Δυστυχώς! Την πληρώνουν πάλι ο ιδιωτικός τομέας, οι έντιμοι και οι συνεπείς

Ο υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ευρωβουλευτής, Θεόδωρος Σκυλακάκης, έκανε χθες την ακόλουθη δήλωση:

«Κλείνει σήμερα ουσιαστικά μια διαπραγμάτευση χωρίς σοβαρές αντιπροτάσεις, η οποία καταλήγει σε μια συμφωνία που δεν πρόκειται να σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία και επιβάλλεται στη χώρα μας, καθώς δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο που να αποφεύγει την άτακτη χρεοκοπία.

Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τις σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και των πολιτών της, αλλά και τις τεράστιες ευθύνες των πολιτικών πρωταγωνιστών. Διότι καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα, που είναι βαθύτατα άδικο κοινωνικά, οικονομικά ατελέσφορο και πολιτικά επικίνδυνο. Ένα αποτέλεσμα που σηματοδοτεί επίσης την αδιαφορία της τρόικας για την ουσιαστική δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή και υπονομεύει έτσι την ίδια την Ευρωπαϊκή ιδέα στην Ελλάδα.

Φτάσαμε εδώ προπαντός εξ αιτίας του λαϊκισμού του ελληνικού πολιτικού συστήματος που ξόδευε χωρίς να έχει, υποσχόταν χωρίς να σκέπτεται και διόριζε χωρίς να νοιάζεται. Του λαϊκισμού που ως σαράκι καταστρέφει την Ελλάδα και μας έχει οδηγήσει στη σημερινή άθλια κατάσταση και στην ακόμα χειρότερη πορεία που θα ακολουθήσει αν δεν υπάρξει μια πραγματική εθνική αφύπνιση.

Αν ολοκληρωθεί και με την περικοπή των τελευταίων 300 εκ. Ευρώ η συμφωνία αποφεύγουμε...

την άτακτη χρεοκοπία της χώρας, η οποία με δεδομένο το βαθιά ελλειμματικό εξωτερικό ισοζύγιο θα ισοδυναμούσε με οικονομικό Αρμαγεδδώνα, που θα παρέσυρε άμεσα ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία στο βάραθρο.

Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε στη συνέχεια πάση θυσία να την βελτιώσουμε. Δεσμευόμενοι για την πολύ ταχύτερη προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και εξασφαλίζοντας τη βοήθεια της Ευρώπης για τη φορολογική ανακούφιση του ιδιωτικού τομέα, για μέτρα αποφόρτισης της κοινωνικής έντασης και για την προώθηση ενός μαζικού σχεδίου επενδύσεων στην Ελλάδα.

Εμείς που από την αρχή είμαστε ειλικρινείς και δεν είπαμε στον κόσμο παραμύθια, έχουμε διατηρήσει μια στοιχειώδη αξιοπιστία στην Ευρώπη και θα το αξιοποιήσουμε δώσουμε τη μάχη για το επιτύχουμε.

Την πληρώνουν πάλι ο ιδιωτικός τομέας, οι έντιμοι και οι συνεπείς

Το συντριπτικό βάρος της προσαρμογής ρίχνεται και πάλι στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα στους φτωχότερους και φορολογικά εντιμότερους. Αφού το κράτος με τις απερίγραπτες σπατάλες του, την παροιμιώδη ανικανότητά του και την εκτεταμένη διαφθορά, μας οδήγησε στη χρεοκοπία και στην καταρράκωση της ανταγωνιστικότητάς μας, υποχρέωσε τον ιδιωτικό τομέα να ρίξει στον Καιάδα της ανεργίας 600 χιλιάδες ανθρώπους, τον στραγγάλισε φορολογικά και τώρα του ζητά να φάει τις σάρκες του, ανατρέποντας όλες τις υφιστάμενες συμφωνίες μεταξύ εργαζομένων και επιχειρήσεων, αντί να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα με τη μείωση του κόστους του κράτους για τον ιδιωτικό τομέα. Όσο όμως το κράτος συνεχίζει να είναι τεράστιο και αντιπαραγωγικό, όσο οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά διαιωνίζονται (εις βάρος και των πολλών εντίμων και παραγωγικών υπαλλήλων που ηρωικά παλεύουν και στον δημόσιο τομέα), καμία οικονομική πολιτική δεν έχει ελπίδα επιτυχίας.

Τα κόμματα που μας οδήγησαν εδώ προτίμησαν τους πελάτες τους

Τα κόμματα που έκαναν τη διαπραγμάτευση δέχθηκαν παθητικά την συντριπτική πλειοψηφία των όρων της τρόικας και ενδιαφέρθηκαν προπαντός για το επικοινωνιακό θέατρο και την εκλογική τους επιβίωση, χωρίς να κάνουν καμία σοβαρή αντιπρόταση από πλευράς διαρθρωτικών αλλαγών, γιατί:

· Οι διαρθρωτικές αλλαγές θίγουν τους στενούς κομματικούς τους πελάτες στο δημόσιο και τις συντεχνίες, τους οποίους αγωνίζονται να προστατεύσουν.

· Δεν είχαν προετοιμάσει ούτε ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τις διαρθρωτικές αλλαγές στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν (αποδείχθηκε τώρα τι είδους ανέκδοτα για ιθαγενείς ήταν τα διάφορα «Ζάππεια» και οι «επαναδιαπραγματευσεις», που αποδείχτηκαν συνέχεια του «λεφτά υπάρχουν» και πώς οι επιδοτήσεις εκατομμυρίων των κομματικών ινστιτούτων πήγαιναν για ρουσφέτια και όχι για σοβαρή επιστημονική δουλειά).

· Είχαν φροντίσει, με την ανικανότητα και το λαϊκισμό που τους διακρίνει, να χάσουν τελείως την αξιοπιστία τους στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να κάνουν τη διαπραγμάτευση με τους χειρότερους δυνατούς όρους, χωρίς καμία σοβαρή διεθνή βοήθεια ή συμπαράσταση.

Οι τεράστιες ευθύνες της τρόικας

Η ίδια η τρόικα, η οποία φέρει τεράστια ευθύνη για όσα συνέβησαν, επέμεινε στην ίδια απαράδεκτη τακτική. Για να πετύχει κάποιους στόχους -που δεν το κατορθώνει γιατί ακόμα δεν έχει καταλάβει πώς λειτουργεί η Ελλάδα- συμβιβάζεται με την υπερφορολόγηση, το τεράστιο κράτος, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή και ακολουθεί το δρόμο των οριζόντιων περικοπών, που είναι βαθιά κοινωνικά άδικος, καταστρέφοντας την εικόνα της Ευρώπης στην Ελλάδα και την πολιτική αποδοχή του συγκεκριμένου προγράμματος.

Είναι αντιληπτό γιατί τα κόμματα που έκαναν τα ρουσφέτια και τις χαριστικές ρυθμίσεις δεν θέλουν να αποκαλυφθούν οι πομπές τους. Γιατί όμως η τρόικα δεν ζήτησε δύο χρόνια τώρα να αποκαλυφθούν με αντικειμενικές μελέτες και καταγραφές ποιοι έδωσαν συντάξεις και απαλλαγές σε ψευτοαναπήρους και ποιοι τις πήραν, ποιοι έκλεβαν τις συντάξεις των νεκρών, ποιοι λεηλάτησαν τον τομέα της υγείας, υπερσυνταγογραφώντας και υπερτιμολογώντας φάρμακα, εξετάσεις και ιατρικά υλικά, ποιοι εξασφάλισαν τεράστιες συντάξεις χωρίς εισφορές, ποιοι μπήκαν με μέσο στο δημόσιο χωρίς να το αξίζουν, ποιοι πληρώνονταν με μισθούς διπλούς και τρίδιπλους, από αυτούς που υπήρχαν για την αντίστοιχη δουλειά στην αγορά, ώστε τώρα να κληθούν αυτοί να πληρώσουν πρώτα το μάρμαρο και όχι να την πληρώνουν πάντα πρώτοι όσοι δεν έφταιξαν σε τίποτε;

Ένα τόσο μονομερές και άδικο πρόγραμμα δεν μπορεί να έχει ούτε ουσιαστικό αποτέλεσμα αφού ανάπτυξη, με τη διατήρηση του τεράστιου κράτους, της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς δεν πρόκειται να υπάρξει, ούτε βέβαια πρόκειται να διασφαλιστεί έτσι η κοινωνική συνοχή.

Το σαράκι του λαϊκισμού συνεχίζει να μας καταστρέφει

Τεράστιες ευθύνες όμως γιατί φτάσαμε εδώ έχουν και τα πάσης φύσεως όργανα του λαϊκισμού στην πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία τρέφονται πολιτικά από την απόγνωση και τον πόνο του κόσμου και έχουν φροντίσει ώστε στην Ελλάδα να μην μπορεί να γίνει καμία σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της χώρας. Τα κόμματα της αριστεράς αντί να ενδιαφέρονται για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, είτε λένε γενικότητες και δεν παρουσιάζουν ολοκληρωμένες και σοβαρές προτάσεις (ΔΗΜΑΡ), είτε προτείνουν ευθέως την συνταγή της απόλυτης καταστροφής (ΚΚΕ), είτε κάνουν προτάσεις από άλλο πλανήτη, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε τη «μεγαλοφυή» ιδέα να μας δώσουν 130 δις οι ξένοι και να τα ξοδέψουμε ελευθέρως, χωρίς να τους πληρώνουμε επιτόκια, χρεολύσια κ.λπ. για τρία χρόνια «και μετά βλέπουμε».

Για τη λειτουργία του κράτους, την αναγέννηση του ιδιωτικού τομέα, την καταπολέμηση της διαφθοράς, την ουσιαστική κοινωνική δικαιοσύνη καμία σοβαρή ενασχόληση. Μόνο συνθήματα και επαναστατική γυμναστική, με τη συνδρομή κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, που είναι ανίκανοι να διαπραγματευτούν και προσφεύγουν σε ανέξοδες απεργιακές κινητοποιήσεις. Κοινός στόχος όλων να επωφεληθούν σε ψήφους από την κατάσταση αδιαφορώντας αν αυτό οδηγεί στην καταστροφή της χώρας, την οποία κάποιοι αντιμετωπίζουν ως αναγκαίο κακό για να ξεκινήσει από την Αθήνα η νέα Οκτωβριανή επανάσταση.

Αντίστοιχα καταστροφική είναι και η συμπεριφορά πολλών στα ΜΜΕ, που χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τη δική τους συνεισφορά στην καταστροφή (τι είδους έλεγχο άσκησαν στην εξουσία τα τελευταία τριάντα χρόνια της ασωτίας, της κραιπάλης και της διαφθοράς), τώρα προσπαθούν να αποσπάσουν μερικά ψιχία επιπλέον κυκλοφορίας και ακροαματικότητας ακολουθώντας την δοκιμασμένη συνταγή της υπερπροβολής των πιο ακραίων θέσεων και απόψεων, που οδηγεί την κοινή γνώμη σε πλήρη σύγχυση και επιτείνει το πολιτικό και (τελικά) και το οικονομικό αδιέξοδο.

Χωρίς εναλλακτικές

Την κυριαρχία του λαϊκισμού την πληρώνει δυστυχώς πάρα πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός. Έχουμε χάσει την πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Ευρώπη, που αποτελεί τον βασικό μας σύμμαχο και χρηματοδότη και η οποία αντιμετωπίζει το ελληνικό πολιτικό σύστημα ως τελείως αναξιόπιστο. Η έξοδος από το ευρώ θα καταλήξει σε οικονομική και κοινωνική καταστροφή, αφού το νόμισμα μιας χρεοκοπημένης χώρας, που εξακολουθεί ταυτόχρονα να έχει 29 δις έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, θα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένο και θα παρασύρει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία στο βάραθρο. Αντίστοιχες συνέπειες θα έχει και η άτακτη χρεοκοπία εντός του ευρώ, με διακοπή της στήριξης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο αγώνας τώρα αρχίζει

Δυστυχώς δεν έχουμε άλλη εναλλακτική εκτός από την κακή αυτή συμφωνία, την οποία θα προσπαθήσουμε στη συνέχεια πάση θυσία να την βελτιώσουμε, πείθοντας την Ευρώπη με την πολύ ταχύτερη προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, να συμφωνήσει στη φορολογική ανακούφιση του ιδιωτικού τομέα, σε μέτρα αποφόρτισης της κοινωνικής έντασης και στην προώθηση ενός μαζικού σχεδίου επενδύσεων στην Ελλάδα.

Η προσπάθεια ξεκίνησε ήδη από τη δική μας πλευρά στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου των Φιλελευθέρων που έγινε στην Αθήνα (6-7 Φεβρουαρίου), το οποίο ομόθυμα κατέληξε ότι το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε δεν αρκεί για την σωτηρία της ελληνικής οικονομίας. Χθες η Ομάδα των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία συνεδρίασε με θέμα την ελληνική κρίση, κατάληξε σε αντίστοιχα συμπεράσματα.

Ο αγώνας τώρα ξεκινά. Είναι αγώνας με επιχειρήματα, με θέσεις, με διάλογο με τους έξω. Όχι με κραυγές και σλόγκαν για εσωτερική κατανάλωση. Αυτά τα πληρώσαμε, τα πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να τα πληρώνουμε ακριβά, μέχρι ο ελληνικός λαός να πάρει την απόφαση να εξοστρακίσει το λαϊκισμό, πολιτικό και μιντιακό, από την ελληνική δημόσια ζωή.

Αφύπνιση του λαού ή διολίσθηση τύπου Βαϊμάρης

Στη δύσκολη αυτή στιγμή οι ευθύνες όλων μας είναι τεράστιες. Η αφύπνιση του ελληνικού λαού και η απόρριψη των πολιτικών σχηματισμών που θα επιλέξουν να συνεχίσουν τις φαύλες πολιτικές του λαϊκισμού είναι ζωτικής σημασίας. Ιδίως σε μια περίοδο που αυξάνεται η επιρροή ακραίων πολιτικών δυνάμεων που χρησιμοποιούν τη βία εις βάρος συνανθρώπων μας (είναι παράδοξο πόσο ανεκτικά στην παράνομη βία από την ακροδεξιά ή την ακροαριστερά είναι τα ίδια ΜΜΕ, την ίδια στιγμή που -ορθώς- εξετάζουν με εξονυχιστική αυστηρότητα τη χρήση της νόμιμης βίας του κράτους).

Η αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος κινδυνεύει να αποκτήσει χαρακτηριστικά Δημοκρατίας Βαϊμάρης, γιατί αντί να προωθείται η ανασύνθεσή του στη βάση της λογικής και του ορθολογισμού και της υπεράσπισης της συνταγματικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, προωθείται ένα αντιπολιτικό κλίμα (αποχή αντί συμμετοχή, συνολική καταδίκη της πολιτικής με την εφαρμογή της ολοκληρωτικής έννοιας της συλλογικής ευθύνης «οι τριακόσιοι φταίνε» και όχι αναζήτηση των ατομικών ευθυνών του καθενός), που επιφυλάσσει ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες για τον τόπο και δυστυχία για τον λαό.

Την απάντηση σε όλα αυτά μπορεί να δώσει μόνο ο ίδιος ο λαός. Αυτός μόνο μπορεί να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή και να εξασφαλίσει ότι οι θυσίες του θα πιάσουν τόπο και θα θέσουν τις βάσεις για την αναγέννηση της Ελλάδας.»