ΤΟΝ ΕΙΧΑΜΕ παρεξηγήσει τον Αντώνη Σαµαρά. Ο άνθρωπος δεν είναι κατά των µέτρων στο σύνολό τους, επί της ουσίας δεν είναι και κατά του Μνηµονίου, έχει στηρίξει και – προσέξτε παρακαλώ – «ορισµένες» διαρθρωτι- κές αλλαγές, και επιπλέ- ον υποστηρί- ζει τη δηµοσιονοµι- κή εξυγίανση – αν πιστέψουµε τουλάχιστον αυτά που είπε στις Βρυξέλλες, ύστερα από επαφές που είχε µε διάφορους ευρωπαίους µεγαλοδεξιούς παράγοντες. Τι του συνέβη άραγε και έκανε αυτήν τη θεαµατική στροφή – ίδια φιγούρα τσάµικου; Του τράβηξαν το αυτί οι ευρωπαίοι του οµοϊδεάτες; Είδε τα πράγµατα διαφορετικά;
Εχει άλλη πολιτική για το εξωτερικό και άλλη για το εσωτερικό; Αλλη πολιτική για τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου Βαν Ρόµπαϊ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος Βίλφρεντ Μαρτένς και άλλη για τον .................
Εχει άλλη πολιτική για το εξωτερικό και άλλη για το εσωτερικό; Αλλη πολιτική για τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου Βαν Ρόµπαϊ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος Βίλφρεντ Μαρτένς και άλλη για τον .................
.............. Πάνο Παναγιωτόπουλο και τους χρυσανθοφαήλους; Ο Θεός και η ψυχή του. Πάντως, ένας στίχος από ένα τραγούδι του Σωκράτη Μάλαµα κάτι τέτοια τα περιγράφει καταπληκτικά: «Αλλα θέλω, κι άλλα κάνω, πώς να σου το πω»...
του Γιώργου Παπαχρήστου στα "ΝΕΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου