Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, Ελλάδα και Ιταλία θεωρούνταν οι κατ’ εξοχήν ασταθείς χώρες της Δύσης, με ανώμαλη πολιτική ιστορία και απειλητική Αριστερά. Σ’ αυτό το γόνιμο έδαφος, αναπτύχθηκαν τα άνθη του κακού, τα φαινόμενα της μαύρης και της κόκκινης τρομοκρατίας, με αρκετές διασυνδέσεις μεταξύ ομοϊδεατών ένθεν κακείθεν της Αδριατικής.
Ξίφος (Gladio) στα ιταλικά και Κόκκινη Προβιά στα ελληνικά, η ΝΑΤΟϊκή συνωμοτική οργάνωση παρακρατικών αξιωματικών είχε ...............
.........................στόχο να ανακόψει, με πολιτικές δολοφονίες και επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου, την άνοδο των κομμουνιστών στην εξουσία.
Επαφές με τις ιταλικές νεοφασιστικές οργανώσεις Ordine Nuovo και Avanguardia Nazionale διατηρούσε ο ιδρυτής της «4ης Αυγούστου», Κωνσταντίνος Πλεύρης. Από την άλλη πλευρά, ο «παρατεταμένος ιταλικός Μάης», μια περίοδος ακραίων κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων, που κράτησε σχεδόν μια δεκαετία, γέννησε το φαινόμενο των Ερυθρών Ταξιαρχιών, μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που απέκτησε διαστάσεις σχετικά μαζικού ρεύματος και έγινε πρότυπο «αντάρτικου των πόλεων» στο φαντασιακό και των ελληνικών (ωχρών) απομιμήσεών της.
Οι επιθέσεις εναντίον πρεσβειών με παγιδευμένα δέματα -τον Νοέμβριο στην Ελλάδα, τώρα και στην Ιταλία- υποβάλλουν την ιδέα μιας ελληνοϊταλικής επιστροφής στα «μολυβένια χρόνια» της δεκαετίας του ’70. Αλλη μια φορά, όμως, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο ως φάρσα.
Ο πρώην Αμερικανός διπλωμάτης Μπρέιντι Κίζλινγκ -ο οποίος παραιτήθηκε από την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο στο Ιράκ κι έχει γράψει πολλά πράγματα για τη «17 Νοέμβρη»- εκτιμούσε στο BBC ότι η νέα εκδοχή της τρομοκρατίας είναι επιχειρησιακά και πολιτικά ανίσχυρη. «Πρόκειται κυρίως για ευαίσθητα παιδιά των προαστίων, που δεν μπορούν να κάνουν πραγματική ζημιά σε κανέναν», με εκρηκτικά που χαρακτηρίζονται «τρακατρούκες».
Η διαφορά είναι βαθύτερη: Μετά το ριζοσπαστικό κύμα που πυροδότησε ο γαλλικός Μάης του ’68, η κόκκινη τρομοκρατία εμφανίστηκε σαν κακοήθης μετάλλαξη ενός μεγάλου κινήματος που δεν μπόρεσε να αγγίξει τους στόχους του - όπως τα μυρμήγκια που βγάζουν φτερά προτού πεθάνουν. Αντίθετα, η νέα τρομοκρατία τού σήμερα εμφανίζεται ως υποκατάστατο ενός ριζοσπαστικού κινήματος που δεν υπάρχει, τουλάχιστον για την ώρα, παρά μόνο στη φαντασία όσων το επικαλούνται. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι η οικονομική κρίση ευνοεί κάθε είδους ακραία κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα, των οποίων οι σημερινές «τρακατρούκες» μπορεί να αποδειχθούν μόνο ασθενικό προείκασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου