, ευνοιοκρατία και ένας Θεός ξέρει. Για να τον λένε Ρουσόπουλο δεν θα τον λένε άδικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου