Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Δικλίδες ασφαλείας στη νέα πυρηνική εποχή

Ομοβροντία ανακοινώσεων για ανανέωση του πυρηνικού «οπλοστασίου» παραγωγής ενέργειας συνοδεύεται από τη συνήθη αμηχανία... Οι μνήμες των πυρηνικών ατυχημάτων δεν σβήνουν εύκολα.
Το ευρωπαϊκό σύστημα ελέγχου των πυρηνικών αποβλήτων παρέχει μια ασφάλεια, αλλά δεν μπορεί να τα βάλει με λαθρεμπόρους και κρατικούς «τρομοκράτες»
Δέκα χρόνια επιτυχούς λειτουργίας συμπλήρωσαν τα δύο ευρωπαϊκά εργαστήρια ελέγχου πυρηνικών αποβλήτων και έδωσαν μάλιστα το παράδειγμα για .......

.......... μεταλαμπάδευση του συστήματος στην Ασία.Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι πρέπει να νιώθουμε πυρηνικά ασφαλείς... Λαθρεμπόριο και κρατική υποκρισία δεν είναι λέξεις άγνωστες στην πυρηνική πραγματικότητα

Ενα ιδιότυπο εμπάργκο ενημέρωσης έσπασε προ ημερών στην Ευρώπη: Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας στον διμέτωπο αγώνα αντιμετώπισης των ενεργειακών αναγκών μας και της αποφυγής μιας ακόμη δραματικότερης κλιματικής αλλαγής όχι μόνο συζητείται πλέον,αλλά και...εορτάζεται.Το εναρκτήριο λάκτισμα μιας χιονοστιβάδας «πυρηνικής ενημέρωσης» δόθηκε λίγο πριν από το θερινό ηλιοστάσιο, με μια εκδήλωση στην οποία προσκλήθηκε από ελληνικής πλευράς να συμμετάσχει «Το Βήμα».Επακολούθησε παραγωγή σχετικών ανακοινώσεων με πυρετώδη ρυθμό και, όπως φαίνεται, πολύ περισσότερες ετοιμάζονται για το άμεσο μέλλον.

.....................................................................

Ζητείται κοινοτικός «χώρος ταφής»
Το άνοιγμα του πρώην κλειστού ΙΤU στους δημοσιογράφους είναι δύσκολο να μη συνδυαστεί με το επείγον της ανεύρεσης λύσεων για κάποια εκκρεμούντα ζητήματα. Κυρίως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αγωνιά για το πώς θα διαμορφωθεί το «κλίμα» στη γερμανική κοινή γνώμη ως το 2020. Ως τότε, λέει το τρέχον χρονοδιάγραμμα, θα όφειλε να έχει ολοκληρωθεί η εξασφάλιση των ενεργειακών αναγκών της από ήπιες μορφές ενέργειας, χωρίς πυρηνικά! Αλλά στο υπέδαφος της Β. Γερμανίας έχουν εντοπιστεί- από μελέτη του 2006- τα πιο κατάλληλα στρώματα ορυκτών για μαζική εναποθήκευση των πυρηνικών αποβλήτων. Αν η κοινή γνώμη παραμείνει αρνη τική, πού θα πάνε τα- μεταστοιχειωμένα έστω- απόβλητα μιας αυξημένης παραγωγής;

Οι μόνες χώρες της Ευρώπης που έχουν αποδεχθεί τα επιχειρήματα των επιστημόνων για το ότι η κατάχωση αυτή στα δικά τους εδάφη είναι απολύτως ασφαλής είναι η Σουηδία και η Φινλανδία. Αλλά η προσπάθεια δόμησης μικρών εναποθετηρίων ανά χώρα είναι πολιτικά προβληματική και επισφαλής, καθόσον η ολοκλήρωσή τους παίρνει ως και 20 χρόνια. Μια απόφαση για ενιαίο κοινοτικό «χώρο ταφής» είναι αυτό που χρειάζεται, κατά τον διευθυντή του ΙΤU, Τόμας Φανγκάνελ.

Δεν υπάρχουν σχόλια :