του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Η κρισιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης μάς υποχρεώνει να συγκρίνουμε και να ελέγξουμε προσεκτικά όλα τα στοιχεία και τους αριθμούς που χρησιμοποιούνται προς ...
υποστήριξη πολιτικών επιχειρημάτων. Λέγονται τόσα πολλά, τόσο πρόχειρα, διατυπώνονται τόσες αναπόδεικτες «θεωρίες», που καθίσταται εξαιρετικά δύσκολος ο έλεγχος τον οποίο υποχρεούται να κάνει ο ψηφοφόρος.
Θα ήταν σωστό ένα ανώτατο όργανο της πολιτείας να ελέγχει ότι τα κόμματα δεν ξεφουρνίζουν μπούρδες. Ισως να μην είχαμε καεί με το «λεφτά υπάρχουν». Ισως να αποφύγουμε την καταστροφή που μπορεί να φέρει ο «λογιστικός έλεγχος του απεχθούς χρέους», η «κρατικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος», η «άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ».
Μπορεί κάθε πολιτικός να προτείνει διαφορετική κατανομή της προσπάθειας ή του πόνου που προκαλεί η διόρθωση παλαιότερων σφαλμάτων. Οφείλει όμως να καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα, την άρση των εμποδίων που γέννησε η δημοσιονομική κρίση.
Οσοι διαπραγματεύτηκαν τη δανειακή σύμβαση και τα συνακόλουθα δεσμεύονται από τους υπολογισμούς τους και τα μέτρα που απαιτούνται. Ο,τι λένε εύκολα μπορεί να ελεγχθεί με όσα «υπέγραψαν». Οι αντίπαλοί τους, όμως, αρνούνται τη βάσανο της λογιστικής λογικής.
Τους προηγούμενους 24 μήνες έγιναν συνεχείς αναδιατυπώσεις του Μνημονίου. Περιθώρια συζήτησης υπάρχουν πάντοτε και το εκλογικό σώμα τα διεύρυνε ήδη». Οφείλουν οι κατά δήλωσιν «αντιμνημονιακοί» να αποκαλύψουν την προέλευση των χρημάτων για την επιστροφή του χαρατσιού», των ανώτερων συντάξεων, των ειδικών επιδομάτων, του αυξημένου επιδόματος ανεργίας, των κερδών φαρμακείων κ.λπ.
Τα επιχειρήματά τους είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ιδεολογικά. Οι αποδείξεις απουσιάζουν. Το πρόβλημα της χώρας, όμως, είναι πραγματικό και άμεσο. Η κάλπη της 17ης Ιουνίου πρέπει να δώσει πειστική απάντηση στα πιεστικά ζητήματα του κράτους, των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων, των τραπεζών. Να κρατήσει την Ελλάδα «κάτω από την μπάρα».
Μακάρι να είχαμε ένα σεβαστό από όλους όργανο ελέγχου, το οποίο θα ακύρωνε και την, συχνά προσβλητική, παρουσία της τρόικας. Είχα και παλαιότερα προτείνει, προς αυτό τον σκοπό, την ανασύσταση του Ανώτατου Οικονομικού Συμβουλίου.
Οπως το είχε εισηγηθεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1932: «Η αλληλοεξάρτησις των εις τας διαφόρους χώρας παρουσιαζομένων οικονομικών και νομισματικών φαινομένων, ως επίσης το ασταθές και εν πολλοίς αστάθμητον των παρουσιαζομένων οικονομικών καταστάσεων, επιβάλλουν σήμερον την ίδρυσιν ειδικού οργάνου του Κράτους δυναμένου ενδελεχώς και αδιαλείπτως να παρακολουθή τας διαφόρους φάσεις της διεθνούς οικονομίας και μετά κύρους να εισηγήται εις την κυβέρνησιν την λήψιν των εκάστοτε ενδεικνυομένων μέτρων».
Μέχρι τότε, χρησιμοποιήστε ως μέτρο σύγκρισης και ελέγχου τον νόμο του ελληνικού κράτους, δηλαδή το πρόγραμμα προσαρμογής. Αυτό κάνω κι εγώ, κι ας μη συμφωνώ με πολλές από τις προβλέψεις του. Προτιμώ να διαφωνώ εντός πλαισίου. Ας κάνουν την επανάσταση χωρίς εμένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου