Την Πέμπτη που μας πέρασε εκτός την σφράγιση του καταστροφικού έργου της ΜΚΟ είχαμε και την αναμενόμενη κατάληξη στη διαμάχη του Αντώνη Σαμαρά με την Ντόρα Μπακογιάννη. Μία μάχη που από το 2004 που επέστρεψε ο ιδρυτής της Πολιτικής Άνοιξης στην Νέα Δημοκρατία αναμέναμε να ξεσπάσει. Δεν ξέρω ποιος από τους δύο ήθελε περισσότερο αυτή την εξέλιξη όμως είμαι πεπεισμένος πως και οι δύο συνειδητά επέλεξαν την ρήξη. Η Ντόρα Μπακογιάννη όταν αποφάσισε να ακούσει το ένστικτο της και να υπερασπιστεί την .....
...... εκπεφρασμένη πολιτική της θέση, γνώριζε πως αυτό θα σήμαινε την διαγραφή.
Δυσκολεύομαι να αποδεχτώ πως ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε την απολύτως ανεύθυνη στάση του στείρου ΟΧΙ στα μέτρα απλά και μόνο για να εγκλωβίσει την Ντόρα Μπακογιάννη και να απαλλαγεί από αυτή. Είναι δεδομένο πως το επιθυμούσε και πως από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της ηγεσίας ο στενός του κύκλος έψαχνε τρόπο για την εξώθηση της ομάδας που εκπροσωπούσε η Ντόρα Μπακογιάννη από το κόμμα. Αρχικά ήταν η σωρηδόν αντικατάσταση των στελεχών που την υποστήριξαν από τις θέσεις ευθύνης. Μετά ήταν η γνωστή ιστορία με την αστεία πρόταση για την ανάληψη του τομέα παιδείας και διάφορα άλλα μικρά.
Στη πορεία ακολούθησαν πολλά μικρά πογκρόμ που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσαν τα όρια. Σε όλο αυτό το διάστημα οι διαρροές εις βάρους της Ντόρας Μπακογιάννη έδιναν και έπαιρναν. Τα άρθρα με σχόλια για το πως ο Σαμαράς πρέπει να ενισχύσει το αρχηγικό του προφίλ και να απαλλαγεί από τα “βαρίδια” βρισκόντουσαν ψηλά στην ατζέντα. Παρόλα αυτά η σύγκρουση όσο και αν φαινόταν στον ορίζοντα. Με την εξαίρεση του ξεσπάσματος της Ντόρας Μπακογιάννη στην Θεσσαλονίκη για την απαράδεκτη εισήγηση του Σαμαρά να πάψει να είναι εξ’ ολοκλήρου αιρετό το πολιτικό συμβούλιο, δεν υπήρξε κάποια άλλη ανοιχτή διαφωνία.
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στον Απρίλιο. Η Ντόρα Μπακογιάννη, με αφορμή τις πολιτικές εξελίξεις ανακοίνωσε πως δεν θα συμμετάσχει στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής την 11η Απριλίου και μεταξύ μας καλά έκανε εν τέλει, μιας και η συνεδρίαση όπως ήδη έγραψα ήταν όνειδος για την οργάνωση. Ο Αντώνης Σαμαράς στη συνεδρίαση εκείνη έθαψε το τσεκούρι του πολέμου με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για να επικεντρωθεί πλέον στη μάχη με τη Ντόρα Μπακογιάννη. Το πεδίο μάχης τελικά ήταν η υπόθεση της προσφυγής στο ΔΝΤ.
Την Τρίτη το πρωί, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών ζήτησε συνάντηση με τον Αντώνη Σαμαρά. Μετά το πέρας της συνάντησης οι διαρροές κατέστησαν σαφές τι θα επακολουθούσε. Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Αντώνης Σαμαράς με μία ανακοίνωση στις 12 το βράδυ αποφάσισε να πάρει πάνω του το θέμα της προσφυγής στο ΔΝΤ. Χωρίς προηγουμένως να συγκαλέσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα, ανακοίνωσε πως η Νέα Δημοκρατία συμφωνεί πως το ΔΝΤ είναι η λύση αλλά δεν πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο επί της αρχής. Παράλληλα δεν κατέθεσε καμία αντιπρόταση και εξίσωσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα κόμματα διαμαρτυρίας τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΚΚΕ. Θα έλεγα και ΛΑ.Ο.Σ. αλλά ο καλός φίλος trianta μου υπέδειξε ορθά στο twitter πως το ΛΑ.Ο.Σ. είναι κόμμα συγκυβέρνησης πλέον.
