Εν όψει της λαίλαπας Σαμαρά
Αναδημοσιεύουμε απο το ppol το εξαιρετικό άρθρο του Παύλου Αθανασόπουλου “Περι ΠαΣοΚ” με την άδεια του συγγραφέα, και σας το προτείνουμε δίχως επιφύλαξη:
Περί ΠΑΣΟΚ / του Παύλου Αθανασόπουλου
Δεν έχω καμία διάθεση να ανακατευθώ στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Η εμπειρία μου από το 2007 ήταν τραυματική. Δεν επρόκειτο για
μάχη προγραμμάτων και ιδεών, αλλά προσώπων και μηχανισμών. Και μετά κυριάρχησαν ο ρεβανσισμός των νικητών και η αδιαφορία των ηττημένων να υπερασπίσουν τους υποστηρικτές τους.
Παρά ταύτα, οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους. Γιατί ο χώρος του ΠΑΣΟΚ είναι η βασική δύναμη της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα -και στο χώρο αυτό υπάρχει ο κύριος όγκος των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Και η ισχυρή παρουσία του είναι σήμερα ζωτικής σημασίας, εν όψει της λαίλαπας Σαμαρά που μας απειλεί.
Ο άνθρωπος αυτός είναι ο πιο ανεύθυνος και καταστροφικός πολιτικός από την μεταπολίτευση. Ήδη πριν γίνει πρωθυπουργός, έχει θέσει με τη στάση του την χώρα σε κίνδυνο χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Φαντασθείτε τι θα γίνει αν γίνει πρωθυπουργός της χώρας! Ο κ. Σαμαράς και η μικρή ομάδα που τον περιβάλει είναι η πραγματική ακροδεξιά στη χώρα. Τα χαρακτηριστικά τους ο ακραίος εθνικισμός, ο ρατσισμός, οι οπισθοδρομικές θέσεις και η πολιτισμική καθυστέρηση.
Παράλληλα με τη λαίλαπα Σαμαρά, ανέρχεται μια ανεύθυνη, καταστροφική, οπισθοδρομική, λαϊκιστική ακροαριστερά, όπως αυτή εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.
Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους, η ενίσχυση του μετώπου των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων είναι όρος ζωής για την χώρα. Για μια στιγμή φάνηκε ότι η «δημοκρατική αριστερά» (ΔΗΜΑΡ) θα μπορούσε να παίξει ένα καταλυτικό ρόλο στην ανασυγκρότηση τόσο της κεντροαριστεράς -όσο και του ευρύτερου μεταρρυθμιστικού χώρου. Και βεβαίως είναι απολύτως αναγκαία η ύπαρξη στην επόμενη βουλή μιας μετριοπαθούς αριστεράς όπως η ΔΗΜΑΡ. Όμως τον ρόλο που πιο πάνω περιέγραψα δεν μπορεί να τον παίξει γιατί δυστυχώς δεν έχει αποκοπεί πλήρως από παλαιοαριστερές αγκυλώσεις. Και αυτό φάνηκε και από την καταψήφιση της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά -ακόμη χειρότερα- από την στήριξη που έδωσε ο Φώτης Κουβέλης στην ανεύθυνη άρνηση Σαμαρά. Η ΔΗΜΑΡ διαθέτει αξιόλογα μεταρρυθμιστικά στελέχη, που θα πρέπει όμως να δώσουν ακόμη σκληρό αγώνα για να μπορεί το κόμμα αυτό να παίζει υπεύθυνο και καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Επίσης βεβαίως χρειάζεται η συσπείρωση του φιλελεύθερου χώρου: «δημοκρατικής συμμαχίας» (ΔΗΜΣΥΜ), «δράσης», «φιλελεύθερης συμμαχίας» (ΦΙΣ) -και η επίσης ισχυρή παρουσία τους στη βουλή.
Όμως όπως έχει η πολιτική διάταξη στην Ελλάδα, η ισχυρή παρουσία και ο καταλυτικός ρόλος ενός σύγχρονου, μεταρρυθμιστικού, ευρωπαϊκού, σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ είναι κομβικό σημείο για την ισχυρή παρουσία των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, την πολιτική ομαλότητα.
Με αυτή την έννοια οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους. Ούτε η απογοήτευση ότι όλα τέλειωσαν, ούτε ο χλευασμός, ούτε ο σνομπισμός βοηθούν.
Πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουν διαδικασίες για την προγραμματική ανανέωση του χώρου του ΠΑΣΟΚ, την διαμόρφωση νέων απαντήσεων στα νέα προβλήματα που έθεσε η κρίση, την επανασύνδεσή του με τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας. Επίσης, στη βάση των παραπάνω, για την οργανωτική ανασυγκρότησή του σε νέες λειτουργικές και δημοκρατικές βάσεις. Με όργανα που θα λειτουργούν και θα αποφασίζουν και νέου τύπου οργανώσεις που όμως θα είναι ζωντανές και θα έχουν ρόλο.
Επιστέγασμα των παραπάνω θα είναι η ανάδειξη των προσώπων που θα ηγηθούν της νέας προσπάθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου