Δημοκρατική Συμμαχία: Τις πταίει για την μεγάλη ΗΤΤΑ;

του Πάνου Χατζηκωνσταντίνου

Οι εκλογές, ήλθαν, είδαν και απήλθαν. Τα αποτελέσματα είναι πλέον γνωστά, τα χωνέψαμε (όσο αχώνευτα κι αν είναι) και καλούμαστε τώρα να ...

βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Φαντάζομαι ότι κανένας, εκτός από τον Τσίπρα, (άντε και τον Καμμένο), δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τα αποτελέσματα. Την ανάλυση των λόγων και των αιτίων του...

εκλογικού αλαλούμ, που όλοι ξέρουμε λίγο πολύ, θα το αφήσω, όσον αφορά τα άλλα κόμματα, για κάποια άλλη στιγμή. Απλά θα πω ότι η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη και να προσθέσω ότι, σύμφωνα με τη δική μου (και όχι μόνο) εκτίμηση, πάμε ολοταχώς προς επαναληπτικές εκλογές! Ας ελπίσουμε ότι ο Ελληνικός λαός, έχοντας βγάλει τα απωθημένα του στις πρόσφατες εκλογές και έχοντας δώσει (αναμφίβολα) ένα καλό μάθημα σε όλα τα "καθιερωμένα" μέχρι τώρα κόμματα, αξιολογώντας τα "τραγικά" αποτελέσματα των επιλογών του (ποσοστά Χ.Α., Καμμένου και Τσίπρα από τη μια πλευρά και της Ντόρας από την άλλη), θα συνετιστεί και θα ψηφίσει με βάση τη λογική και όχι το συναίσθημα. Αυτά για τους άλλους!

Πάμε λοιπόν να εξετάσουμε τα του οίκου μας.

Γενικό συμπέρασμα για τη Συμμαχία, δεν μπορεί να είναι άλλο από «ΠΑΤΑΓΩΔΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ»! Και όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος σε μια τέτοια κατάσταση, καλό θα ήταν να το διερευνήσεις και να εντοπίσεις τα σφάλματα που (σίγουρα) έγιναν και να προσπαθήσεις να εξαλείψεις όσα από αυτά επιδέχονται «γιατρειάς», εν όψει των επερχόμενων εκλογών.

Θα ξεκινήσω με τα λάθη που (κατά τη γνώμη μου) έγιναν με το ξεκίνημα και σημάδεψαν το κόμμα και (δυστυχώς) δεν επιδέχονται τώρα πια, αλλαγή ή βελτίωση.

Επειδή, για να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, η Ντόρα είχε σχεδιάσει την "αποπομπή" της από τη ΝΔ (προτού ίσως ο Σαμαράς το διανοηθεί καν) και την "Ίδρυση" της Συμμαχίας αμέσως μετά τη αποτυχία στις εσωκομματικές εκλογές (ακόμα μια τεράστια "επιτυχία" του επιτελείου της, που κατάφεραν να μετατρέψουν μια σίγουρη, όπως μας είχαν αφήσει να πιστεύουμε και όπως θα έπρεπε να είναι, νίκη σε μια επώδυνη ήττα), όλες οι λεπτομέρειες θα έπρεπε να έχουν διερευνηθεί και επιλυθεί πολύ πριν την ίδρυση του κόμματος. Το να προσπαθείς να λύσεις τα όποια προβλήματα, (που με καλό προγραμματισμό και συμβούλους θα έπρεπε να έχεις προβλέψει και λύσει προ πολλού), μετά την ίδρυση του κόμματος, είναι ένδειξη κακού προγραμματισμού και ανεπαρκούς προετοιμασίας. Σε τελική ανάλυση, αν δεν είσαι έτοιμος, περιμένεις μέχρι να είσαι έτοιμος. Υπ' αυτές τις συνθήκες, η ίδρυση της Συμμαχίας τη στιγμή που έγινε, αποδείχτηκε τελείως άκαιρη και μεγάλο λάθος. Γιατί, σε τελική ανάλυση, τί κάναμε εμείς; Απλά ... ιδρυθήκαμε. Απλά, η κίνηση «Ντόρα», απέκτησε όνομα και σφραγίδα! Τίποτε άλλο!

Όταν μια τεράστια προσωπικότητα σαν την Ντόρα, πρωταγωνίστρια της πολιτικής σκηνής για πάρα πολλά χρόνια και αδιαφιλονίκητο Νούμερο 2 του κόμματος επί σειρά ετών, αποχωρεί (εκδιωγμένη από τον πολιτικό της αντίπαλο) και ιδρύει δικό της κόμμα, αυτό πρέπει να γίνει με πάταγο! Είτε από "επίσημες" διαρροές, ή από δημοσιογραφικές "έγκυρες" πληροφορίες, υπήρχε η διάχυτη εντύπωση, που όλοι πιστέψαμε, ότι πολλά από τα "ιδρυτικά" μέλη θα ήταν "ηχηρά" ονόματα της ΝΔ. Περιμέναμε δηλαδή ότι η ανακοίνωση της ίδρυσης θα αποτελούσε ένα «COUP D' ETAΤ» στο πολιτικό κατεστημένο του τόπου, με ταυτόχρονη διάλυση (τρόπος του λέγειν) της ΝΔ του Σαμαρά! Αν αυτό ήταν αλήθεια και δεν έγινε (ακόμα και με ευθύνη των "επωνύμων", που για οποιοδήποτε λόγο αποφάσισαν την τελευταία στιγμή να μη διακινδυνεύσουν), αυτό ήταν μια τεράστια επικοινωνιακή αποτυχία που επηρέασε πολύ σοβαρά τους υποψήφιους "πελάτες". Αν πάλι τα πράγματα δεν ήταν έτσι, κακώς αφήσατε να δημιουργηθεί αυτό το κλίμα "υψηλών προσδοκιών" που η τελική κατάρρευση τους αποτέλεσε τεράστιο πλήγμα στην αξιοπιστία της Συμμαχίας.

Όλα αυτά λένε πολλά για την έλλειψη "εμπιστοσύνης" που εμπνέει η Συμμαχία στους "επώνυμους" πολίτες. «Σιγά μη πάω να εκτεθώ για κάτι που ούτε παρελθόν ούτε παρόν αλλά, σχεδόν σίγουρα πλέον, ούτε μέλλον έχει. Καλή η Ντόρα, καλές οι ιδέες της, καλές οι προγραμματικές της δηλώσεις αλλά, τί μέλλον έχω αν πάω μαζί της; Άσε να γίνουν πρώτα οι εκλογές, άσε να δούμε τι θα κάνει η Συμμαχία και... βλέπουμε». Αυτή είναι η λογική του μέσου "ευρύτερα αναγνωρίσιμου προσώπου" και ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει; Έπρεπε να είσαι φανατικός Ντορικός, φανατικός αντι-Σαμαρικός ή τέλος, τελείως απογοητευμένος από το ΠΑΣΟΚ και, πάνω απ' όλα, τελείως ανεξάρτητος επαγγελματικά και κοινωνικά, για να "τολμήσεις" να προσχωρήσεις στη Συμμαχία.

Κακά τα ψέματα, η απουσία ονομάτων "κραχτών", όσο και αν τα "σνομπάρουν" οι κομματικοί από την αρχή ή ακόμα και τώρα, είναι εμφανής και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά στον μέσο ψηφοφόρο. «Γιατί να πάω εγώ, όταν κανένας "επώνυμος" δεν δείχνει καν διάθεση να διακινδυνεύσει την καριέρα του; Σίγουρα αυτός κάτι ξέρει παραπάνω από εμένα»! Και κάνει ακριβώς το ίδιο. Προσανατολίζεται προς κάτι άλλο, ή στη καλύτερη των περιπτώσεων, περιμένει! Τί; Ένας Θεός ξέρει. Μήπως ξέρετε εσείς, τι θα μπορούσε να περιμένει; Εγώ πάντως όχι!

Οι δικαιολογίες που μερικοί (κομματικοί) ψελλίζουν εκ των υστέρων, «εμείς δεν θέλαμε "καμμένα" στελέχη, αλλά νέους και φρέσκους (που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους;) πολιτικούς» είναι τρίχες και ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν. Μάλιστα, μου θυμίζουν λίγο τα... "άγουρα" σταφύλια της αλεπούς του Αίσωπου!

Αν αυτή η είσοδός μας στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, αλλά και ταυτόχρονα στη πιο "ευνοϊκή" συγκυρία για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, έγινε από σχεδιασμό, ήταν μια ολέθρια τακτική και πρακτική. Χαραμίσατε το μεγάλο μας ατού, τη Ντόρα, που αναγκάζεται να αναλώνεται σε ασήμαντες εκδηλώσεις, εκεί που θα μπορούσε να την αντικαταστήσει κάποιος εκ των (έτσι για να αναφέρω μερικά ονόματα, τυχαία και τελείως υποθετικά) Χατζηδάκη, Μεϊμαράκη, Σπηλιωτόπουλου, Κυριάκου, Πολύδωρα! Κατάντησε να τρέχει μόνη, από εκδήλωση σε εκδήλωση, από συνέντευξη σε συνέντευξη, από αεροπλάνο σε αεροπλάνο, χώρια τις αυξημένες κοινοβουλευτικές της υποχρεώσεις, εξαντλώντας έτσι τον εαυτό της και κουράζοντας το κοινό που αντιλαμβάνεται πόσο άδειο είναι το κόμμα και πόσο μόνη η Ντόρα. Ο τωρινός δεύτερος στην ιεραρχία είναι (με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό) «ασήμαντος» σε σύγκριση με τη Ντόρα και πολύ λίγος για να την αντικαταστήσει σε μεγάλες κομματικές εκδηλώσεις.

Αν από την άλλη πλευρά, ήταν (όπως πιστεύω εγώ, και αρκετοί άλλοι σας διαβεβαιώνω, ρεαλιστές Σύμμαχοι) αποτέλεσμα κακών εκτιμήσεων και ακόμα περισσότερο, κακού προγραμματισμού, τότε οι "Policy Makers" του κόμματος, πήραν τη Ντόρα στο λαιμό τους (they let her down!) και οι επιπτώσεις αυτής της ολιγωρίας (μήπως "ανικανότητας";) είναι τεράστιες και όπως αποδείχτηκε στις εκλογές, τις πληρώσαμε σκληρά. Και δεν ξέρω αν είναι αναστρέψιμες.

Η μόνη ευκαιρία για καινούρια κόμματα σαν τη Συμμαχία (και αυτό έχει αποδειχθεί επανειλημμένα στο παρελθόν και δεν βλέπω γιατί και πώς θα αλλάξει), άσχετο πόσο αξιόλογα είναι και ποιος είναι ο ιδρυτής τους, αν θέλουν για να επιζήσουν στην αρχή, να εδραιωθούν μετά και να παίξουν κάποιο ρόλο στη συνέχεια, είναι να μπουν με "πάταγο" στη σκηνή και να κάνουν μια έντονη "δήλωση" προθέσεων και ισχύος από τη πρώτη στιγμή. Αν μπορεί ένα "μηδενικό" σαν τον Καμμένο να το κάνει, δεν βλέπω για ποιο λόγο δεν καταφέραμε να το κάνουμε εμείς. Μήπως επαναπαυθήκαμε στο όνομα της Ντόρας, θεωρήσαμε δεδομένη την επιτυχία και δεν κάναμε το παραμικρό να προωθήσουμε τα συμφέροντά της; Πολύ το φοβάμαι!

Τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων τώρα! Στα διάφορα Βlog που γράφαμε, είχαμε καταντήσει «γραφικοί» στη προσπάθειά μας να το παίξουμε ψύχραιμοι και να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Να προσπαθήσεις να πείσεις τον κάθε Σαμαρικό που σε "λυπάται" και σε "λοιδορεί" για τα ποσοστά σου, ότι το 2-3%, στο οποίο είχαμε κολλήσει από την πρώτη μέρα, θα γίνει με ένα θαύμα, 10% ή και παραπάνω στις εκλογές και θα γίνουμε εμείς ρυθμιστές της κατάστασης! Τρίχες! Ενάμισης χρόνος πέρασε από τη μέρα της ίδρυσής μας και φως από πουθενά. Και οι ιθύνοντες της Συμμαχίας, αντί να σηκώσουν τα μανίκια και να βρουν άμεσα λύσεις, περνούσαν την ώρα τους καθησυχάζοντας (αν όχι επιπλήττοντας!) τους "αγωνιστές" Συμμάχους για την... ηττοπάθειά τους. Σας διαβεβαιώνω ότι έχω προσωπική εμπειρία γι’ αυτό! Αν είναι δυνατόν! Εδώ ο κόσμος χάνεται (κι αν δε το πήρατε χαμπάρι, τί να πω;) κι εσείς, οι "Policy makers" (τρομάρα σας και μας) "περί άλλα τυρβάζετε". Έχετε χάσει τον μπούσουλα και δεν ξέρετε ούτε πού βρίσκεστε αλλά και ούτε πού πάτε! Ενδεικτικό της φτώχιας των δρώμενων της Συμμαχίας και της παρουσίας (απουσίας;) της στη πολιτική σκηνή είναι η έλλειψη αντικειμένου για να προωθήσει κανείς τη Συμμαχία. Έτσι στα Βlog, αντί να προωθούμε τα δρώμενα και τις (ανύπαρκτες) επιτυχίες της Συμμαχίας περιορίζαμε τη δραστηριότητά μας (και είχαμε καταντήσει κουραστικοί μ' αυτό!) στο να τα «χώνουμε» και να λοιδορούμε τον Σαμαρά, προσπαθώντας έτσι να... κερδίσουμε πόντους με τη λογική... «ο μη χείρων, βέλτιστος». Τώρα που (δυστυχώς) αυτά τα ποσοστά επιβεβαιώθηκαν, τι έχετε να πείτε; Πέρα βέβαια από το να υποβάλετε την παραίτησή σας που θα έπρεπε να έχετε υποβάλει ήδη; Περιμένουμε.

Η Ντόρα τώρα. Πέρα από το "τεράστιο αμάρτημα" του να είναι κόρη κάποιου(!), δεν έχω ακούσει oύτε ένα (σοβαρό, γιατί από ηλιθιότητες έχω ακούσει πολλές) επιχείρημα εναντίον της. Αυτό είναι η "κλισέ ταμπέλα" που της έχουν αναρτήσει και στην οποία στηρίζουν την "αντιπολίτευσή" τους απέναντί της. Κι εμείς, αλλά και η ίδια, αντί αυτό να το κάνει σημαία της, προσπαθούμε να το κρύψουμε κάτω από το χαλί!

Ναι, ρε ηλίθιοι, είναι κόρη του Μητσοτάκη, του τελευταίου "Μεγάλου" της σύγχρονης πολιτικής. Αυτού που έβαλε (εν γνώσει του) σε κίνδυνο την πολιτική του καριέρα (και το πλήρωσε σκληρά) στην προσπάθειά του να αποτρέψει τον "Γέρο" από το να τα "γκρεμίσει" όλα και να πετάξει στα σκουπίδια (κυριολεκτικά) την εξουσία που με τόσους κόπους και αγώνα (με μπροστάρη τον Μητσοτάκη) είχαν πετύχει μετά από πολλά χρόνια. Και όλα αυτά για ένα καπρίτσιο του "γέρου", που είχε την απαίτηση να "περάσει το δικό" του απέναντι στον Συνταγματικό Ανώτατο Άρχοντα την εποχή εκείνη, τον Βασιλιά, και για χάρη του Αντρέα.

Όπως και αυτού που πήρε μια διαλυμένη ΝΔ (στην οποία βρέθηκε με πρόσκληση του ίδιου του Καραμανλή και ψηφίστηκε σαν αρχηγός της, κατανικώντας όλα τα "μεγάλα" ονόματα της παράταξης), την έκανε ξανά μεγάλη, κατατρόπωσε στην πορεία τον παντοδύναμο τότε Αντρέα και το ΠΑΣΟΚ, και την έκανε Κυβέρνηση με αξιόλογο έργο. Και θα συνέχιζε να κυβερνά για πολλά χρόνια ακόμα αν δεν επενέβαινε ο Σαμαράς, ο μεγαλύτερος προδότης της παράταξης, το μεγαλύτερο «βαρίδι» της παράταξης και αυτός που «έβλαψε την παράταξη» περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον (για να χρησιμοποιήσω σλόγκαν του ίδιου), άλλαξε τον ρουν της ιστορίας ρίχνοντας την Κυβέρνηση του κόμματός του (και όχι απλά τον Μητσοτάκη, όπως προσπαθούν να περάσουν σαν δικαιολογία οι Σαμαρικοί) και φέρνοντας (και διατηρώντας) στην εξουσία για μια ολόκληρη δεκαετία το ΠΑΣΟΚ, με τα γνωστά (τις οικονομικές επιλογές του οποίου πληρώνουμε ακόμα άλλωστε) αποτελέσματα.

Τιμή της και καμάρι της λοιπόν να είναι κόρη του Μητσοτάκη, και το μεγαλύτερό της προσόν. Γιατί, πέρα από όλα τα άλλα, "σπούδασε" την πολιτική δίπλα στον "μαιτρ" του είδους. Αλήθεια, ποιος τους έκανε πολιτικούς όλους αυτούς τους Καραμανλήδες, Σαμαράδες, Τσίπρες και Σια, και πού σπούδασαν την πολιτική πέρα από τα πειράματά τους στα «κασσιδιάρικα» κεφάλια μας;

Μήπως λοιπόν ήλθε η ώρα, αντί να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε και να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά της αρνητικές επιπτώσεις αυτής της αντι-Μητσοτακικής κουλτούρας, να βγούμε μπροστά και να το κάνουμε σημαία μας, εξηγώντας τους λόγους, και αποστομώνοντας σε κάθε ευκαιρία όλους αυτούς τους συκοφάντες, που βρίσκοντας ελεύθερο πεδίο, έκαναν πάρτι μέχρι τώρα;

Και τώρα το Μεγάλο Ερώτημα! ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;

Μερικές προφανείς και αυταπόδεικτες προτάσεις!

α) Συνένωση, πάση θυσία, των Φιλελεύθερων δυνάμεων. Κύριε Μάνο και Κύριε Τζήμερε. Κάνατε το κομμάτι σας και δυστυχώς δεν σας βγήκε. Μη συνεχίσετε να τραυματίζετε τη μόνη θετική φωνή του ελληνικού Κοινοβουλίου.

β) Προεκλογική καμπάνια:

i) με έμφαση στις δικές μας θέσεις και προτερήματα και όχι αρνητική αντι-Σαμαρική προπαγάνδα. Πρέπει να γνωρίσει ο κόσμος τις θέσεις μας, το ποιοι είμαστε, τι αντιπροσωπεύουμε και το τι πιστεύουμε. Ξέρουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι ρε γαμώ το. Ας το μεταδώσουμε και στους άλλους!

ii) Ανάδειξη των προβλημάτων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή για σχηματισμό Κυβέρνησης Συνεργασίας, και ανάδειξη του γεγονότος ότι αν η Ντόρα είχε βγάλει 7-10 Βουλευτάς, μια Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗ.ΣΥ. θα ήταν και εφικτή και βιώσιμη!

γ) Προσπάθεια προσάρτησης μερικών «επώνυμων» τέως Βουλευτών που έμειναν "απ' έξω" και από τα δύο (τέως) μεγάλα κόμματα. Ειδικά οι Πασόκοι, δεν θα είναι και πολύ δύσκολο να "αλλαξοπιστήσουν"!

δ) Εκμετάλλευση επιτέλους, του μεγάλου ατού της Ντόρας. Ναι είναι μια Μητσοτάκη. Αυτό και μόνο, θα έπρεπε να αποτελεί τίτλο τιμής για οποιονδήποτε. Ας το κάνουμε επιτέλους πραγματικότητα. Κι ας πολεμήσουμε λυσσασμένα κάθε «αρνητική» προπαγάνδα πάνω σ' αυτό. Αδρανήσαμε πολλή καιρό και τους αφήσαμε ανεξέλεγκτους να ρίχνουν λάσπη στον Μητσοτάκη και έμμεσα στη Ντόρα. Ας ξυπνήσουμε κι ας αντιδράσουμε επί τέλους.

Όποιες άλλες θετικές προτάσεις και ιδέες, είμαι βέβαιος ότι θα είναι καλοδεχούμενες από το κόμμα. Μην διστάζετε, μη περιμένετε. Ούτε ένας μήνας δεν μας χωρίζει πλέον από τις (πραγματικά τώρα πλέον) κρισιμότερες εκλογές από τη μεταπολίτευση.

Ας ελπίσουμε ότι θα δούμε κάποια αλλαγή στα δρώμενα της Συμμαχίας. Γιατί αν συνεχίσουμε την ίδια τακτική, στις ερχόμενες εκλογές, θα ψάχνουμε τη ψήφο μας!

Read more: http://defrejus.blogspot.com/2012/05/blog-post_11.html#ixzz1uXLAvzlc