Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Του λαού ή του αρχηγού...


ΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ δεν εκλέγονται µε προσωπικές ψήφους αλλά τοποθετούνται στο ψηφοδέλτιο µε απόφαση του προέδρου της Ν.Δ. Με αυτό το επιχείρηµα διαγράφηκε από τη Ν.Δ. ο Θ. Σκυλακάκης, ο οποίος αµφισβήτησε τις θέσεις του αρχηγού του για το Μνηµόνιο και για το έλλειµµα.

Εχει όντως υποχρέωση ο βουλευτής (στο εθνικό ή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), ιδίως µάλιστα όταν δεν έχει εκλεγεί, να µη συµφωνεί µε τη γραµµή του κόµµατος; Αν τα Κοινοβούλια συγκροτούνταν από πειθαρχηµένους στρατούς κοµµατικών εγκαθέτων και όχι από ελεύθερους ανθρώπους µε συγκεκριµένη ιδεολογική ταυτότητα, υποχρεωµένους να σκέπτονται και να λαµβάνουν πάντα υπόψη τα δεδοµένα της πραγµατικότητας, µόνο τότε θα ήταν υποχρεωµένος να φορά παρωπίδες. Διότι, κατά τα άλλα, η απόχρωση, η διαφωνία, η ιδεολογική σύνθεση είναι βασική υποχρέωση των βουλευτών στον κοιβουλευτισµό, οι οποίοι, όπως κι αν εκλέγονται, θεωρούνται εκλεκτοί του λαού. Ακόµα και µε λίστα, ακόµα και µε την...
έγκριση του αρχηγού, καθένας και καθεµιά, πριν να βρεθούν στη λίστα, έχουν συµµετάσχει στην πολύπλοκη διαδικασία της κοµµατικής ανάρρησης. Ολα αυτά ο κ. Σαµαράς τα ξέρει καλά από πρώτο χέρι, στο κάτω κάτω δική του ιδεολογική επιρροή ήταν ο Γιώργος Συµπιλίδης, που το 1993 διαφοροποιήθηκε από τη Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη ρίχνοντας την κυβέρνησή του.

Θα είχε ενδιαφέρον να µαθαίναµε αν συµµερίζεται τη θέση του αρχηγού της η ευρωβουλευτίνα της Ν.Δ., Μαριέττα Γιαννάκου.

Δεν υπάρχουν σχόλια :