Τους ερασιτεχνισμούς της Τρίτης ακολούθησε η τραγωδία της Τετάρτης* και φτάσαμε στη μέρα της κρίσης. Πλέον όπως είχε διαμορφωθεί το σκηνικό και η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Η Ντόρα Μπακογιάννη γνώριζε πως θα διαγραφεί παρά ταύτα επέλεξε να μην κάνει ανταρσία στο κόμμα (εκτός και αν θεωρεί κάποιος πως δεν μπορούσε να επηρεάσει τουλάχιστον 5-6 ακόμα βουλευτές) και πήρε πάνω της την ευθύνη αποκλειστικά.
Ο Αντώνης Σαμαράς μετά από το σφυροκόπημα που κατάφερε να δεχτεί από τον Γεώργιο Παπανδρέου (τον να σε σφυροκοπεί στη Βουλή ο ΓΑΠ είναι κατόρθωμα όπως και να το κάνουμε) χάρη στην ανοησία κάποιου βουλευτή του κόμματος που αποφάσισε να ειρωνευτεί τον πρωθυπουργό για τα Ελληνικά του, δέχτηκε νέα ψυχρολουσία όπως και όλοι μας με την αστραπιαία διαγραφή των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που αντέδρασαν στο νομοσχέδιο. Κατόπιν άρον άρον έκανε αυτό που όλοι γνωρίζαμε πως θα συμβεί από το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου. Διέγραψε την Ντόρα Μπακογιάννη.
Η Ντόρα Μπακογιάννη δεν ξέρω αν σύρθηκε σε αυτή τη διαδικασία. Αρνούμαι και να μπω στη διαδικασία να ασχοληθώ και με τις διάφορες βλακείες που διαβάζω δεξιά αριστερά πως είναι το δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και των Αμερικανών και ίσως των εξωγήινων. Προσωπικά συμφωνώ απολύτως με την θέση της στην συγκεκριμένη ιστορία. Η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου με την απίστευτη ανικανότητα της έκανε το ΔΝΤ μονόδρομο. Οι άνθρωποι είναι ανίκανοι το ξέρουμε αλλά πραγματικά υπάρχει κάποιος εκεί έξω που να μπορεί να καταθέσει μία σοβαρή αντιπρόταση;
Οι αηδίες περί αναδιαπραγμάτευσης χρέους είναι υπέροχα σενάρια επιστημονικής φαντασίας μιας και θέλω πραγματικά να δω κάποιον να πηγαίνει για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους απλήρωτους. Το αυτό ισχύει και για τις συζητήσεις καφενείου πως μας δανείζει η Κίνα, η Ρωσία, το Τζιμπουτί και οι Ελοχίμ με τους Νεφελίμ. Στην πολιτική υπάρχουν προτάσεις και δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Έμαθα η Νέα Δημοκρατία να είναι το κόμμα των υπεύθυνων εθνικών επιλογών. Δυστυχώς το στείρο ΟΧΙ χωρίς καμία αντιπρόταση δεν με καλύπτει. Έμαθα το κόμμα μου να καταθέτει ιδέες και προτάσεις, όπως είχε κάνει στο τελευταίο του blog post το Φεβρουάριο.
Θα ήθελα να μπορώ σήμερα να συζητήσω ρεαλιστικά, για το πως θα καταφέρει εκ νέου η Νέα Δημοκρατία να βρει βηματισμό και να καταθέσει ουσιαστικές προτάσεις για τη κοινωνία και τους πολίτες. Δυστυχώς όμως αυτό είναι αδύνατο μιας και όλοι ασχολούνται με το αν ο Αντώνης Σαμαράς έκανε καλά που διέγραψε τη Ντόρα Μπακογιάννη. Στη θεωρία έκανε καλά γιατί δεν πειθάρχησε, στην πράξη όμως κατάφερε να διαγράψει το μόνο στέλεχος του κόμματος που αποφάσισε να διαλέξει το δρόμο της υπευθυνότητας όταν το κόμμα επέλεξε την μικροπολιτική σκοπιμότητα.
Η ιστορία θα κρίνει αν καλώς την διέγραψε, αν θα κερδίσει ή θα χάσει από αυτό, αν θα δημιουργηθεί άλλος σχηματισμός που θα εκμεταλλευθεί το τεράστιο κενό που δημιουργεί η συρρίκνωση της ΝΔ στα δεξιά ή αν ακόμα ακόμα η Ντόρα γίνει η επόμενη αρχηγός της ΝΔ. Άλλωστε στην Νέα Δημοκρατία ανέκαθεν είχαμε επιλεκτική μνήμη.
* Συνειδητά επέλεξα να μην αναφερθώ στο τραγικό γεγονός της Τετάρτης αναλυτικά. Πραγματικά δεν έχω το κουράγιο να πω ή να γράψω κάτι μιας και αισθάνομαι πως μπορεί αυτά να είναι εντελώς λάθος. Αν θέλετε να διαβάσετε μία άποψη που προσεγγίζει αυτό που αισθάνομαι σας παραπέμπω στον Παναγιώτη Παπαχατζή στο Πρόχειρο Τετράδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου