Και τώρα ήλθε η ώρα να αναδυθεί ο πατριωτισμός των πολιτικών μας. Και όχι μόνον. Οι κυβερνήσεις των κ. Παπαδήμου και Πικραμμένου απέδειξαν πως η χώρα μας διαθέτει άξιο επιστημονικο-τεχνοκρατικό δυναμικό, το οποίο μπορεί να ...
συνδιαχειρισθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα την κρίση.
Το πρώτο συμπέρασμα των εκλογών είναι ότι σημαντική μερίδα των εκλογέων αγνόησε ή υποβάθμισε τον κίνδυνο εξόδου της χώρας από το ευρώ, με το οποίο, κατά τις ειδικότερες δημοσκοπήσεις, συντάσσεται περίπου το 80% του ελληνικού λαού. (Η δύναμη των τριών σοβαρών και σαφώς φιλοευρωπαϊκών κομμάτων προσεγγίζει μόνον το 50%).
Οι εκλογείς αυτοί, άνεργοι, νεόπτωχοι κ.λπ. στην πλειονότητά τους, προτίμησαν να εκφράσουν ξανά την οργή τους κατά των πρώην κομμάτων εξουσίας ή μια -μικρότερη- κατηγορία «επένδυσε» στην ακυβερνησία, είτε προασπίζοντας τα προκλητικά της προνόμια είτε επιδιώκοντας για λόγους ιδιοτελείς την επιστροφή στη δραχμή.
Όπως και να έχει, η εκλογική ετυμηγορία τους είναι σεβαστή και αυτήν καλούνται από αύριο να διαχειρισθούν τα κόμματα. Κατά το δεύτερο συμπέρασμα ηττημένοι παραμένουν οι σημερινοί ηγέτες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Σαμαράς ακολούθησε λανθασμένη στρατηγική, επιμένοντας στην επίσπευση των εκλογών, με «βέβαιο» στόχο την αυτοδυναμία.
Το ότι χθες η δύναμη της Ν.Δ. αυξήθηκε κατά περίπου 10 μονάδες, έναντι του Μαΐου, έχει για τον ίδιο ήσσονα σημασία. Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. συσπειρώθηκαν, έστω στο επίπεδο του 30%, όχι υπέρ του κ. Σαμαρά, αλλά με το δίλημμα ευρώ ή δραχμή· Ευρώπη ή διεθνής απομόνωση.
Και τούτο διότι η πλειονότητα των πολιτών εξακολουθεί να πιστεύει πως αν παρέμενε επί μερικούς μήνες ακόμη η κυβέρνηση Παπαδήμου τα πράγματα για τη χώρα θα ήταν σήμερα ασυγκρίτως καλύτερα.
Ο κ. Βενιζέλος διαχειρισθείς, ως υπουργός Οικονομικών, επί περίπου έναν χρόνο την κρίση, δεν κατόρθωσε να πείσει πως το ΠΑΣΟΚ, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, θα ανέτρεπε από αύριο τα πεπραγμένα του. Το ότι ανήγγειλε πρόωρα και μοιρολατρικά τη ριζική ανασύσταση του κόμματος αυτού «από απόψε το βράδυ», δηλώνει απλώς την ηγετική του ανασφάλεια και την εμμονή του να διατηρήσει την αρχηγία.
Στην ίδια επιδίωξη εντάσσεται και η επίσης πρόωρη δήλωσή του πως το ΠΑΣΟΚ το πολύ θα στηρίξει ή θα επιδείξει ανοχή σ’ ένα σχήμα διακομματικής συνεργασίας, χωρίς ν’ αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Από χθες το βράδυ τείνει να προστεθεί και ο όρος πως η στήριξη ή ανοχή προϋποθέτει και τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Πρόκειται για θέση, η οποία όταν μάλιστα αναγγέλλεται πριν οι κάλπες διαμορφώσουν μια συγκεκριμένη κατάσταση, υποδηλώνει σαφέστατα πρόθεση πολιτικής λούφας και μικροκομματικού καιροσκοπισμού.
Με τα δεδομένα αυτά ο μεν κ. Βενιζέλος μέχρι στιγμής επιλέγει να είναι εκτός και μακράν κάθε ευθύνης, για δε τον κ. Σαμαρά θα είναι πολύ δύσκολο να εμμείνει από αύριο στην αξίωσή του «ο αρχηγός του πρώτου κόμματος να είναι και πρωθυπουργός».
Η αποδυνάμωση των δύο αρχηγών σημαίνει ταυτόχρονα πως ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας μπορεί να επιδιωχθεί με τρόπο όχι κομματικά συντεταγμένο. Σ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, εκτός ίσως του ΚΚΕ, υπάρχουν πρόσωπα που προτάσσουν τη σωτηρία της χώρας, έναντι του κομματικού ή προσωπικού συμφέροντος.
Αν οι εξελίξεις δείξουν ότι και από αύριο οι μικροκομματικοί υπολογισμοί και οι προσωπικές στρατηγικές οδηγούν σ’ ένα νέο αδιέξοδο, οι πολιτικοί αυτοί οφείλουν να βγουν μπροστά.
// Καθημερινή //
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου