Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Αν τα πολιτικά μας κόμματα δεν θέλουν να αντιληφθούν τα αίτια που οδηγούν στην κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, είναι ανίκανα και να το διασώσουν. Θα επισημάνουμε κάτι που από ορισμένους ίσως θεωρηθεί ανίερο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρόεδρος του ΣΕΒ είπαν την εβδομάδα αυτή ακριβώς τα ίδια πράγματα για την προϊούσα κατάρρευση του συστήματος. Η παρέμβαση του κ. Παπούλια, η οποία περιέλαβε και συγκεκριμένες εισηγήσεις (!), για να εφαρμοστούν από τα κόμματα, θεωρήθηκε θέσφατη. Σε ομαλή περίοδο θα μπορούσε να αμφισβητηθεί βασίμως η συνταγματικότητά της, αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι –και μάλιστα υπό όρους– ρυθμιστής και όχι ύπατος επόπτης του πολιτεύματος. Αντίθετα οι ταυτόσημες δηλώσεις του κ. Δασκαλόπουλου αποδοκιμάσθηκαν από τα κόμματα ως βέβηλες και υπονομευτικές. Ωστόσο και οι δύο περιπτώσεις είχαν κοινό έρεισμα. Εξέφραζαν αυθεντικά και καθολικά το λαϊκό αίσθημα. Τούτο «νομιμοποίησε» την υπέρβαση του κ. Παπούλια και αυτό προσπάθησε να ......
....... αξιοποιήσει ο κ. Δασκαλόπουλος, εμφανιζόμενος ως τιμητής (με «αναμορφωτικές ιδέες») του πολιτικού μας συστήματος.
Την ίδια στιγμή τα δύο κόμματα εξουσίας παλινωδούν, αναζητώντας με παλιές και αποτυχημένες συνταγές να διασώσουν τον διπολισμό. Μαθαίνουμε αιφνιδίως πως το συνταγματικά κατοχυρωμένο ακαταδίωκτο των βουλευτών (με τη συντόμευση της παραγραφής), μπορεί να αρθεί, με κάποια νομικά τεχνάσματα, τα οποία μέχρι τώρα δεν είχαν «αποκαλυφθεί… Ακούσαμε προχθές τον κ. Παπουτσή να ισχυρίζεται πως η Βουλή κάνει άψογα τη δουλειά της, σχετικά με τη διερεύνηση των σκανδάλων και ότι ο κολασμός των ενόχων εναπόκειται στη Δικαιοσύνη. Προφανώς, ο γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ έχει λησμονήσει ότι στα 36 χρόνια της μεταπολιτεύσεως οι συνολικά 14 εξεταστικές ή προανακριτικές επιτροπές που συγκροτήθηκαν, κατέληξαν σε άκαρπο αποτέλεσμα. Οτι εξέδωσαν τρία, τέσσερα ή και πέντε «πορίσματα». Οτι ουσιαστικά λειτούργησαν ως μηχανισμός συγκαλύψεως ή συμψηφίσεως των σκανδάλων. Ανάλογη ένδειξη προκαλεί σήμερα και η «πρόωρη πληροφορία» ότι η εξεταστική για τη Ζήμενς προτίθεται να καταλογίσει ευθύνες σε οκτώ πρώην υπουργούς. Τέσσερις του ΠΑΣΟΚ και τέσσερις της Ν.Δ. Δηλαδή, από τον συμψηφισμό αθωότητος, συμβιβαζόμαστε τώρα στον συμψηφισμό ενοχής…
Το πιθανότερο είναι, λοιπόν, πως οι μεγαλόστομες εξαγγελίες για ριζική εξυγίανση του πολιτικού συστήματος και οι μεγάλες προσδοκίες που δημιουργούν σε μερίδα των πολιτών, θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Δηλαδή, τη γενίκευση της λαϊκής κατακραυγής και την επίσπευση της καταρρεύσεως. Διότι οι πολίτες αξιώνουν άμεσα και απτά αποτελέσματα. Οχι επικοινωνιακά τρυκ, όπως η εν χορδαίς και οργάνοις «κατεδάφιση» των... επί 12ετία αδέσποτων ερειπίων της «Φαντασίας», τον «παραδειγματικό» διασυρμό μερικών φοροφυγάδων κ.λπ. Αυτά έχουν τόσες φορές προβληθεί, ώστε αντί εντυπωσιασμού να προκαλούν τη χλεύη. Οι πολίτες απαιτούν να διαπιστώσουν το «θα ματώσουμε, αλλά θα τα καταφέρουμε», που διακήρυξε ο κ. Παπανδρέου. Ομως το σύστημα δεν χάνει σταγόνα αίματος με τα κυβερνητικά τερτίπια περί εξυγιαντικών ακρωτηριασμών. Ανακάμπτει με το καιροσκοπικό «όχι» του κ. Σαμαρά στη συμφωνία στήριξης, αναβιώνει με το ομόθυμο «ναι» των κομμάτων στο προνομιακό καθεστώς των υπαλλήλων της Βουλής, αναβαθμίζεται από τον κ. Πετσάλνικο, στον ρόλο του συνδικαλιστικού εκπροσώπου των βουλευτών και του προσωπικού του Κοινοβουλίου. Χρείαν άλλων μαρτύρων δεν έχομεν…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου