O κ. Αντώνης Σαμαράς, αν κρίνουμε από τα συχνά αποσπάσματα που περιλαμβάνει στις ομιλίες του, αγαπά ιδιαίτερα την ποίηση και τον Οδυσσέα Ελύτη. Οπως έχει άλλωστε κατ΄ επανάληψη αφήσει να καταλάβουμε, τίποτα δεν τον ευχαριστεί περισσότερο από το να ακούει τον φίλο και κουμπάρο του Μανώλη Μητσιά να τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη.
ΓΙΑ το δικό μας το καλό ωστόσο, αλλά και για την υγεία της εθνικής μας οικονομίας, ο κ. Σαμαράς θα έβρισκε ίσως πολύ πιο χρήσιμο έναν .............
ΓΙΑ το δικό μας το καλό ωστόσο, αλλά και για την υγεία της εθνικής μας οικονομίας, ο κ. Σαμαράς θα έβρισκε ίσως πολύ πιο χρήσιμο έναν .............
........... τόμο με οικονομικές μελέτες που εξέδωσε η Τράπεζα της Ελλάδος με τον διόλου εμπνευσμένο τίτλο «Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδος: Αιτίες ανισορροπιών και προτάσεις πολιτικής».
(Εγκαιρη προειδοποίηση: Αν κάποιος δεν έχει σχέση με τα οικονομικά, επιμελώς να τον αποφύγει. Δεν προσφέρεται για ευχάριστο διάβασμα. Οποιος όμως ενδιαφέρεται έστω και λίγο να καταλάβει πώς φτάσαμε στο μνημόνιο και πώς μπορούμε να βγούμε από αυτό, οφείλει να τον διαβάσει.
Και θα ήταν καλό να γίνει και υποχρεωτικό μάθημα στις οικονομικές σχολές. Και στη Βουλή ακόμα καλύτερα.)
ΣΤΟ πόνημά τους οι οικονομολόγοι της Τράπεζας στην ουσία κονιορτοποιούν όλη την επιχειρηματολογία των παραθύρων της τηλεόρασηςπου αποτελεί και την κεντρική ιδέα του οικονομικού προγράμματος της Ρηγίλλης- ότι θα μπορούσαμε μέσα από την ενίσχυση της ζήτησης να ξεφύγουμε από την ύφεση και να μειώσουμε τα ελλείμματα χωρίς άσκοπες θυσίες.
ΓΙΑΤΙ βέβαια αυτό ακριβώς εννοεί ο κ. Σαμαράς όταν λέει ότι η ΝΔ θα μηδενίσει το έλλειμμα μέσα σε έναν χρόνο. Δεν ισχυρίζεται ότι βρήκε κάποια μαγική συνταγή. Υποστηρίζει απλώς ότι τα μέτρα που πήραμε φτάνουν και με το παραπάνω και ότι το έλλειμμα που απομένει δεν είναι πραγματικό, αλλά οφείλεται στην ύφεση. Ετσι, θα εξαφανιστεί με την «τόνωση της αγοράς»!
ΣΤΗΝ πραγματικότητα, αυτή ακριβώς η πολιτική οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο, καθώς η αύξηση της κατανάλωσης όταν στηρίζεται σε ενέσεις δανεικών προκαλεί έκρηξη στις εισαγωγές και στο εξωτερικό χρέος.
ΕΙΤΕ μας αρέσει είτε όχι, δεν έχουμε την πολυτέλεια μιας παραγωγικής ενδοχώρας που μπορεί να πάρει μπρος μέσα από την κατανάλωση. Αντιθέτως η μείωση της ανταγωνιστικότητας στραγγαλίζει και τις λίγες επιχειρήσεις που επιδίδονται σε εξαγωγές.
ΟΣΟΙ επιμένουν να μη βλέπουν το πρόβλημα είτε κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους είτε εξαπατούν συνειδητά τους πολίτες για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος των αλλαγών που πρέπει να γίνουν.
ΑΛΛΑΓΕΣ που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και καιρό- όπως η απελευθέρωση των αδειών στα φορτηγά. Φαίνεται όμως ότι πρέπει να μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό για να τις κάνουμε πράξη.
(Εγκαιρη προειδοποίηση: Αν κάποιος δεν έχει σχέση με τα οικονομικά, επιμελώς να τον αποφύγει. Δεν προσφέρεται για ευχάριστο διάβασμα. Οποιος όμως ενδιαφέρεται έστω και λίγο να καταλάβει πώς φτάσαμε στο μνημόνιο και πώς μπορούμε να βγούμε από αυτό, οφείλει να τον διαβάσει.
Και θα ήταν καλό να γίνει και υποχρεωτικό μάθημα στις οικονομικές σχολές. Και στη Βουλή ακόμα καλύτερα.)
ΣΤΟ πόνημά τους οι οικονομολόγοι της Τράπεζας στην ουσία κονιορτοποιούν όλη την επιχειρηματολογία των παραθύρων της τηλεόρασηςπου αποτελεί και την κεντρική ιδέα του οικονομικού προγράμματος της Ρηγίλλης- ότι θα μπορούσαμε μέσα από την ενίσχυση της ζήτησης να ξεφύγουμε από την ύφεση και να μειώσουμε τα ελλείμματα χωρίς άσκοπες θυσίες.
ΓΙΑΤΙ βέβαια αυτό ακριβώς εννοεί ο κ. Σαμαράς όταν λέει ότι η ΝΔ θα μηδενίσει το έλλειμμα μέσα σε έναν χρόνο. Δεν ισχυρίζεται ότι βρήκε κάποια μαγική συνταγή. Υποστηρίζει απλώς ότι τα μέτρα που πήραμε φτάνουν και με το παραπάνω και ότι το έλλειμμα που απομένει δεν είναι πραγματικό, αλλά οφείλεται στην ύφεση. Ετσι, θα εξαφανιστεί με την «τόνωση της αγοράς»!
ΣΤΗΝ πραγματικότητα, αυτή ακριβώς η πολιτική οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο, καθώς η αύξηση της κατανάλωσης όταν στηρίζεται σε ενέσεις δανεικών προκαλεί έκρηξη στις εισαγωγές και στο εξωτερικό χρέος.
ΕΙΤΕ μας αρέσει είτε όχι, δεν έχουμε την πολυτέλεια μιας παραγωγικής ενδοχώρας που μπορεί να πάρει μπρος μέσα από την κατανάλωση. Αντιθέτως η μείωση της ανταγωνιστικότητας στραγγαλίζει και τις λίγες επιχειρήσεις που επιδίδονται σε εξαγωγές.
ΟΣΟΙ επιμένουν να μη βλέπουν το πρόβλημα είτε κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους είτε εξαπατούν συνειδητά τους πολίτες για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος των αλλαγών που πρέπει να γίνουν.
ΑΛΛΑΓΕΣ που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και καιρό- όπως η απελευθέρωση των αδειών στα φορτηγά. Φαίνεται όμως ότι πρέπει να μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό για να τις κάνουμε πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου