Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Απάντηση στην απίστευτη ελαφρότητα του Κ. Baroufaki (Μπαρουφάκη) Μέρος Α’

Κρατήθηκα αρκετά. Δεν άντεξα. Ένας άσχετος από μόνος του παραμένει άσχετος και ακίνδυνος για την κοινωνία. Ένας άσχετος με πτυχίο και καθηγητής (και τεράστια ιδέα για τον εαυτό του) μπορεί να είναι επικίνδυνος. Αρκετές φορές διάφοροι αναγνώστες που με ...


διαβάζουν, φέρνουν σαν αντίρρηση το επιχείρημα : “Μα ο Βαρουφάκης άλλα λέει”. Δεν έχει σημασία τι λέει ο Βαρουφάκης, αρκεί που είναι καθηγητής Πανεπιστήμιου και έτσι κάποιοι τον ακούν. Πού να είχε γράψει και την Βίβλο….
Αποφάσισα να διαβάσω τα άρθρα του και να γράψω απαντήσεις στην προπαγάνδα που σκορπά. Αυτά που διάβασα με έκαναν να καταλάβω ότι ο Κύριος Καθηγητής και ο Ναπολέων είχαν κάτι κοινό : και οι 2 έπασχαν από Ναπολεόντειο σύνδρομο.
Ένα άτομο έχει Ναπολεόντειο σύνδρομο όταν έχει τεράστια ιδέα για τον εαυτό του, π.χ. η αρχή και το τέλος του κόσμου. Τουλάχιστον Ο Ναπολέων κατέκτησε την μισή Ευρώπη. Ο Βαρουφάκης τι έκανε?
Προσωπικά απογοητεύομαι από έναν καθηγητή οικονομικών να γράφει με τέτοια ελαφρότητα σε θέματα οικονομικών σε τόση κρίσιμη περίοδο.  Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων γιατί κάποια θέματα δεν τα αναλύω πλήρως, ευχαρίστως να παραθέσω βιβλιογραφία εάν μου ζητηθεί να υπερασπιστώ τις απόψεις μου.
Να θυμίσω στον αναγνώστη ότι άλλο η θεωρία της οικονομίας και άλλο η πρακτική εφαρμογή της. Η πρώτη ασχολείται με τις επιπτώσεις στα επιτόκια και στις δυνάμεις ζήτησης και προσφοράς. Η πρακτική εφαρμογή, λέγεται επιχειρήσεις, εργασία και σκοπός της είναι το κέρδος και να βγάζουν τα προς το ζην(εάν ξέρετε άτομα που δεν θέλουν να έχουν εισόδημα-κέρδος προσέξτε τους). Μελέτησα το βιογραφικό του Κ. Βαρούφακη.
Ο εν λόγων καθηγητής έχει διδάξει μόνο και βρίσκεται προστατευμένος σε πανεπιστημιακές θέσεις . Με λίγα λόγια δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με τον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που με κάνει να υποθέσω πώς δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς σκέπτεται κάποιος στον ιδιωτικό τομέα, τι τον επηρεάζει καθώς τις προκλήσεις που συναντά. Άλλωστε ο ίδιος είναι ΔΥ :)
Ο Κ. Βαρουφάκης δεν μπορεί να κατανοήσει πώς δημιουργείται ο πλούτος από τις επιχειρήσεις (μικρές και μεγάλες). Δεν μιλάει ποτέ για τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν από επενδύσεις και από υπηρεσίες. Στο «μεγαλειώδες» άρθρο του στο Protagon, κάνει αναφορά στον Keynes.
Ο Keynes σε βασικές γραμμές υποστηρίζει ότι σε περιόδους κρίσης το κράτος πρέπει να επέμβει και να ρίξει ρευστότητα στην αγορά για να υποστηρίξει τον ιδιωτικό τομέα και τα εισοδήματα. Άλλωστε αυτό έβγαλε την Αμερική από την κρίση την δεκαετία του 1930. Ο «όλα τα ξέρω» Βαρουφάκης διαλαλεί ότι πρέπει να εφαρμοστεί ο Keynes στην Ελλάδα για να βγει από την κρίση.
Να θυμίσω στον Κ. «θυμάμαι μόνο ότι μου αρέσει» ότι η Ελλάδα ακολούθησε τον Keynes για 30 χρόνια. Όχι μόνο τον εφάρμοσε αλλά τον έφτασε στα άκρα του. Το Ελληνικό κράτος δανειζόταν συνέχεια από το 1974 (το πάρτι άρχισε με τον Εθνοπατέρα το 1981) και μοίραζε λεφτά αριστερά και δεξιά (πώς θα έβγαζε νίκες συνέχεια?).  Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα Keynes από την Ελλάδα των 3 τελευταίων δεκαετιών.
Μια άκρως μη παραγωγική κοινωνία, κατάφερε χωρίς να κάνει τίποτα να γίνει μια από τις 30 πιο πλούσιες κοινωνίες παγκοσμίως. Ο Κ. Μπαρουφάκης δεν αναφέρει στον αναγνώστη ότι ο Keynes πρέσβευε ότι τα χρήματα που θα έριχνε το κράτος θα έπρεπε να πάνε σε παραγωγικές επενδύσεις και σε δραστηριότητες που θα βοηθήσουν την οικονομία να έχει καλύτερες επιδόσεις όταν θα αναρρώσει.
Ο Keynes έβλεπε τους κρατικούς φορείς ως διαιτητές ενός αγώνα, όπου εάν κουραζόταν ένας παίκτης, τον αντικαθιστούσε για να ανακτήσει τις δυνάμεις του.
Έγιναν τέτοιες επενδύσεις στην Ελλάδα? ΟΧΙ! Τα δανεικά του 80,90,00 πήγαν στις τσέπες των Ελλήνων απευθείας, εκτός εάν ο αναγνώστης πιστεύει ότι έγιναν έργα (με εξαίρεση τους Ολυμπιακούς αγώνες). Τέλος να θυμίσω ότι ο Keynes (ο ήρωας του Καθηγητά) υποστήριζε το κράτος να παρεμβαίνει στην οικονομία για να συμπληρώνει το κενό που άφηναν οι επιχειρήσεις σε περίοδο αδυναμίας, πράγμα πολύ σωστό.
Ο Keynes ασχολήθηκε με την Αμερική, μια οικονομία που το κράτος ήταν (και είναι) αρκετά περιορισμένο. Στην Ελλάδα τι περισσότερο να κάνει το Ελληνικό κράτος? Δεν έχει αρκετά μεγάλο ρόλο? Να κρατικοποιήσουν και άλλες εταιρίες? Οι Έλληνες πολίτες ζήσανε τον Κενσυανισμό στο έπακρο για 30 χρόνια. Τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν τον λογαριασμό.
Τελειώνοντας με τον Keynes, ο ίδιος υποστήριξε ότι το κράτος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό με τις κινήσεις που κάνει γιατί λόγω μεγέθους και επιρροής, οι λάθος αποφάσεις του μπορούν να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα και να μην τονωθεί η οικονομία.
 Ένα απτό παράδειγμα είναι το ίδιο Ελληνικό κράτος που σαν μόνο σκοπό της ύπαρξής του είναι να μοιράζει χρήματα στους εκλεκτούς του. Π.χ. εάν το κράτος αυτή την στιγμή έδινε στους μισούς δημοσίους ένα κουτάλι και τους έλεγε απλώς να σκάβουν στην άμμο με τον ίδιο μισθό και οι άλλοι 50 απλώς να δουλεύανε, η παραγωγικότητα του Ελληνικού κράτους θα εκτινασσόταν.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει αλλαγή οικονομικής πολιτικής, σίγουρα όμως δεν αντέχει άλλον Keynes.
Ποντάρω ότι ο Μέγας Οικονομολόγος  (που κάνει την χάρη και μας λέει ότι έφυγε από την Ελλάδα) δεν έχει κάνει ποτέ καμία ιδιωτική επένδυση στην ζωή του. Μιλάει για τους μισθούς και για την ζήτηση.  Ή γράφει υπερβολικά απλά για τους αναγνώστες του, ή ψεύδεται για να πείσει ή (πιο χειρότερο) δεν κατανοεί τι οδηγεί τις επενδύσεις.
Στην πρώτη περίπτωση συγχωρείται, στην δεύτερη τον κατανοώ, στην Τρίτη τον φοβάμαι. Σε όλα τα κείμενα του, λέει ξεκάθαρα ότι καμία επιχείρηση δεν επενδύει όταν πέφτουν οι μισθοί, γιατί αυτό μικραίνει την ζήτηση. Άρα  είναι ψέμα ότι με ζωσμένα τα ζωνάρια θα έρθουν οι επενδύσεις.
Ενώ στέκει έως έναν βαθμό, αυτή η απλούστευση είναι άκρως επικίνδυνη, ειδικά όταν φέρει την υπογραφή ενός οικονομολόγου.
Υπάρχουν πολλά είδη επενδύσεων που μπορεί να γίνουν και η καθεμία εκτιμάται με διαφορετικά κριτήρια.  Κάποιες επενδύσεις έχουν σκοπό την εσωτερική αγορά, άλλες τις εξωτερικές.
Ο Καθηγητής Οικονομικών δεν λέει στον αναγνώστη, ότι οι περισσότερες επενδύσεις αξιολογούνται από το PESTEL ( Political, Economic, Social, Technological, Environmental & Legislative) περιβάλλον. Το παραπάνω αποτελεί ένα εργαλείο που βοηθάει στην επιλογή καλύτερων επενδύσεων.
Το επίπεδο μισθών είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αξιολόγησης των πιθανών επενδύσεων αλλά όχι το μοναδικό. Κάποιοι ανίδεοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει Κίνα η Βουλγαρία για να πάρει επενδύσεις.  Κίνα η Ελλάδα δεν θα γίνει ούτε στα καλύτερα όνειρα της. Η Βουλγαρία εκτός από χαμηλό εργατικό κόστος, έχει ΣΤΑΘΕΡΟ φορολογικό και επιχειρηματικό πλαίσιο.
Μια μικρή αλλαγή στο νομικό πλαίσιο, π.χ. αύξηση των εισφορών ή αύξηση των φόρων ή αλλαγές στα εργατικά , μπορούν να καταστήσουν την επένδυση μη κερδοφόρα.
Ακόμη και τώρα το χρέος να μηδένιζε (εκτός του γεγονότος ότι το Ελληνικό κράτος θα ξανα-χρεωκοπούσε) κανένας δεν θα ερχόταν να επενδύσει στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν υποδομές. Δεν υπάρχει σταθερό νομοθετικό πλαίσιο. Το κλίμα είναι άκρως αρνητικό σε οποιαδήποτε επένδυση. Κάτω από την PEST ανάλυση η Ελλάδα σκοράρει κοντά στο 0.
Μόνο σε κάποιες περιπτώσεις τουρισμού η Ελλάδα βγάζει ψηλό σκορ, αλλά οι Έλληνες καταφέρνουν να μειώσουν ακόμη και αυτά τα ενδεχόμενα. Ο Κ. Βαρουφάκης δεν απαντά τι πρέπει να γίνουν για να έρθουν οι επενδύσεις και ψιθυρίζει στον αναγνώστη «ότι η μείωση μισθών δεν φέρει επενδύσεις».
Ξεχνάει να αναφερθεί στους Παμετζήδες. Τελικά μάλλον πρόκειται για επιλεκτική μνήμη. Πολύ απλό ο μόνος επενδυτής που αξίζει είναι το ίδιο (χρεοκοπημένο)  Ελληνικό κράτος.
Ο Καθηγητής έχει έτοιμες τις λύσεις για το χρέος (όσο μη εφαρμόσιμες είναι) αλλά προσφέρει μηδέν λύσεις (εκτός από αερολογίες) στον τομέα της ανάπτυξης – διάβασε δημιουργία θέσεων εργασίας. Εκτός εάν πάλι ανάπτυξη είναι τα δανεικά, τομέας στον οποίο σκίζει οι Έλληνες. Διαβάστε αύριο το μέρος Β’


Δεν υπάρχουν σχόλια :