Ένας από τους πολλούς...

Ολοκληρώθηκε λοιπόν το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, μια διαδικασία που για μήνες μας παρουσίαζαν ως τη ληξιαρχική πράξη γέννησης ενός νέου κόμματος, μια νέας εποχής. Ομολογώ ότι ποτέ δεν παρακολουθούσα τα συνέδρια των κομμάτων με ιδιαίτερη ζέση. Εκτός του ΚΚΕ, όλα τα υπόλοιπα κόμματα πορεύονται και χαράσσουν πολιτικές ανάλογα με την επικαιρότητα. Ουδείς δίνει αξία στο καταστατικό ή στις συνεδριακές διακηρύξεις.
Οκτώ μήνες μετά τη συντριπτική ήττα στις εκλογές του Οκτώβρη, η Νέα Δημοκρατία έφτασε μέχρι το συνέδριο χωρίς να συζητήσει στα σοβαρά πώς έφτασε στο 33%, τα γιατί της ήττας δεν αναλύθηκαν ποτέ...
Διαβάζω ότι ο Σαμαράς βγαίνει ενισχυμένος από το Συνέδριο. Υπήρχε άλλη περίπτωση; Ήδη η Νέα Δημοκρατία του θυμίζει σε πολλά αυτή του... Κώστα Καραμανλή, έχει ήδη αρχίσει να μεταλλάσσεται σε ένα κλειστό αρχηγικό κόμμα με επίκεντρο τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά και τους αυλικούς του.
Επί της ουσίας, το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ήταν το πρώτο συνέδριο κόμματος μετά την κρίση και την έλευση της τρόικας, μετά τη θρυλική "χρεοκοπία" της Μεταπολίτευσης. Όπως αναμενόταν, δεν ακούσαμε τίποτα καινούριο. Ο Σαμαράς ακολουθεί πιστά την τακτική όλων των αρχηγών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που συνοψίζεται στο "για όλα φταίνε οι άλλοι, εμείς είμαστε η ελπίδα".
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι ο Σαμαράς δεν ξοδεύει χρόνο και διάθεση για μια ουσιαστική ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας. Στη λογική του ώριμου φρούτου, ο Σαμαράς περιμένει να κληθεί κάποια στιγμή από το δικομματικό σύστημα να κυβερνήσει...

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει, δεν μπορώ να το αποκλείσω. Το δικό μου συμπέρασμα πάντως είναι αποκαρδιωτικό. Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις, ο Σαμαράς είναι το παλιό που αντιστέκεται με μανία κόντρα στις αλλαγές. Είναι ένας ακόμα από τους δεκάδες που είδαμε. Ως αρχηγός κι ως πολιτικός, είναι κατώτερος του Καραμανλή. Θυμηθείτε το...

//parapolitiki//