Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Προς όσους διερωτώνται αν η Ντόρα θα τα καταφέρει.

Υπάρχει μία συλλογιστική που δεν έχει παρουσιαστεί αυτές τις ώρες, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ένας προβληματισμός αν η Ντόρα θα καταφέρει κάποτε να κάνει κόμμα, η αν αυτό το κόμμα θα τα καταφέρει.
Ίσως πολλοί που αρθρογραφούν για την παράταξη και το κόμμα να μην είχαν την δυνατότητα να καταδυθούν σε βάθος μέσα στον ωκεανό των συγκρούσεων των πολιτικών ρευμάτων της πάλαι ποτέ ενιαίας Νέας Δημοκρατίας.
Αυτά τα υπόγεια ρεύματα που άρχισαν να συγκρούονται το 1984,  δημιουργούσαν μικρή τρικυμία στην επιφάνεια. Αυτά τα ρεύματα έπρεπε θεωρητικά τον Ιούνιο του 1989 να ηρεμήσουν για τα καλά.
Έπρεπε θεωρητικά, αλλά μόνο για τους παρατηρητές της επιφάνειας.
Η πολιτική νίκη του Μητσοτάκη με την κυβέρνηση Τζανετάκη ήταν αδύνατον να γίνει αποδεκτή από το άθλιο ....

...... πλέγμα των Ηρακλειδέων της ανύπαρκτης πολιτικής οντότητος, του επονομαζόμενου Καραμανλισμού.

Από εκείνη την ημερομηνία, άρχισε η σκλήρυνση κατά πλάκες στην Νέα Δημοκρατία. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη πέρασε τρία μαρτυρικά χρόνια, όπου η σύγκρουση με την αντιπολίτευση και τα συμφέροντα ωχριούσε μπροστά στην εσωτερική υπονόμευση από τον εκτελεστικό βραχίονα των Ηρακλειδέων.
Κάτω από την επιφάνεια, η δράση έφερνε την αντίδραση και με την πτώση της κυβέρνησης όλοι είχαν στο κούτελο την ταμπέλλα τους, και στο σώμα τα σημάδια από τον .... διάλογο. Αυτές οι δύο ομάδες, Μητσοτακικοί και Καραμανλικοί δεν τα βρήκαν ποτέ και ούτε πρόκειται να το κάνουν στο μέλλον.

Όμως η Νέα Δημοκρατία ήταν μέχρι χθές πάντοτε ένας σοβαρός υποψήφιος για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Και μόνο αυτή η προοπτική, αρκούσε για την συνύπαρξη ανθρώπων που σε κανονικές συνθήκες, αμφιβάλλω αν θα μιλούσαν καν μεταξύ τους.

Αναμφίβολα τόσο ο Εβερτ όσο και ο Καραμανλής ο μικρός, ποτέ δεν ξεπέρασαν τα εσκαμμένα. Εγνώριζαν καλά την αριθμητική. Όμως η ζωή δεν ανέχεται τις ανωμαλίες για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ο Μητσοτάκης δεν είχε πρόβλημα να βγάλει δεκατέσσερις θητείες με 151 βουλευτές. Μπορούσε να διαχειριστεί όλες τις τάσεις και τις εντάσεις. Χρειάστηκαν μερικά δισεκατομμύρια, ένας αφελής και ψυχονευρωτικός πολιτικός, και μία αποστασία για να ρίξουν την κυβέρνησή του.

Ο Μητσοτάκης παρέδωσε το κόμμα στον Έβερτ εκτιμώντας ότι η παραμονή του στην ηγεσία θα προκαλούσε διάσπαση. Μπορούσε ανέτως να παραμείνει στη θέση του και να αποξηράνει όποιον θα δημιουργούσε θέμα. Η εκτίμηση του απεδείχθη λάθος. Τα υπόγεια ρεύματα βεβαίως δεν σταμάτησαν, οι Μητσοτακικοί ουδέποτε συμβιβάστηκαν, αλλά δεν κουνήθηκε και κανένας. Το της εξουσίας προσδόκιμον γάρ.

Το ίδιο ακριβώς προσδόκιμον, περιόρισε τις διαγραφές του 1998, μόνον στους διαγεγραμμένους. Για την ιστορία και μόνον, αυτές επεβλήθησαν από τον Ηρακλειδέα θείον και ουχί από τον ανιψιών.  
 
Ενδεχομένως εάν το παιχνίδι της διαδοχής του Νοεμβρίου, δεν οργανώνονταν τόσο σικέ υπέρ του φιγκυράν της πολιτικής, να είχαμε μία επανάληψη του έργου με άλλους πρωταγωνιστές αλλά με την ίδια υπόθεση.

Όμως εν τω προκειμένω διεπράχθη το μοιραίον λάθος. Ο επιμελώς ετοιμασθείς πρίγκιπας απεδείχθη κοινός μπαγαπόντης, που αφού μπήκε στην κουζίνα αποφάσισε ότι δεν υπάρχει χώρος για κανέναν άλλο.

Τα υπόγεια ρεύματα ανεβαίνουν πλέον στην επιφάνεια, με ονοματεπώνυμο, ιδέες και επιθυμίες.

Η Νέα Δημοκρατία ήταν και παρέμενε δύο κόμματα σε συσκευασία ενός. Χθές απλώς σκίστηκε η συσκευασία. 

Τα υπόλοιπα θα τα περιγράψει με επιμέλεια και λεπτομέρεια η ιστορία. 
 / / Dimitri Mountain / /

Δεν υπάρχουν σχόλια :