Λαοί // του Γιώργου Λακόπουλου
Ενα το κρατούμενο. Οι χώρες που αποτελούν την Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι δημοκρατικές.
Δηλαδή οι κυβερνήσεις τους λογοδοτούν στα Κοινοβούλιά τους και ...
στους ψηφοφόρους. Και επειδή αρκετές από αυτές τις κυβερνήσεις στηρίζονται από περισσότερα του ενός κόμματα – ενίοτε μάλιστα και από «ευρωσκεπτικιστές», όπως στη Φινλανδία – η λογοδοσία δεν είναι τυπική διαδικασία.
Δεύτερο κρατούμενο. Σύμφωνα με το περιοδικό «Στερν», ένας στους δύο Γερμανούς θα ήθελε την Ελλάδα έκτος ευρωζώνης. Καμιά έκπληξη. Σε πολλές χώρες – ιδίως σε όσες εισφέρουν στον κοινοτικό προϋπολογισμό και επιπλέον πληρώνουν το τελευταίο ελληνικό δάνειο – διογκώνεται ένα ρεύμα που δυσφορεί με τις ελληνικές λειτουργίες στο κοινοτικό σύστημα.
Δεν είναι ανθελληνισμός. Είναι κόπωση. Δύο χρόνια τώρα κοινωνίες, κυβερνήσεις, κόμματα, Κοινοβούλια, μέσα ενημέρωσης, ακόμη και απλοί άνθρωποι, κουράστηκαν με την περίπτωση της Ελλάδας.
Αυτά τα δύο κρατούμενα θα έπρεπε να σημάνουν εθνικό συναγερμό. Γιατί ο συνδυασμός τους οδηγεί στην αποκοπή της χώρας από την κοινοτική Ευρώπη. Και αυτό δεν θα προέλθει ούτε από σκοπιμότητες κυβερνήσεων, ούτε από συνωμοσίες και σκοτεινούς κύκλους. Θα προέλθει από αξίωση των λαών της Ευρώπης.
Είναι βαρύ ακόμη και να το σκέφτεται κανείς, αλλά προς εκεί πάμε. Και δεν θα μπορεί να μιλήσει κανείς για «συντηρητικές» και «προοδευτικές» κυβερνήσεις και άλλα φούμαρα. Οι ηγέτες των χωρών απλώς θα υπακούουν στην εντολή των ψηφοφόρων τους. Θα υποχρεωθούν από τα Κοινοβούλιά τους να απαλλαγούν από την ελληνική περιπλοκή.
Συνεπώς, όσοι πιστεύουν ότι είναι «παίκτες» και μπορούν να ρισκάρουν μια αναμέτρηση – ή μια μπλόφα – της Ελλάδας απέναντι στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Η αναμέτρηση – την οποία προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι – θα είναι με τους λαούς. Δεν υπάρχει στην Ευρώπη κυβέρνηση η οποία – και να ήθελε – μπορεί να περάσει από το Κοινοβούλιο – ή την εκλογική της βάση – την ιδέα ότι η Ελλάδα δεν θα τηρήσει τη συμφωνία βάσει της όποιας δανειοδοτήθηκε και θα συνεχίσει να παίρνει δάνεια.
Για τους Ελληνες θα είναι τραγωδία να τους απορρίψουν οι λαοί της Ευρώπης. Και θα μοιάζει όπως περιγράφει ένας στίχος του Ελιοτ: «Ετσι τελειώνει ο κόσμος: όχι με μια θεαματική έκρηξη, αλλά με ένα αδύναμο κλαψούρισμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου