Η Ντόρα μάς έχει ανάγκη τώρα, περισσότερο παρά ποτέ!

του Πάνου Χατζηκωνσταντίνου

Η προσχώρηση της Ντόρας στη Νέα Δημοκρατία, είναι, καλώς ή κακώς, και πάνω απ’ όλα δυστυχώς, η μόνη λύση.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν ξύπνησε ένα πρωί μετά τις εκλογές η Ντόρα και ανακάλυψε ότι ...

ξαφνικά ερωτεύτηκε τον Αντωνάκη. Όπως, είμαι σίγουρος, το ίδιο ισχύει και γι’ αυτόν. Όμως, και οι δύο (και τα επιτελεία τους) διαπίστωσαν ότι οι τελευταίες εκλογές διαμόρφωσαν άλλες συνθήκες από αυτές που πίστευαν ότι ίσχυαν πριν τις εκλογές.

Η ν.Ν.Δ. του Σαμαρά (που καμία σχέση δεν έχει με την ΝΔ που όλοι ξέραμε, αγαπήσαμε και ψηφίσαμε) έχει κολλήσει. Δεν πάει πουθενά. Χρειάζεται απελπισμένα την σωτήρια «μετάγγιση» νέου (τρόπος του λέγειν) αίματος υπό την μορφή της επιστροφής των απ’ έξω απ’ το μαντρί στελεχών. Ντόρα, Μάνος και (ναι και) Καρατζαφέρης πρέπει να επιστρέψουν. Προς Θεού όμως, ΟΧΙ ο Καμμένος. Αυτός έκαψε το χαρτί του και το πόσο θα το ανακαλύψει στις ερχόμενες εκλογές απέναντι σε μια «συνασπισμένη» ΝΔ (χωρίς το «ν» αυτή τη φορά)!

Η Ντόρα πάλι, που εμείς οι προσωπικοί οπαδοί της αλλά και οι αποσχισθέντες από τη νΝΔ αντι-Σαμαρικοί, αγαπήσαμε, πιστέψαμε σ' αυτή και ψηφίσαμε στις τελευταίες εκλογές, δεν πάει κι αυτή πουθενά. Ήλθε η ώρα (μένει λιγότερο από ένας μήνας έως τις ερχόμενες εκλογές) να εξετάσουμε τα πράγματα ρεαλιστικά και να βρούμε απαντήσεις. Το πρώτο πράγμα στο οποίο πρέπει να δώσουμε απάντηση (είπαμε, ρεαλιστικά και όχι συναισθηματικά) είναι: Βλέπουμε να έχει μεγάλες πιθανότητες να μπει η Συμμαχία και η Ντόρα στη Βουλή; Πιστεύω ότι όλοι ξέρουμε την απάντηση σ' αυτό. Δεύτερο, Θέλουμε ή όχι τη Ντόρα στη Βουλή; Φαντάζομαι ότι εδώ η απάντηση είναι ομόφωνη. Τρίτο. Αν δεν τα καταφέρει και αυτή τη φορά, υπάρχει κάποιο μέλλον για τη Ντόρα; Εγώ προσωπικά, αν και είμαι διατεθειμένος να την ακολουθήσω όσο πάει, πιστεύω ότι όχι. Θα έχει χάσει Τρεις εκλογές (τις εσωκομματικές και δύο εθνικές) και πολύς κόσμος θα πιστέψει ότι, παρά την γνωστή και γενικά αποδεκτή αξία της, δεν το έχει το αρχηγιλίκι! Και ίσως ακόμα, να το πιστέψει και ίδια. Μετά από όλα αυτά, έχει λογική να επιχειρήσει αυτήν την τρίτη (και φαρμακερή) φορά; Δική σας η απάντηση!

Τι (ρεαλιστικές) επιλογές έχει (είχε;) λοιπόν; Την εξής μία: «Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη», (και αυτή, μετά τον Σαμαρά που έριξε τη μούρη του, αναγνωρίζοντας, έμμεσα πλην σαφώς, το λάθος του να διώξει τη Ντόρα από το κόμμα), να επανακάμψει στη ΝΔ. Τόσο απλά! Δυστυχώς, λόγω εκλογικού νόμου (οι συνασπισμοί δεν έχουν το «μπόνους» των +50 εδρών), δεν μπορεί να επιστρέψει σαν συνεργαζόμενο κόμμα αλλά πρέπει να «ενταχθεί» πλήρως (στα χαρτιά τουλάχιστον) στη ΝΔ. Πιστεύω ότι τους όρους κάτω από τους οποίους θα δεχθεί να επανέλθει (προσωρινά ή μόνιμα, η πορεία και η επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος θα το δείξουν) και για τον ρόλο που η ίδια και οι συνεργάτες της θα παίξουν στο κόμμα, είναι αρκετά έμπειρη και θα τους θέσει με παρρησία αλλά και λογική. Μη περιμένουμε θαύματα κι ας μην απογοητευόμαστε αν δε είναι οι καλύτεροι δυνατοί. Ποτέ να μη ξεχνάμε ότι είναι το «μικρό» κόμμα και πως ξεκινάει από «μηδενική» βάση, υπό την έννοια του τι αναμένεται ότι θα πετύχαινε στις εκλογές αν συνέχιζε μόνη της, μια και οι άλλοι δύο -«ο Θεός να τους κάνει»- Φιλελεύθεροι το έπαιζαν ελεύθεροι κι ωραίοι!

Εντάξει, θα μου πει κάποιος, αλλά να «προδώσει τα ιδανικά και τα πιστεύω» της (αυτά για τα οποία την αγαπάμε, την θαυμάζουμε, την ακολουθούμε και την ψηφίσαμε) για να μπει στη Βουλή; Δεν είναι αυτή η Ντόρα στην οποία πιστέψαμε, εμπιστευτήκαμε και αγαπήσαμε!

Μα, ειλικρινά πιστεύετε ότι η Ντόρα, πρόδωσε τον εαυτό της κατ’ αρχήν και μετά όλα τα άλλα για μια κωλοέδρα; Όχι, φίλοι μου. Η κίνησή της αυτή, πέρα από την επιβίωση στο άμεσο μέλλον (και ποιος μπορεί να την κατηγορήσει γι’ αυτό;), έχει διπλό σκοπό. Αφ’ ενός να της δώσει χρόνο να ανασυνταχθεί για την επόμενη κοινοβουλευτική μάχη χωρίς την πίεση της εκλογιμότητας και αφ’ ετέρου, να της δοθεί η δυνατότητα να δώσει την μάχη εναντίον του Σαμαρά εκ των έσω. Τώρα πια, και παρά τον εκΠΟΛΑΝισμό του κόμματος που έχει επιδιώξει και, μέχρι ενός σημείου, έχει πετύχει ο Σαμαράς, θα έχει πολύ περισσότερους φίλους απ’ ότι προηγουμένως όπως και ο Σαμαράς έχει πολύ περισσότερους εχθρούς απ’ ότι πριν. Οι Καραμανλικοί έχουν καταλάβει και έχουν μετανιώσει πικρά το λάθος τους. Οι Φιλελεύθεροι, όσοι έχουν μείνει και όσοι θα επιστρέψουν ομαδικά, θα είναι στο πλευρό της και, φυσικά, εναντίον του Σαμαρά. Τους διάφορους Φαήλους & Σια, και τα κατάλοιπα της Πολ.Αν., είναι σε θέση τους εξουδετερώσει. Θα έχει δύσκολο αγώνα στα χέρια της, ας μη γελιόμαστε, αλλά σε τελική ανάλυση, είναι ένας αγώνας που πρέπει να κερδηθεί και είμαι βέβαιος ότι θα τον κερδίσει. Ένα είναι βέβαιο. Σ’ αυτή τη φάση, έχει την ανάγκη όλων των φίλων και υποστηρικτών μας. Θα είναι τραγικό να την εγκαταλείψουμε σ’ αυτή τη φάση, γιατί δήθεν πρόδωσε τις ελπίδες και τα όνειρά μας. Όχι, φίλοι μου. Απλά αγοράζει χρόνο και προετοιμάζεται, μαζί με όλους εμάς είμαι βέβαιος, για να κερδίσει(-ουμε) την επόμενη μάχη. Ο πόλεμος δεν χάθηκε. Μια μάχη ίσως, αλλά ο πόλεμος σίγουρα όχι. Η μεγάλη μάχη μόλις τώρα αρχίζει. Δεν έχουμε δικαίωμα να την εγκαταλείψουμε.

Ας στηρίξουμε λοιπόν τις επιλογές της με όλες μας τις δυνάμεις.

/defrejus.blogspot.com/