Μαθήματα "Δημοκρατίας" από τους επίδοξους Μονάρχες...

Για ακόμα μια φορά, τελέστηκε μπροστά σου ο βιασμός της έννοιας της συμμετοχικής δημοκρατίας που μεταλλάχθηκε ξανά σ' ενός ανδρός αρχή. Ή, για την ακρίβεια σε δύο ανδρών θέλημα. Των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων που συνθέτουν την βασική αιτία της κατάντιας σου. Του δικομματισμού. Της συμφωνημένης δηλαδή ομερτά που μετρά πια μέρες παρουσίας έτσι όμως τη γνώρισες, τη βίωσες, τη συνήθισες, τη σιχάθηκες. Κουρελιασμένη σήμερα η κεκαλυμμένη συμφωνία χρόνων στην από κοινού κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος υπέρ των λίγων, της κάστας των μετρημένων εκείνων γνωστών ανθρώπων, εις βάρος των πολλών αγνώστων που συναθροίζουν τον πληθυσμό της χώρας σου. Μιας χώρας υποχρεωμένης να παρατηρεί live έναν Πρωθυπουργό και έναν Αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας και για χάριν της φοβίας τους και της ανικανότητά τους να διαχειριστούν και να αποδεχθούν μια διαφορετική άποψη, προέβησαν στη μέθοδο της διαγραφής που πρωτοδίδαξε (στη μαζική και αυταρχική, άμεση μορφή της) ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιμούμενος κομουνιστές μονάρχες.

Στο όνομα, λοιπόν, της κομματικής πειθαρχίας διαγράφονται σε χρόνο άμεσο βουλευτές που εξέφρασαν απλά τη γνώμη τους, αυτή που τους ........

....... εξέλεξε βουλευτές σε περιφέρειες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, αλλά και σε κοινό δεξιό, κεντρώο και φιλελεύθερο. Κι όμως ακόμα και σήμερα, στον πάτο του, ο κοινοβουλευτισμός επιτρέπει στην κομματική πειθαρχία να τον διαβρώνει και να εκφυλίζει την έννοια του πολιτικού διαλόγου και του πολιτικού πολιτισμού. Όποιος διαφωνεί με τους νέους γυμνούς βασιλιάδες στο κακέκτυπο δημοκρατίας του Περικλή, διαγράφεται και εξοστρακίζεται. Αναγκάζεται σε παραίτηση από ένα αξίωμα που ο λαός του έδωσε γιατί δεν αρνήθηκε τις αρχές του, τις αξίες του και δεν πρόδωσε τη συνείδησή του. Οδηγείται στην αρνησικυρία του σοσιαλισμού ή της δεξιάς ιδεολογίας του, από δύο αρχηγούς που ένας πρόδωσε το κόμμα του πολλάκις -τώρα και την ιδεολογία που αυτό εκφράζει- και ο άλλος εκτελεί καθημερινά τον σοσιαλισμό χάριν του οποίου υπάρχει.

Διαγράφτηκαν λοιπόν 4 βουλευτές από δύο προδότες. Προδίδει κατεξακολούθησιν την Παράταξη ο Σαμαράς, συρρικνώνοντάς την. Προδίδει καθημερινά και σταθερά τον σοσιαλισμό και την προεκλογική ρητορεία του ο Παπανδρέου. Τον σοσιαλισμό που είναι ωραίος μόνο ως "βιτρίνα", ως ιδιότητα, ως συνοδευτική ταμπέλα σε προεκλογική καμπάνια του κόμματός του. Εκ τούτου, ως πουτανάκι που το χρησιμοποιεί και μετά το πετάει. Εύκολα. Ανώδυνα όμως; Θα φανεί αύριο από τις αντιδράσεις των πραγματικών εναπομείναντων σοσιαλιστών. Αλλά και εκείνων των φιλελεύθερων δεξιών, για διαφορετικούς λόγους μεν με κοινό όμως αποτέλεσμα δε. Την αποδόμηση του κακού ριζικού που σε οδήγησε στο πυρ το εξώτερον. Αυτό το πυρ που κινεί ανθρώπου χέρι και καίει άνθρωπο.

Αυτό το ίδιο πυρ θα ζώσει από σήμερα τα δύο κόμματα-εγκλήματα. Κόμματα των γόνων, απογόνων, παραγιών που θεωρούν ότι από το Σύνταγμα πρέπει να τηρούνται μόνο τα άρθρα που τους συμφέρουν. Αποκόμματα των Πριγκίπων που αγνοούν ότι ούτε το πολιτικό επίπεδο ούτε καμιά από τις άλλες κομματικές αρετές μπορεί να ʼναι στον ίδιο βαθμό ανεπτυγμένες μέσα σ' ένα κόμμα. Η στάθμη τους ποικίλλει και η έννοιά τους ακόμη δεν μπορεί να ʼναι πλήρως κοινή εξ αιτίας της διαφορετικής κομματικής ηλικίας, της διαφορετικής κοινωνικής προέλευσης των μελών του και των διαφορετικών επιδράσεων που εξακολουθούν να δέχονται και μέσʼ στο κόμμα. Εξ αιτίας της διαφορετικής προσωπικής ηθικής και του αξιακού κόσμου του καθένα ξεχωριστά. Οπορτουνισμός όμως και συνέπεια είναι δυο έννοιες που η μια αναιρεί την άλλη. Και καθώς ξέρουμε η ελευθερία και η δημοκρατία εκεί είναι μονάχα στους τύπους. Οι αρχές είναι πράγμα πολύ ελαστικό σʼ όλων των ειδών τους οπορτουνιστές. Καθορίζονται με βάση την πολιτική τους ανάγκη της στιγμής. Μιας στιγμής που από σήμερα, όμως, μετρά αντίστροφα για τους ίδιους.. Τους οπορτουνιστές, λαϊκιστές, γυμνούς μονάρχες.

/ / Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη / / press-gr / /