του Νίκου Αλιβιζάτου
Εφ’ όσον η Ελλάδα
επιζήσει ως χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιστεύω ότι η κεντροαριστερά θα
οργανωθεί αργά ή γρήγορα σε έναν καινούργιο πολιτικό φορέα.
Την πεποίθησή μου αυτή τη στηρίζω στο ότι το ΠΑΣΟΚ,
ως ...
πλειοψηφικό ρεύμα έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο. Όσο και αν η
διαπίστωση αυτή αδικεί ορισμένα στελέχη του, που έμειναν ως το τέλος
συνεπή στη μεταρρυθμιστική λογική, νομίζω ότι δεν απέχει πολύ από την
πραγματικότητα. Όχι τόσο εξαιτίας της τελευταίας κυβερνητικής του
θητείας –όπως υποστηρίζεται από τους όψιμους εκ των έσω επικριτές του–,
όσο διότι, παρά τις προσπάθειες της σημερινής ηγεσίας του, δεν έχει
πείσει ότι η περίπτωση Τσοχατζόπουλου ήταν απλώς ένα ατυχές συμβάν, ούτε
ότι οι πρακτικές Φωτόπουλου, Ραυτόπουλου και άλλων υπερβολές, σε μια
πορεία προσηλωμένη στην εξυπηρέτηση της ισονομίας, της ισοπολιτείας και
του δημόσιου συμφέροντος.
Απομένει να δει κανείς αν, υπό τον κ. Βενιζέλο, το
ΠΑΣΟΚ θα ταμπουρωθεί για να περισώσει ό,τι μπορεί σε μια μάχη
οπισθοφυλακής, ή αν θα συμμετάσχει, χωρίς αλαζονεία και ηγεμονισμούς,
στην ίδρυση του νέου φορέα.
Ο Στέλιος Ράμφος έλεγε πρόσφατα ότι ο χαρακτηρισμός
«σοσιαλδημοκρατικό» δεν προσφέρεται για ένα κεντροαριστερό κόμμα στην
Ελλάδα. Διότι παραπέμπει σε έναν ψυχρό ορθολογισμό, τον οποίο ένας κατ’
εξοχήν μεσογειακός λαός ενδόμυχα απορρίπτει. Ίσως έχει δίκιο. Σε κάθε
περίπτωση, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Αν ο καινούργιος φορέας πείσει
ότι είναι αρκετά επινοητικός για να εμπνευσθεί τις ανατρεπτικές
μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, και αρκετά ρεαλιστής για να τις
φέρει σε πέρας, νομίζω ότι το μέλλον θα του ανήκει˙ όποιο επίθετο και αν
διαλέξει, για να αυτοπροσδιορισθεί.
Ο Ν.Α. είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δικηγόρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου