Η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι αποτέλεσμα τόσο των πολιτικών που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις (δημοσιονομική επέκταση, διατήρηση γραφειοκρατίας, διαφθορά) όσο και των ατυχών επικοινωνιακών χειρισμών της παρούσας κυβέρνησης.
Οι περισσότεροι πολίτες όμως έχουν βαρεθεί να ακούνε κοκορομαχίες ανάμεσα στους πολιτικούς για το ποιος φταίει. Θέλουν τώρα να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Η χώρα έφτασε στον πάτο του πηγαδιού, αλλά τώρα πρέπει να ανέβει, και όχι να σκάψει τον πάτο για να χωθεί ακόμα χαμηλότερα.
Προϋπόθεση για την χρηματοδότηση της Ελλάδας (η οποία δεν έχει πλέον πρόσβαση στις διεθνείς αγορές) είναι η υιοθέτηση μέτρων δραστικών περικοπών στο Δημόσιο. Δεν πρόκειται για "επιλογή" της χώρας αλλά για επιβολή των δανειστών μας. Όποιος δανείζεται υποχρεούται να δέχεται τους όρους των δανειστών του αν δεν έχει άλλη επιλογή.
Η Νέα Δημοκρατία δυστυχώς δεν... στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Αν το νομοσχέδιο αυτό δεν περνούσε, τότε δεν θα ενεργοποιούνταν ο μηχανισμός στήριξης. Αποτέλεσμα: το Ελληνικό κράτος θα είχε 110 δις ευρώ λιγότερα για τα επόμενα χρόνια και θα χρεωκοπούσε μέσα σε δυο βδομάδες. Μια χρεωκοπία θα σήμαινε την οριστική αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές για πολλά χρόνια ακόμα, την διεθνή ανυποληψία της χώρας που θα απέτρεπε οποιαδήποτε επένδυση. Οι Ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν, αφού βασίζουν τη ρευστότητα τους στα Ελληνικά ομόλογα που δεν θα άξιζαν πλέον τίποτα. Οι καταθέσεις των πολιτών θα χάνονταν αν δεν ήταν από τους πρώτους που θα τις απέσυραν. Η "πραγματική οικονομία" θα διαλυόταν μιας και ακόμα και οι υγιείς επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να αντλήσουν ρευστότητα για επενδύσεις. Τέλος, όλοι οι μισθοδοτούμενοι από το Δημόσιο θα έχαναν το μεγαλύτερο τμήμα του εισοδήματός τους, αφού η χώρα δεν θα είχε να καλύψει το πρωτογενές της έλλειμμα.
Η υπερψήφιση του μηχανισμού στήριξης είναι μονόδρομος. Φυσικά ένα κόμμα μπορεί να εκφραστεί αρνητικά για κάποια από τα μέτρα που περιλαμβάνει αυτός ο μηχανισμός και να προτείνει εναλλακτικά ή πρόσθετα μέτρα. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει όμως είναι να λαϊκίζει, υποστηρίζοντας πως υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις ή πως η απαραίτητη δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να γίνει χωρίς θυσίες.
Καλώς ή κακώς η χώρα ξοδεύει μεγάλο τμήμα του εισοδήματός της σε μισθούς και συντάξεις. Αυτό το κόστος πρέπει να περιοριστεί. Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι φυσικά απαραίτητη, αλλά οι δανειστές μας δεν πρόκειται να μας δώσουν λεφτά με αμφιβόλου ποιότητας υποσχέσεις για πάταξη της φοροδιαφυγής. Άλλωστε το κράτος ήδη ξοδεύει το μισό ΑΕΠ, και η λύση δεν είναι η επέκταση της φορολογίας.
Η Νέα Δημοκρατία έχασε την ευκαρία να πράξει το σωστό. Το ΠΑΣΟΚ αυτοϋπονομεύθηκε υποσχόμενο προεκλογικά πως υπήρχαν λεφτά για παροχές, αρνούμενο να κοιτάξει την πραγματικότητα. Δυστυχώς η σημερινή Νέα Δημοκρατία ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, υποσχόμενη την ύπαρξη μιας μαγικής εναλλακτικής λύσης που δεν περιλαμβάνει βραχυπρόθεσμα αποπληθωρισμό και δραστική μείωση εισοδημάτων.
Έχουμε λοιπόν, δυστυχώς, στην Ελλάδα δύο σοσιαλιστικά κόμματα που ακόμα δεν μπορούν να αποδεχθούν τις ευθύνες τους για την κατάντια της χώρας. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάντια, πως η ελπίδα για τη σωτηρία δεν προέρχεται πλέον από το δημοκρατικά εκλεγμένο πολιτικό μας προσωπικό αλλά από το συμφέρον των δανειστών μας που βούτηξαν το χέρι τους στο βάζο με το Ελληνικό χρέος τα προηγούμενα χρόνια και αποφάσισαν να μας δώσουν μια τελευταία ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου