Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με την πολιτική, ξέρει πως είναι μια ερωτική σχέση... Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός θυελλώδους έρωτα που κρατάει χρόνια και αλλάζει τη ροή της ζωής μας. Ένας τέτοιος μεγάλος έρωτας υπήρξε και για μένα η Νέα Δημοκρατία! Μπήκα στη ζωή της (ή μπήκε στη δική μου, αν προτιμάτε) κι έλεγα πως θα μείνουμε μαζί για πάντα... Οι χαρές διαδέχονταν τις λύπες και αντίστροφα, οι αγωνίες για το αύριο όμως πάντα κράταγαν το «ζευγάρι» ενωμένο... Ακόμα κι οι μικροκαβγάδες, είχαν τη γλύκα τους και πάντα σε πολιτισμένο ή μη κλίμα λύνονταν όλες οι διαφωνίες... Έρχεται όμως μια στιγμή, που αυτό που βλέπεις και ζεις δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σε γοήτευσε αρχικά και αγάπησες στην πορεία...
Για να μιλήσω λίγο με πιο πολιτικούς όρους, μπορεί τα πρόσωπα να μην είναι ποτέ πάνω από την Παράταξη, η Παράταξη όμως... χρωματίζεται ιδεολογικά από τους φορείς της... Μπορεί το πολιτικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας να μεταλλάχθηκε στο πέρασμα των χρόνων, αφουγκραζόμενο την Κοινωνία μας, πάντα όμως υπήρχε ένας κοινός τόπος, μια κατεύθυνση, μια ιδεολογία...
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πως δε δίστασα ποτέ να μπω στην πρώτη γραμμή κάθε μάχης, είτε οι συνθήκες ήταν υπέρ είτε κατά κι όπως ένας καλός καπετάνιος, δε θα εγκατέλειπα ποτέ το πλοίο, ακόμα κι αν ένιωθα πως βουλιάζει... Ήμουν δίπλα σε κάθε Αρχηγό, στηρίζοντάς τον επί της ουσίας, ανεξάρτητα αν τα γεγονότα πολλές φορές με ξεπερνούσαν και κόντραραν στη δική μου λογική, ηθική και ιδεολογία!
Πίστεψα κι ονειρεύτηκα τη μεγάλη Παράταξη και τη στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις... Δίπλα σε κάθε Ηγεσία, χρόνια ολόκληρα... Ακόμα και στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2008 που το αποτέλεσμα ήταν διαφαινόμενο... Μετά την συντριβή, δεν έκρυψα ούτε στιγμή την προτίμησή και τη στήριξή μου στο πρόσωπο της Ντόρας Μπακογιάννη. Κι η στήριξη αυτή δεν ήταν συναισθηματική αλλά καθαρά ιδεολογική. Δεν κρύφτηκα και δεν κράτησα μυστική την ψήφο μου, αντιθέτως στάθηκα στο πλευρό της...
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 29ης Νοεμβρίου με βρήκε απογοητευμένο, προβληματισμένο, πάλι όμως στις επάλξεις, έτοιμο να στηρίξω το νέο Πρόεδρο και ας είχα ενστάσεις από την αρχή για το αν θα μπορέσει να ανασυντάξει το κόμμα και να φέρει τη Νέα Δημοκρατία πάλι στην εξουσία... Δυστυχώς, όσο πέρναγε ο καιρός, τόσο επιβεβαιωνόταν η αρχική μου κρίση και ήρθε η στιγμή που δεν αναγνώριζα στη Νέα Δημοκρατία τίποτα άλλο παρά μόνο το όνομα...
Η διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη (έχω ήδη τοποθετηθεί πάνω σ’ αυτό το θέμα) ήταν απλά, το κερασάκι στην τούρτα! Η αποχώρησή μου από τη Νέα Δημοκρατία δεν είναι για να ακολουθήσω την ίδια στην όποια πορεία χαράξει! Είναι καθαρά απόφαση να σπάσω κάθε δεσμό με μια Παράταξη που δε θυμίζει σε τίποτα τη λατρεμένη του παρελθόντος... Δε μπορώ πλέον να συνυπάρχω με Μανώληδες, Πιπιλήδες, Κοκκινούληδες, Μαρκόπουλους, Αβραμόπουλους και να λογοδοτώ καθημερινά στους γνωστούς αλλά κυρίως στη συνείδησή μου για τις απόψεις που εκφράζει πια η Παράταξη... Ακόμα κι αν προσπαθήσω να δεχτώ πως οι άνθρωποι αλλάζουν και μετανιώνουν για τις πράξεις τους (αναφέρομαι στην πτώση της Κυβέρνησης της Ν.Δ. το 1993, την ίδρυση της ΠΟΛ.ΑΝ., κλπ...), το παρελθόν έρχεται τόσο έντονα μπροστά μου σε κάθε κουβέντα που εκφράζει η Νέα Νέα Δημοκρατία τόσο εντός όσο κι εκτός των τοιχών... Κι όταν σε μια τόσο κρίσιμη καμπή για τη χώρα, αντί να προτάξει το εθνικό συμφέρον πάνω απ’ όλα, προσπαθεί να εξυπηρετήσει μικροκομματικές σκοπιμότητες και ξεχνάει τη φιλελεύθερη ταυτότητά της, ειλικρινά, δε μένει για μένα άλλη επιλογή... Κόβω δεσμούς, όσο κι αν πονάει το διαζύγιο, μπας και σώσω τίποτα μέσα μου καλό για αυτή την παράταξη που αποτέλεσε για μένα σημείο αναφοράς τόσα χρόνια... Φεύγω, όχι για να σωθώ αλλά για να την κρατήσω σε ένα επίπεδο αξιοπρεπές μέσα στην καρδιά μου... Γιατί για μένα, δεν άλλαξε η Νέα Δημοκρατία! Απλά, έπεσε σε λάθος χέρια...
Ύστερα από τις παραπάνω σκέψεις και όλα όσα ανέφερα στην χθεσινή τελευταία υπό την προεδρία μου συνεδρίαση του Δ.Σ της Ε.Κ.Ο. του Υπουργείου Εργασίας, με ειλικρινή πόνο ψυχής, δημοσιοποιώ το παρακάτω κείμενο που αύριο το πρωί θα υποβάλω στα αρμόδια όργανα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους μου, τους συναγωνιστές μου, που όλα αυτά τα χρόνια με τίμησαν με την ψήφο τους αλλά και τους χιλιάδες φίλους μου γνήσιους νεοδημοκράτες για την μακρόχρονη κοινή μας πορεία. Δεν θα πάψω ποτέ να είμαι δίπλα τους αλλά πλέον με τον δικό μου προσωπικό τρόπο…
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους και συναγωνιστές της ΔΑΚΕ Δημοσίου Τομέα καθώς επίσης και αυτούς του Ιδιωτικού Τομέα και να τους ζητήσω συγνώμη που δεν καταφέραμε να κάνουμε τα κοινά μας όνειρα πραγματικότητα… Έπρεπε να είχαμε υποψιαστεί… Οι αποχρώσες ενδείξεις υπήρχαν… Τώρα πλέον εύχομαι σε όλους καλό κουράγιο και ελπίζω σύντομα να ξαναβρεθούμε στις επάλξεις του αγώνα για τις κοινές μας ιδέες, αξίες και αρχές μας!
ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Από τις αρχές της δεκαετίας το΄80, αγωνίζομαι για τις αρχές και αξίες της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Σε όλους τους μεγάλους αγώνες ήμουν πάντα παρών, και ποτέ απών. Παρών και στην πρώτη γραμμή είτε ως ΟΝΝΕΔΙΤΗΣ, είτε ως συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ, είτε ως Γραμματέα της Ε.Κ.Ο. του Υπουργείου Εργασίας, ως Γενικός Γραμματέας της κοινότητας Ελλήνων του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας της Γερμανίας, εκλεγμένος με το παραταξιακό ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. αλλά και από πολλά άλλα μετερίζια που δεν έχει καμία έννοια να τα αναφέρω εδώ.
Τον τελευταίο καιρό και μετά από τις εσωκομματικές εξελίξεις, με πολύ στενοχώρια διαπιστώνω ότι την ώρα που η Ελλάδα χάνεται και οι εργαζόμενοι βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται και να απειλούνται οι θέσεις εργασίας τους, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αντί να συμβάλλει στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας, όπως επιβάλλει η πορεία, η ιστορία και οι δικαιωμένες ευρωπαϊκές επιλογές της παράταξης, επιλέγει μικροπολιτικές και λαϊκίστικες πρακτικές οι οποίες πλήττουν την ιδεολογική ταυτότητα της φιλελεύθερης παράταξης και την οδηγούν στην απομόνωση από το δυναμικό παραγωγικό κομμάτι των εργαζομένων.
Γι' αυτούς τους παραπάνω λόγους και με πρωταρχικό μου μέλημα την προάσπιση των δικαιωμάτων και των προοπτικών των εργαζομένων που εκπροσωπώ και για τους οποίους αγωνίζομαι όλα αυτά τα χρόνια, παραιτούμαι από την μέχρι τώρα θεσμική κομματική ιδιότητα του Γραμματέα της Ε.Κ.Ο. Νέας Δημοκρατίας του Υπουργείου Εργασίας.
Σε συνέχεια αυτού, καταθέτω δήλωση ανεξαρτητοποίησης από την συνδικαλιστική παράταξη της ΔΑΚΕ του ίδιου χώρου, την ευθύνη της οποίας είχα επί σειρά αιτών. Στο πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο υπαλλήλων του Υπουργείου Εργασίας του οποίου είμαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, θα παραμείνω πλέον ως απλό και ανεξάρτητο μέλος. Στο δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπουργείου Εργασίας (ΟΣΥΠΕ) θα παραμείνω ανεξάρτητος αντιπρόσωπος, τη δε συνδικαλιστική μου θέση, θα την προσδιορίσω στο εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο που έχει οριστεί για τις 18 & 19 Ιουνίου 2010.
Η παρούσα υποβάλλεται αρμοδίως στα θεσμικά όργανα του κόμματος της Ν.Δ.
Αθήνα, 13.05.2010
Γεώργιος Λιάσκος
Πρώην συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ και Γραμματέας της Ε.Κ.Ο. Νέας Δημοκρατίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου