Χθες το Χρηματιστήριο φλέρταρε με το χαμηλό όριο των 2.000 μονάδων. Τα spreads (μπήκαν κι αυτά, βλέπετε, στη ζωή μας...) ξεπέρασαν τις 300 μονάδες. Το ΙΟΒΕ προειδοποιούσε με ανοιχτή επιστολή για τον κίνδυνο να βυθιστεί η χώρα σε βαθιά ύφεση που θα φέρει υψηλή ανεργία. Και τα δυσμενή διεθνή δημοσιεύματα συνεχίζονται, με πρώτη τη «Wall Street Journal» που φαίνεται να μας έχει πάρει εργολαβία. Ολα αυτά συμβαίνουν μόλις τον τέταρτο μήνα μιας κυβέρνησης η οποία εξελέγη με σημαία την «αναθέρμανση της οικονομίας».Προφανώς η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ δεν έχει καμία ευθύνη για τη δραματική κατάσταση της οικονομίας που παρέλαβε στις 4 Οκτωβρίου. Αλλά έχει απόλυτη ευθύνη για όσα έπραξε ή δεν έπραξε από την επομένη για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Και πολύ φοβούμαι ότι οι .....
καθημερινές πλέον δυσμενείς εξελίξεις αντικατοπτρίζουν και αυτές τις πράξεις ή παραλείψεις.
Να είμαι σαφής: κάθε νέα κυβέρνηση δικαιούται και λάθη και καθυστερήσεις. Υπό μια προϋπόθεση: ότι καταλαβαίνει το λάθος και το διορθώνει ή ότι επιταχύνει μόλις αντιληφθεί ότι καθυστερεί. Αν είναι έτσι, κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα υπάρχει αν δεν πρόκειται απλώς για λάθη ή/ και καθυστερήσεις αλλά για επιλογή εγκλωβισμού σε μια αντίληψη συνολικά λανθασμένη.
Αν, δηλαδή, η κυβέρνηση εκτιμά ότι έχει χρόνο- δεν έχει... Αν πιστεύει ότι κινείται με την αποφασιστικότητα που χρειάζεται- δεν κινείται... Αν θεωρεί ότι ακροατήριό της είναι μόνο οι έλληνες ψηφοφόροι και όχι το διεθνές περιβάλλον- δεν είναι... Αν, δηλαδή, έχει αποφασίσει ότι η διαχείριση της οικονομίας αποτελεί υπόθεση εσωτερικής πολιτικής- ε, λοιπόν, δεν αποτελεί...
Ακόμη περισσότερο που αυτό το άτιμο «διεθνές περιβάλλον» είναι σήμερα εντελώς διαφορετικό απ΄ ό,τι ήταν τη δεκαετία του ΄80 ή του ΄90. Οχι μόνο επειδή η ΟΝΕ και το ευρώ έχουν δώσει άλλη διάσταση στην ευρωπαϊκή παράμετρο ούτε απλώς επειδή η οικονομία είναι ασύγκριτα πιο παγκοσμιοποιημένη, αλλά και επειδή οι διεθνείς αγορές έχουν ισχυροποιηθεί και αυτονομηθεί. Κακώς; Κακώς. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.
Και ξαφνικά, μέσα σε αυτό το δεδομένο «διεθνές περιβάλλον», η ελληνική κυβέρνηση παιδεύεται με αντιλήψεις και συμπεριφορές που ακόμη κι ο μακαρίτης ο Ανδρέας θα θεωρούσε ξεπερασμένες. Ξεχνώντας ίσως ότι μια κυβέρνηση δεν κρίνεται τελικώς ούτε από τις προεκλογικές δεσμεύσεις ούτε από τις μετεκλογικές ισορροπίες. Κρίνεται από την ικανότητά της να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις περιστάσεις και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που περιμένουμε να δούμε...
Γιάννης Πρετεντέρης / "ΒΗΜΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου