του Πασχου Μανδραβελη
Θυμάται κανείς τους μύθους που είχαν γίνει καραμέλα ότι «στην Ελλάδα δεν περνά ο φασισμός» και «οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές»; Ηταν κάτι σαν τους νέους μύθους που κυκλοφορούν (και ίσως από τους ίδιους «προοδευτικούς») ότι «δεν συμφέρει κανένα να ....
χρεοκοπήσει η Ελλάδα» και ότι «αν φωνάξουμε λίγο παραπάνω θα φοβηθούν οι Ευρωπαίοι και θα μας δώσουν 24 δισ. κατ’ έτος επιπλέον για να ξοδεύει το κράτος ό, τι και το 2009». Αυτό, εξάλλου, είναι και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται την αποκατάσταση όλων των περικοπών για να φτάσουν στην ευλογημένη προ του Μνημονίου εποχή.
Το θέμα είναι ότι και ο φασισμός σαρώνει -21 νεοναζί έχει για πρώτη φορά δυτικό Κοινοβούλιο- και ο «πιο πολιτικοποιημένος λαός του κόσμου» εμφανίζει όλο και περισσότερα συμπτώματα δυσανεξίας. Τελευταίο κρούσμα, η επίθεση κατά μεταναστών από ελεγκτή του ΗΣΑΠ με κραυγές «Εγέρθητω, ρε. Εδώ είναι Ελλάδα». Σε διαμαρτυρίες γηγενών επιβατών ανταπάντησε: «Eγώ είμαι φασίστας και Χρυσή Αυγή και θα μιλάω όπως θέλω και θα κάνω ό, τι θέλω».
Δεν γνωρίζουμε, βέβαια, αν ο εν λόγω ελεγκτής είναι «φασίστας και Χρυσή Αυγή» (πιθανότατα να μην είναι· δεν δηλώνουν έτσι την ιδιότητά τους οι πραγματικοί φασίστες) αλλά το γεγονός είναι ότι το φασιστικό ήθος εξαπλώνεται όλο και περισσότερο στα λαϊκά στρώματα.
Παλαιότερα κάποιος θα ντρεπόταν να δηλώσει «φασίστας». Σήμερα μπορεί και να υπερηφανεύεται, κάτι που πολλαπλασιάζει το φαινόμενο.
Το 2004 το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών έκανε μια έρευνα για τον ρατσισμό στην Ελλάδα, η οποία αποκάλυψε πρώιμες τάσεις του φαινομένου. Ουδείς ανησύχησε. Γράφαμε τότε: «Ο ελληνικός αντιρατσισμός δεν ήταν προϊόν διαλόγου, αλλά παράγωγο της ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς. Αυτή η κυριαρχία -όσο κι αν ωφέλησε τη χώρα σε πρώτο επίπεδο- στην ουσία έκρυψε το πρόβλημα κάτω από το χαλί της απαξίωσης. Δεν υπάρχει συστηματική δουλειά και ουσιαστική παιδεία πίσω από την ελληνική ανεκτικότητα. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το σαθρό οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης δεν θα μπορεί επί μακρόν να παράγει ευημερία, ειδικά στα μικρομεσαία στρώματα. Η ιδεολογία του αντιρατσισμού δεν έχει βαθιές ρίζες ούτε σοβαρή επεξεργασία στην ελληνική κοινωνία. Αυτά τα δύο αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο πρέπει να προσέξουμε. Οι πρώτοι τριγμοί εμφανίζονται στις κοινωνιολογικές έρευνες του ΕΚΚΕ. Αν επαναπαυτούμε σε ιδεολογήματα «οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές» ή στο υψωμένο -προς τέτοια φαινόμενα- φρύδι της Αριστεράς, οι εξελίξεις κάποια στιγμή μπορούν να πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας...» (22.8.2004).
Φέτος, σύμφωνα με την ανάλυση των αποτελεσμάτων που έκανε ο κ. Γιάννης Μαυρής (ΣΚΑΪ, 9.5.2012), το ποσοστό των νέων που ψήφισαν «Χρυσή Αυγή» είναι το δεύτερο μεγαλύτερο (14%) και πολύ κοντά στο ποσοστό εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ (16%).
Οι αυτάρεσκοι μύθοι έγιναν συνθήματα και τώρα εκδικούνται. Τα παιδιά των «Ελλήνων που δεν είναι ρατσιστές» ψήφισαν μαζικά την απεχθέστερη οργάνωση των ρατσιστών. Κάπως έτσι, με τους νέους αυτάρεσκους μύθους «δεν θα αφήσουν την Ελλάδα, δεν θα χρεοκοπήσει» οδηγούμαστε στην καταστροφή.
Πηγή : Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου