Το καλοκαίρι του 2007, όταν κανείς δεν φανταζόταν ότι σε λίγους μήνες θα ξεσπούσε η χρηματοπιστωτική κρίση που θα οδηγούσε την παγκόσμια οικονομία στη βαθύτερη ύφεση από το κραχ του 1929, οι Ελληνες διαισθάνονταν τα μελλούμενα. Ισως γιατί είχαν την πικρή εμπειρία των πρώτων χρόνων διακυβέρνησης της ΝΔ, ίσως γιατί αντιλαμβάνονταν ότι έρχεται το τέλος του ενάρετου κύκλου της ένταξής μας στο ευρώ... Τότε, ο πρώην υπουργός κ. Ν. Χριστοδουλάκης σημείωνε από τις στήλες του «Βήματος»:
« Οπως έδειξε το ευρωβαρόμετρο, η ....
.... εμπιστοσύνη των πολιτών της ΕΕ για την εθνική τους οικονομία βελτιώνεται. Υπάρχουν όμως και μερικές χώρες στις οποίες ο βαθμός ικανοποίησης των πολιτών είναι απελπιστικά χαμηλός. Μία από αυτές είναι και η Ελλάδα, η οποία φιγουράρει στην τελευταία πεντάδα των 27.Μόλις το 18% των ελλήνων πολιτών εκφράζουν αισιοδοξία και εμπιστοσύνη ή έστω και μια απλή αίσθηση βελτιωμένης οικονομικής πραγματικότητας. Παρόμοιες εκδηλώσεις ανασφάλειας παρουσιάζουν μόνο η Ρουμανία,η Πορτογαλία, η Βουλγαρία και η Ουγγαρία». Πράγματι, έπειτα από έναν χρόνο και ενώ η οικονομία εξακολουθούσε να αναπτύσσεται με ρυθμό 3,5% (!) η διαίσθηση των Ελλήνων βγήκε αληθινή. Η οικονομία άρχισε από το καλοκαίρι του 2008 να παρασύρεται στη δίνη της διεθνούς κρίσης και το 2009 η χώρα μας βυθίστηκε στη λάσπη των σκανδάλων και της ακυβερνησίας.
Ετσι φθάσαμε στις εκλογές του Οκτωβρίου με την ελπίδα ότι η «πολιτική αλλαγή» θα μας τραβούσε από το τέλμα. Το κυριότερο, θα άλλαζε το κλίμα απαισιοδοξίας που είχαν δημιουργήσει τα πέντε χρόνια της ΝΔ με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, τη στασιμότητα μισθών και συντάξεων και την πολλαπλή φορολογική επιβάρυνση σε ΦΠΑ, πετρέλαιο, τσιγάρα και άλλα είδη ευρείας κατανάλωσης.
Ολα αυτά δηλαδή που έρχονται και τώρα...
Προφανώς, οι ελπίδες διαψεύσθηκαν. Η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ, παρά την ισχυρή πλειοψηφία, έδειξε ότι ήταν τουλάχιστον ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τη δημοσιονομική κρίση που όλοι γνώριζαν και τη βαθιά ύφεση που ερχόταν. Το οικονομικό επιτελείο με τους χειρισμούς του κατάφερε να βάλει σε μεγάλη περιπέτεια το τραπεζικό σύστημα, τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους που αντιλαμβάνονται καλύτερα από τον καθένα ότι απειλούνται η εργασία και το εισόδημά τους.
Ολος αυτός ο κόσμος που στήριξε την αλλαγή, παρακολουθεί σήμερα μελαγχολικά τον κατήφορο της οικονομίας και της χώρας και περιμένει ακόμη την κυβέρνηση να αναλάβει δράση, να πάρει αποφάσεις.
/ ΖΩΗΣ ΤΣΩΛΗΣ / ΤΟ ΒΗΜΑ /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου