.JPG)
Στη γνωστή τηλέ- μάχη μεταξύ Κανέλλη και Κασιδιάρη, δε θέλω να σταθώ στις αρχικές «φιλοφρονήσεις», φασισταριό, παλιοκομμούνι ,νούμερο κλπ ούτε στην εκτροπή τους με πρακτικές μπουγέλο-ντοσιέ-χαστούκι , αλλά στις ...
διάφορες ιδεολογικές προσεγγίσεις που ακούστηκαν πριν τα φιλοθεάμων γεγονότα. Η Κανέλλη ισχυριζόταν ότι ο εργάτης ανήκει στην τάξη του και ο Κασιδιάρης στην πατρίδα του.
Η πρώτη αυθαιρεσία των δυο ιδεολογιών είναι ότι ξεκινάν με ακλόνητες βεβαιότητες ότι ο εργάτης ανήκει κάπου εξ ορισμού. Η περίπτωση να ανήκει στον εαυτό του μάλλον τους χαλάει το οικοδόμημα της ουτοπίας τους.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι στην θεωρία μας που δεν έγινε νόμος, αλλά σε μας που πιστεύουμε τις θεωρίες σαν νόμους.
Αυτή είναι η αρχή του απολυταρχισμού και η διαδρομη του είναι η εξης:
1. Η «Υπερτίμηση της ιδέας», φέρνει
2. «Φανατισμό», τον οποίο ακoλουθούν
3. «Εμμονές» , οι εμμονές οδηγούν στην
4. «Παραφροσύνη» και η παραφροσύνη σε
5. «Ακραίες και διαβλητές πρακτικές» που μπορεί να καταλήξουν σε φόνους, διώξεις αντιφρονούντων(Σταλινισμός), πολέμους(Ναζισμός) ακόμη και σε αυτοθυσίες (βλέπε Ισλάμ ).
Ο άνθρωπος έχει την τάση να επιλέγει μια θεωρία που τον βολεύει ή του ταιριάζει και να την κλειδώνει στο μυαλό του, δηλ. δημιουργεί νευρωνικά κυκλώματα και ερμηνεύει τον κόσμο επιλεκτικά.
Αλίμονο σ’αυτόν που θα του απειλήσει τις βεβαιότητες που του δημιουργούν μια επίπλαστη και εικονική ασφάλεια.
Αυτό παρακολουθήσαμε στους δέκτες μας κατά την διάρκεια της σύγκρουσης των άκρων. Τα άκρα σε παραφροσύνη μόνο δια της βίας μπορούν να συνυπάρξουν. Το ένα τροφοδοτεί και παρασιτεί έναντι του άλλου.
Είναι ευθύνη των ελεύθερων ανθρώπων να τους απομονώσουν.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΡΟΥΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου