Σε αυτό, το 510ο, τεύχος προβάλλονται στο εξώφυλλο το «Ιστορικό μυθιστόρημα του Κώστα Δ. Κυριαζίδη», «Η φωτογραφία στην ποίηση της Κικής Δημουλά», «Η τέχνη ως παιδαγωγικό εργαλείο» .
Ανθολογώντας τις 102 σελίδες του ξεχωρίζουν:
«Μία αιρετική άποψη για τον Καραγκιόζη» από τον Φαίδωνα Θεοφίλου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, γράφει:
«Τουρκική υπηκοότητα πήρε ο Καραγκιόζης από την UNESCO…Χαίρομαι για το γεγονός αυτό και σας εξηγώ αμέσως το γιατί: Επειδή ποτέ δεν ήθελα να εκπροσωπεί τον Έλληνα ένας κακάσχημος, καμπούρης, διαρκώς πεινασμένος, που εισπράττει συνεχώς φάπες και κλωτσιές από την τουρκική εξουσία, που θέλει να τη βγάζει καθαρή με πονηριές και μικροαπατεωνιές…» .
«Αγινικοκαρούζος» . Ο Γιώργος -Ίκαρος Μπαμπασάκης γράφει για τον αξέχαστο ποιητή Νίκο Καρούζο:
«Συναντιέσαι τυχαία μ' έναν ποιητή, στον καύσωνα, ‘στα θολερά λιοπύρια του καρκίνου’, που έψαλλε ο άλλος, ο μεγάλος ποιητής, κι 'αναρωτιέσαι γιατί δεν συναντιούνται πιο συχνά, έστω και τυχαία, οι ποιητές, γιατί πια δεν τρωγοπίνουνε μαζί, γιατί δεν καβγαδίζουνε εξαίσια στις παρυφές της φρονιμάδας, γιατί δεν είναι όχληση πια τα γέλια τους, του βλέμματός τους η βραχνάδα, ο νοερός κεραυνός της ίδιας τους της ύπαρξης…» .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου