Οι απειλές των συνδικαλιστών

του Πάσχου Μανδραβέλη

Κανείς δεν θέλει να αυτοκτονήσει ο κ. Νίκος Φωτόπουλος, όπως απείλησε ότι θα κάνει μετά τα πολλά σκάνδαλα της ΓΕΝΟΠ, που ...

αθροίζονται σε εκατομμύρια ευρώ: «Αν βρεθεί έστω και ένα ευρώ σε εμένα δεν θα παραιτηθώ, αλλά θα αυτοκτονήσω».

Δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για αυτοκτονίες· πιο πρακτικό και χρήσιμο θα ήταν να επιστρέψει τα λεφτά μας πίσω.

Ετσι κι αλλιώς, η ΓΕΝΟΠ–ΔΕΗ, αλλά και οι συνδικαλιστές της,

αμείβονται πλουσιοπάροχα από εμάς τους καταναλωτές ρεύματος και φορολογούμενους για να έχουν οι εργατοπατέρες τη βολή τους.

Κι αν δεν έχουν τα λεφτά (είναι και πολλά: δύο εκατομμύρια υπολογίζεται ότι μας στοίχισαν μόνο οι «μαϊμού» δαπάνες, μόνο, και ουχί μεγάλο φαγοπότι της ΓΕΝΟΠ) μπορούν πιθανώς να προσφέρουν κοινωνική εργασία.

Στην περίπτωση δε του κ. Φωτόπουλου και των συν αυτώ, θα μπορούσαν απλώς να αρχίσουν να δουλεύουν.

Ως γνωστόν, η ΔΕΗ –δηλαδή όλοι εμείς– σιτίζει εκατοντάδες συνδικαλιστές, για να μην πατάνε ποτέ στην εργασία τους.

Ο πρόεδρος του συνδικαλιστικού σωματείου της ΔΕΗ «Σπάρτακος» κ. Γιώργος Αδαμίδης είπε στον ΣΚΑΪ πως την περίοδο που λάμβαναν χώρα όσα περιλαμβάνονται στην έρευνα του ΣΔΟΕ, η κοινωνία δεν είχε τα προβλήματα που έχει σήμερα.

Βεβαίως, θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος, πως η κοινωνία έχει τα συγκεκριμένα προβλήματα διότι ακριβώς «λάμβαναν χώρα όσα περιλαμβάνονται στην έρευνα του ΣΔΟΕ», αλλά το θέμα μας δεν είναι εκεί.

Αφού λοιπόν σήμερα η κοινωνία έχει τα προβλήματα που δεν είχε, γιατί δεν κάνουν πράξη το σύνθημά τους: «Παλεύουμε για το ρεύμα του λαού»;

Να κάνουν ένα μεροκάματο, βρε αδελφέ!

Να τιμήσουν τα λεφτά που παίρνουν, αντί να μας χορταίνουν συνθήματα χωρίς υλικό αντίκρισμα.

Η αντίδραση της ΓΕΝΟΠ σε όσα αποκαλύπτονται μπορεί να συνοψιστεί στην ελληνική παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Δεν αναφερόμαστε στο κατηγορητήριο περί των υπερτιμολογήσεων για τα ταξιδάκια των συνδικαλιστών.

Αναφερόμαστε στα ίδια τα ταξιδάκια των συνδικαλιστών και των οικογενειών τους, στα μισθολογικά προνόμια, στις υπερωρίες που ενθυλακώνουν χωρίς να εργάζονται και στα εκτός έδρας που εισπράττουν χωρίς να μετακινούνται.

Αν θέλει κάποιος συνδικαλιστής να μας πείσει –τώρα που η κοινωνία έχει τα προβλήματα που παλιότερα δεν είχε– ότι γυρίζει σελίδα, ας κάνει ένα βήμα μπροστά.

Ας χτυπήσει κάρτα στον χώρο εργασίας του.

Από δηλώσεις είμαστε χορτάτοι...

Πηγή: Καθημερινή