«Ασε μας να τσακωθούμε λίγο, μήπως και ανεβούν τα νούμερα...»

του Κωνσταντινου Zουλα

«Κύριε Γιώργο, έχω πολύ καλά νέα. Δέχθηκε όχι μόνον η Δούρου, αλλά και η Κανέλλη να είναι αύριο μαζί με τον Κασιδιάρη. Σκέφτομαι να τους βάλουμε και δίπλα δίπλα για να τους έχουμε σε κοινό πλάνο»...

Έχοντας αρκετά μεγάλη πείρα από ...

τη διοργάνωση τηλεοπτικών εκπομπών, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος που έγινε προχθές το απόγευμα στον Γιώργο Παπαδάκη από τον παραγωγό της εκπομπής του. Οπως είμαι επίσης βέβαιος και για την αντίδρασή του: «Μπράβο παιδί μου», θα του είπε και θα χαμογέλασε κάτω από το μουστάκι του, καθώς η εκρηκτική σύνθεση που είχε για μία ακόμη φορά εξασφαλίσει στο χθεσινό του πάνελ θα του χάριζε άλλη μια πρωτιά στα νούμερα της AGB.

Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος δεν θα εκλάβει τον πρόλογο ως ανοίκεια συναδελφική επίθεση. Αλλωστε, με την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό που τον διακρίνει, θα συμμερίζεται πλέον την ανάγκη, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, να μιλήσουμε ανοιχτά.

Η τηλεοπτική χάβρα

Ε, λοιπόν, ναι, η ευθύνη ημών των δημοσιογράφων για την κατάντια της χώρας είναι τεράστια. Και κυρίως όσων επί χρόνια οργανώνουμε και εν τέλει νομιμοποιούμε αυτό που τάχα ονομάζεται στην Ελλάδα πολιτικό τοκ σόου, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται περί μιας συνειδητής προσπάθειας να μεταφέρουμε στα τηλεοπτικά πλατό τον «σκυλοκαβγά» ενός καφενείου χάριν τηλεθέασης. Αλλωστε, είναι από χρόνια παρατηρημένο: όσο μεγαλύτερη χάβρα, όσο περισσότερος τζερτζελές, τόσο μεγαλύτερη τηλεθέαση.

Δεν επικαλέστηκα τυχαία στον πρόλογο την προσωπική μου τηλεοπτική εμπειρία. Είχα μείνει πραγματικά άφωνος όταν σε μία από τις πρώτες εκπομπές που έκανα στη δημόσια τηλεόραση, δέχθηκα -εκτός αέρος- μια απίστευτη παρατήρηση ενός εκ των κορυφαίων τότε υπουργών της Ν.Δ.

Ενώ διαπληκτιζόταν με τον συνάδελφό του του ΠΑΣΟΚ κι εγώ εις μάτην προσπαθούσα να τους διακόψω και να τους πω ότι αυτό δεν είναι διάλογος, μόλις έγινε διάλειμμα μού είπε το εξής αμίμητο: «Ασε μας, ρε Κωνσταντίνε, να τσακωθούμε λίγο μήπως και ανεβούν τα νούμερα»...

Ναι, και η ευθύνη των πολιτικών είναι τεράστια. Και κυρίως των λεγόμενων μετριοπαθών, που δέχονται να συναγελάζονται με τους ακραίους συναδέλφους τους. Φτάνει κανείς να παρατηρήσει τη χθεσινή «αντίδραση» του καθηγητή Πρ. Παυλόπουλου ενώ ο Ηλ. Κασιδιάρης έδερνε τη Λιάνα Κανέλλη. Δεν ανασηκώθηκε καν από την καρέκλα του να του φωνάξει «τι κάνεις εκεί, ρε», όπως θα έκανε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος.

Αλλά η στόχευση του παρόντος δεν είναι η ανάδειξη της ευθύνης των πολιτικών, όσο κυρίως της δικής μας. Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς: σε κάθε αντίστοιχη εκπομπή με αυτήν του κ. Παπαδάκη εδώ και χρόνια υπάρχει η λεγόμενη λίστα διασφαλισμένης τηλεθέασης. Και σε αυτήν περιλαμβάνονται οι εριστικότεροι των βουλευτών ή, έστω, όσοι φωνάζουν περισσότερο, ανεξαρτήτως του τι λένε. Παλαιότερα ήταν ο Γερ. Γιακουμάτος, η Κατερίνα Παπακώστα και ο Κίμωνας Κουλούρης.

Tα τελευταία χρόνια στη λίστα μπήκαν ο Αργ. Ντινόπουλος, ο Αδωνις Γεωργιάδης, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Γιάννης Μανώλης. Και καθώς η λίστα πρέπει πάντα να ανανεώνεται, εσχάτως προστέθηκαν ο Παν. Λαφαζάνης, η Ρένα Δούρου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Π. Τατσόπουλος. Η Λιάνα Κανέλλη ήταν πάντα σταθερή «αξία».

Οσο το φαινόμενο των εριστικών φωνακλάδων περιοριζόταν στα λεγόμενα πρωινάδικα, παρέμενε σχεδόν γραφικό. Με τον καιρό, ωστόσο, το πρόβλημα άρχισε να γίνεται σοβαρότερο, όταν στη λίστα της διασφαλισμένης τηλεθέασης κατέφυγαν ακόμη και τα βραδινά πολιτικά τοκ σόου ή ακόμη και τα σοβαρά δελτία ειδήσεων, νομιμοποιώντας πλήρως τη χάβρα και τις φωνές ως τάχα πολιτικό διάλογο.

Επιχαίροντας...

Το γεγονός ότι ο καβγάς κατέστη σταδιακά κεντρική δημοσιογραφική επιδίωξη αποδεικνύεται και από τη στάση των παρόντων συντονιστών. Πολλοί εξ αυτών -ίσως οι περισσότεροι- εδώ και χρόνια όχι μόνον δεν διακόπτουν τον τζερτζελέ, αλλά συχνά συλλαμβάνονται στο πλάνο ακόμη και να επιχαίρουν που πέτυχαν τον στόχο τους. Χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο υποτιμητικό είναι να επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους ρόλο διαιτητή σε παλαίστρα, όταν καταφεύγουν ακόμη και σε διάλειμμα για να ηρεμήσουν τάχα τα πνεύματα, τα οποία οι ίδιοι έχουν υποδαυλίσει με τους «εκλεκτούς» καλεσμένους τους.

Αυτό -μεταξύ πολλών άλλων- πληρώνει σήμερα η ελληνική δημοσιογραφία και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που οι πολίτες μας έχουν βάλει όλους -δημοσιογράφους και πολιτικούς- στο ίδιο τσουβάλι. Πολύ περισσότερο όταν ειδικώς τις τελευταίες εβδομάδες προσκαλούνται στα πλατό οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής και αντί οι οικοδεσπότες δημοσιογράφοι να είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι για να απομυθοποιούν με αιχμηρές ερωτήσεις τις απόψεις τους, επιχαίρουν ακκιζόμενοι που βρήκαν κι άλλους πελάτες οι οποίοι διεγείρουν τα μηχανάκια της ΑGB...

Σήμερα κιόλας...

Προφανώς δεν ισχυρίζομαι ότι πρόθεση του κ. Παπαδάκη ήταν να μετατρέψει τη χθεσινή εκπομπή του σε ρινγκ για να αναμεταδοθεί στα πέρατα του κόσμου. Αλλά αν είναι ειλικρινής ο μακροβιότερος τηλεοπτικός δημοσιογράφος της χώρας, οφείλει σήμερα κιόλας να παραδεχθεί δημοσίως το αυτονόητο: ότι καλώντας χθες στο ίδιο πάνελ την κ. Κανέλλη, την κ. Δούρου και τον Ηλ. Κασιδιάρη, το τελευταίο που τον ενδιέφερε ήταν να γίνει ένας νηφάλιος διάλογος για να διαφωτισθούν οι τηλεθεατές του μια εβδομάδα πριν από τις κρισιμότερες εκλογές της μεταπολίτευσης.

Κατά τα λοιπά, το χθεσινό συμβάν έχει και μια θετική πλευρά. Κατέδειξε στους πολίτες τι πραγματικά είναι η Χρυσή Αυγή. Επομένως, όσοι την εμπιστευθούν και πάλι στις 17 Ιουνίου ουδόλως θα μπορούν να ισχυρισθούν εκ των υστέρων ότι πλανήθηκαν και ότι με την ψήφο τους μετέτρεψαν τη χώρα σε ζούγκλα. Παρεμπιπτόντως, πρέπει να είμαστε οι μόνοι τηλεθεατές στον κόσμο που μέχρι πρότινος αναδεικνύαμε σε δημοφιλέστερη πολιτική εκπομπή ένα τοκ σόου με τον άκρως προφητικό τίτλο: Ζούγκλα...